ما خوانندگان نسل اولی‌، حرف برای گفتن داشتیم اما ...

صبح ساحل، فرهنگی _ خشایار اعتمادی گفت: ما خوانندگان نسل اولی حرف برای گفتن داشتیم اما در یک برهه زمانی صدا و سیما راه را به روی ما بست و بنابراین شبکه‌های ماهواره‌ای الگویی برای نسل سوم شدند.

به گزارش ایسنا، این خواننده پاپ همچنین گفت: پس از انقلاب اسلامی که شاید موسیقی پاپ براساس یک سوء تفاهم خاموش شد، از سال 72 به این فکر افتادم که باید این سوء تفاهم برطرف شود. آن زمان در دانشکده اقتصاد درس می‌خواندم و در آن سال‌ها رایزنی‌های زیادی با دوستانم ‌، اساتید و مسؤولانی داشتم که در آن مقطع این کار را امکان ناپذیر می‌دانستند.

او ادامه داد:در آن سال‌ها اگر در اتومبیل‌تان یک کاست موسیقی پاپ داشتید برخورد بدی انجام می‌گرفت.وی افزود: طبیعتا آن زمان روزهای سختی بود. از 21 سالگی این موضوع را پیگیری می‌کردم و خانواده‌ام دائم سعی می‌کردند که مرا از این مسیر خارج کنند و یا می‌گفتند اگر خیلی به خوانندگی علاقه داری به خارج از کشور برو. اما من دوست داشتم این تحولات در موسیقی پاپ در کشور خودم رقم بخورد.اعتمادی ادامه داد: روزگار برگشت و بالاخره با مسؤولان دلسوز مواجه شدم که آنها هم مثل من فکر می‌کردند. اواخر سال 72 به مرکز موسیقی صدا و سیما مراجعه کردم و وقتی که آنها قطعاتم را شنیدند، گفتند چون صدایم شبیه یک خواننده لس آنجلسی است به من مجوز نمی‌دهند. حتی روی برگه‌ها می‌نوشتند به دلیل شباهت صدا با فلان خواننده مجوز داده نمی‌شود.اعتمادی گفت: آن زمان محمد اصفهانی هم در مرکز موسیقی بود و یک بار از من دفاع کرد و گفت اگر صدایش شبیه صدای شجریان بود اشکالی نداشت؟ اما چون شبیه صدای فلان خواننده لس آنجلسی است اشکالی دارد؟ این خواننده روند فعالیت حرفه‌یی‌اش را این‌گونه توصیف کرد: در آن زمان شروع کردم به خواندن غزلی از حافظ با ملودی احمدعلی راغب که با تنظیم فواد حجازی همراه بود. این کار در نوروز سال 74 پخش شد اما باز هم به خاطر این شباهت صدا تا سال 76 ممنوع الکار شدم. اما برای من در این مدت فرصتی پیش آمد که با بابک بیات آشنا شوم و برای آلبوم «دلشوره» با او قرارداد بستم. در این راه اتومبیلم را نیز فروختم و برای این آلبوم حتی زیر بار قرض نیز رفتم.

او در بخش دیگری از سخنانش از روند ساخت انتشار آلبوم و مجوز سخن گفت و افزود: در زمانی که مشغول ضبط آلبوم بودم رابطه‌ام را با صدا و سیما قطع نکردم و آلبوم دلشوره اواخر سال 75 تمام شد و به وزارت ارشاد عرضه شد. آن زمان همه فکر می‌کردند که می‌خواهم آلبوم را جمع کنم و از ایران بروم. اما حضور علی معلم دامغانی در سمت مدیریت مرکز موسیقی صدا و سیما همه چیز را تغییر داد چرا که او مشرف به شعر و موسیقی و فردی جسور بود. بنابراین اولین مجوزها اعطا شد و ترانه «آخرین منجی» از آلبوم دلشوره در اختیار صدا و سیما قرار گرفت.

