مهندسی جهان جدید و اپیدمی انزوا

کرونا، ویروسی که تا چند ماه قبل شاید حتی نامش هم به گوشمان نخورده بود، حالا به یکی از سرنوشت‌سازترین موضات زندگی ما بدل شده‌است. این ویروس همه جنبه‌های زندگی مردم جهان را تحت تاثیر قرار داده‌است. تاریخ‌شناسان بر این باورند که در تاریخ خواهند نوشت که قرن بیستم با ورود ویروس کرونا آغاز شده‌است. پر بیراه نیست اگر بگوییم ویروس کرونا در حال تغییر نظام جهانی است و پس از شیوع آن هیچ‎چیز مثل سابق نخواهدشد. زمزمه‌هایی از کشف واکسن و داروی موثر بر ویروس کرونا وجود دارد اما حتی درصورت صحت این موضوع، توزیع جهانی و گسترده این داروها بعید به نظر می‌رسد. حال این سوال مطرح می‌شود که آیا جهان از نو مهندسی خواهد شد؟ آیا مردم می‌بایست حضور ویروس کرونا را به‌عنوان یک امر اجتناب‌ناپزیر تحمل کند و ساختارهای اقتصادی و سیاسی را براساس آن بازسازی کند؟ کرونا چه بلایی بر سر روابط اجتماعی و انسانی خواهدآورد؟

دولت‌ها و کمپانی‌های بزرگ در برخی کشورهای توسعه‌یافته دست به تغییر برخی از این ساختارها زدند و تمهیداتی برای خروج از قرنطینه و حضور شهروندان در محل کار اندیشیده‌اند.

در ادامه عکس برخی از این تمهیدات در کشورهای مختلف به همراه توضیحاتی در زیر آن آمده‌است.

نوزادی تازه متولد‌شده در ویتنام که نقاب محافظ برچهره دارد.

مردم در اندونزی بین پزده‌های نایلونی نماز می‌خوانند.

 دانش آموزان یک مدرسه در بروکسل پس از بازگشایی مدارس با رعایت فاصله اجتماعی و استفاده از ماسک در حیاط مدرسه با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند.

یک شهروند در مادرید اسپانیا در کف یک فضای پوشیده از علامت برای حفظ فاصله اجتماعی منتظر مترو است.

یکی از شهروندان روم در ایتالیا در حدفاصل خطوط زرد که برای ایجاد فاصله از مشتری طراحی شده‌اند، مشغول خرید از فروشگاه است.

مردم در بروکسل روی نشانه‌های خاص و در بین لاستیک‌های اتومبیل که برای ایجاد فاصله اجتماعی ایجاد شده‌اند،  ایستاده‌اند.

میز و صندلی‌های یک کافی‌شاپ در هنگ کنگ با نوارهایی علامت‌گذاری شده‌اند و شهروندان برای رعایت فاصله نباید روی آن‌ها بنشینند.

یک کمپانی در آمستردام طوری طراحی شده‌است که با استفاده از منحنی‌هایی با رنگ متفاوت، قانون فاصله را گوشزد می‌کنند و شیشه‌های محافظی بین کارمندان و ارباب رجوع قرار گرفته‌است.

چهره‌های تماشاگرانی که روی مقوا در اندازه واقعی چاپ شده و در ورزشگاهی  در آلمان که به دلیل شیوع ویروس کرونا خالی از تماشاگر بود قراره داده‌شده‌است. شاید چون استادیوم‌ها بدون حضور طرفداران معنای خود را از دست می‌دهند.

مشتری‌های مک دونالد در خارج از رستوران و در فاصله‌های مشخص منتظر آماده‌شدن غذا هستند.

معلمی در حال تدریس به دانش‌آموزان پس از بازشگایی مدارس در بروکسل

رستورانی در آمستردام که امکانی فراهم آورده‌است تا مشتریان در اتاقک‌های شیشه‌ای ایمن، ناهار بخورند.

نوارهای زردرنگی که درخیابان‌ها و پیاده‌روهای دانمارک نقاشی شده‌است تا شهروندان دستورالعمل‌های بهداشتی و اجتماعی را رعایت کنند.

رستورانی در تایلند که با محافظ‌های این‌چنینی غذا را برای مشتریان خود سرو می‌کند.

شهروندان سریلانکا در محل کار رعایت فاصله اجتماعی در آسانسور را قبل از رسیدن آسانسور تمرین می‌کنند.

اتاقک‌هایی در یک ساحل در بلژیک برای اطمینان از رعایت قوانین فاصله‌گذاری طراحی شده‌اند.

خطوط زردرنگی که در کف سالن یک کارخانه در میشیگان برای کمک به حفظ فاصله کارکنان نقاشی شده‌است.

یک اتوبوس شهری در تهران با  طراحی نشانه‌هایی قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی یادآوری می‌کند.

ویروس کرونا بیش از پیش انسان‌ها را به‌سوی انزوا سوق داده‌است. این ویروس تمام روابط عاطفی و انسانی را تحت تاثیر قرار داده و زیست ما را به نوعی وحشت گره زده‌است. ویروسی که ساختارهای سنتی را در هم شکسته‌است و آن‌ها را متحول کرده‌است.

آیا کرونا انسان را منزوی‌تر از گذشته خواهدکرد؟