این خواننده پاپ همچنین به جریان‌های موسیقی در سال 77 اشاره کرد و افزود: افرادی مثل شادمهر عقیلی،‌ ناصر عبدالهی و قاسم افشار در جریان موسیقی پاپ حرکت کردند.این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش به حضورش در جشنواره موسیقی بوسنی اشاره کرد که توانسته بود اجرای قابل قبولی را از خود ارائه دهد و گفت: برگشتنم از جشنواره بوسنی مصادف با جشنواره موسیقی فجر در ایران بود که به درخواست کامبیز روشن روان در این جشنواره همکاری کردم و نامه نگاری‌هایی هم با صفار هرندی وزیر ارشاد وقت داشتیم، توجیه‌مان هم این بود که موسیقی پاپ مخاطب زیادی دارد و می‌تواند بخشی از هزینه‌های جشنواره را تامین کند و سال بعد هم عضو هیات داوران این جشنواره بودم.خشایار اعتمادی بخش دیگری از سخنانش را به روند انتشار آلبوم «تو محکومی به برگشتن» اختصاص داد که در آن با بهروز صفاریان همکاری کرده است.او با بیان اینکه میکس و مستر این آلبوم 25 ماه طول کشید و در سه استدیو ضبط شد افزود: در اشعار این آلبوم از روزبه بمانی و افشین مقدم همکاری گرفتم و ملودی‌های کار را علیرضا افکاری ساخت. آرون حسینی ‌و سیروان خسروی هم در تنظیم این اثر مرا همراهی کردند. هرچند که یکی از قطعات این آلبوم هم در اینترنت منتشر شد و به ناچار مجبور شدیم آن قطعه را یک بار دیگر تنظیم کنیم. البوم وارد بازار شد و من رضایت نسبی داشتم از طرفی همکاری با رضا صادقی در این آلبوم تجربه خوبی برایم بود و از اجراهایم راضی‌تر بودم.او با بیان اینکه همیشه آلبوم‌هایش را به دید یک منتقد می‌شنود اظهار کرد: از میزان فروش این آلبوم اطلاعی ندارم و رضایت عمومی برایم مهم‌تر است. اما برای تولید آلبوم «تو محکومی به برگشتن» 80 میلیون تومان هزینه کردم. من در تولید یک البوم بی‌مهابا خرج می‌کنم و برای آلبوم دلشوره هم همین قدر هزینه کردم.

خشایار اعتمادی در عین حال تاکید کرد: من آواز خوان نیستم، مرثیه خوان دلم هستم. شغلم خوانندگی نیست بلکه خوانندگی عشق من است.خواننده آلبوم «باید به تو برگردم» همچنین بیان کرد: ما نسل اولی‌ها حرف برای گفتن داشتیم اما صدا و سیما در برهه‌ای راه را به روی ما بست بنابراین شبکه‌های ماهواره‌ای الگویی برای نسل سوم شدند. ذوق و سلیقه به سمت کارهای غربی گرایش پیدا کرد و به زعم بنده در سیاست گذاری‌های کلان موسیقی اشتباهی رخ داد یعنی اولویت‌بندی‌ها اشتباه بودند.این هنرمند در پاسخ به پرسش ایسنا در خصوص اینکه چرا سال‌هاست از اجرای صحنه‌ای فاصله گرفته، گفت: سه چهار سال است که روی صحنه نرفته‌ام. چرا که من وظیفه خوانندگی‌ را در خودم احساس نمی‌کنم. من 180 شب روی صحنه اجرا بودم و اولین کنسرتی که داشتم یازده هزار نفر مخاطب داشت. این کنسرت در ساری بود و وقتی جمعیت را دیدم حرف زدن یادم رفت.او به کنسرت‌های پرمخاطبش در کرمان و شیراز هم اشاره کرد و گفت: احساسم این است که اگر بخواهم دوباره کنسرت بدهم باید من باشم و یک پیانو و یک شب مهتابی چرا که دیگر انگیزه‌ای برای این جریان‌ها ندارم. در حال حاضر به مخاطب خاص فکر می‌کنم در آن مقطع من و همکارانم مخاطب عام را آماده کردیم و شاید در حال حاضر هم کمی دچار تنبلی و بی‌انگیزگی شده‌ام.

من و سایر خوانندگان دیگر نباید از این تحولات ناراحت باشیم، من خودم یک سال طنز تلویزیون بودم. چه کسی اندازه من انگ خورد اما بی‌انگیزگی من از مخاطب شروع شد. چرا که احساس کردم در دهه هفتاد توقعی که از مخاطب داشتم برآورده نشد. من با مخاطبی مواجه شدم که قطعاتی را هیت کرد که من سرخورده شدم. من با مخاطبم صادقم و می‌خواهم برای کسی تعظیم کنم که واقعا برای من دست می‌زند.