هزار بار گریستن

«یک فوتی بر اثر کرونا در هرمزگان»، «کرونا جان 4 نفر دیگر را هم گرفت»، «روز سیاه کرونا در کشور»؛ این‌ها تیتر خبرهایی است که یکسال است که به‌طور مداوم در رسانه‌ها می‌بینیم. عددهایی که مدام پیش چشممان رژه می‌روند اما دقایقی بعد رنگ می‌بازند و به دست فراموشی سپرده می‌شوند. حالا دیگر جان انسان‌ها به اعداد و ارقامی بدل شده‌است که روزانه روی خروجی سایت خبرگزاری‌ها قرار می‌گیرند. روز گذشته تعداد جان‌باختگان بر اثر ابتلا به کرونا در استان هرمزگان چهار رقمی شد و به هزار نفر افزایش یافت. این یعنی تعداد جان‌باختگان کرونا در طول یک‌سال گذشته تقریبا برابر با تعداد شهدای هشت سال جنگ ایران و عراق در استان هرمزگان است.
 
 مردم مقصرند!
ششم اسفندماه 98 و یک هفته پس از اعلام رسمی ورود ویروس کرونا به کشور بود که اولین مورد مبتلا به کرونا در استان هرمزگان شناسایی شد. به گفته مسئولان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان این بیمار، یک خانم ۷۰ ساله اهل قم بود که برای دیدار دخترش به جزیره قشم سفر کرده‌بود. همان روز بود که معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری هرمزگان دستور تشکیل ستاد مدیریت کروناویروس را در هرمزگان داد. ابتدا بخش عفونی بیمارستان شهید محمدی بندرعباس برای ایزوله بیماران در مرکز استان در نظر گرفته شد. چند روز بعد هم چند مرکز برای پذیرش بیماران مشکوک به کرونا در بندرعباس آغاز به کار کردند. در همان زمان وزیر بهداشت از تعطیلی یک‌هفته‌ای دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی خبر داد که این تعطیلی تا به امروز تمدید شده‌است. در مورد مدارس، برگزاری نمازجمعه، مراسم‌ها، جشن عروسی و فعالیت اسکله‌های گردشگری هم محدودیت‌هایی در استان اعمال شد. همه این محدودیت‌ها درحالی بود که باوجود هشدارها، هنوز هیچ اقدامی برای قرنطینه‌کردن استان هرمزگان و اعمال محدودیت‌های تردد صورت نگرفته‌بود. تنها اقدام مسئولان استان در این شرایط این بود که از مردم خواهش کنند تا «در شرایط فعلی از سفر به هرمزگان پرهیز کنند»! در آن زمان مردم از هجوم یک‌باره اطلاعات ضدونقیض گیج شده‌بوند. از طرفی به آن‌ها گفته می‌شد در خانه بمانند، درحالی‌که هیچ تسهیلات و حمایتی برای گذران زندگی‌شان در نظر گرفته نشده‌بود. از سوی دیگر مردم را به استفاده از ماسک و الکل تشویق می‌کردند، درحالی‌که تا مدت‌ها گزارش‌های متعددی از فقدان یا کمبود ماسک و الکل در داروخانه‌ها به گوش می‌رسید. در آن شرایط مردم کاملا گیج شده‌بودند و نه تنها در مورد مواجهه با این ویروس آموزش کافی ندیده‌بودند، بلکه دائما از سوی مسئولان مختلف در مظان اتهام قرار می‌گرفتند. کسی به آن‌ها توضیح نمی‌داد که تا چه زمانی باید در خانه بمانند. مغازه‌داران باید چک‌های خود را پاس می‌کردند و کارگران باید نان به خانه می‌آوردند و ادارات دولتی هم‌چنان باز بودند. در این شرایط تعدادی از گروه‌های مردمی و بعضی سازمان‌ها شروع به ضدعفونی معابر و و اماکن پرتردد شهر بندرعباس کردند.
 
 مرگ هزار رویا
طبق آخرین آمار، تعداد جان‌باختگان کرونا در کشور 57 هزار و 889 نفر است. این یعنی تعداد فوت‌شدگان کرونا در استان هرمزگان حدود 1.7 دهم از کل جان‌باختگان این بیماری را در کشور تشکیل می‌دهد. کرونا افراد زیادی را از حق ادامه حیات محروم کرد. افرادی که هرکدام احتمالا آرزوهای زیادی در سر داشتند و هیچ‌گاه خیال نمی‌کردند ویروسی که حتی با چشم هم دیده نمی‌شود، تمام آرزوهای آن‌ها را دود کند و به هوا بفرستد. آدم‌هایی با رویاهای بسیار که هیچ‌کدام عدد نبودند و حالا پس از مرگ‌شان با عدد و رقم‌هایی تعریف می‌شوند که جز برای ثبت در پرونده‌ها و آرشیوها اهمیتی ندارند. آمار و ارقامی که روزبه‌روز بالاتر می‌رود و رویاهای بیشتری را می‌بلعد. «آرزو باهو»، پرستار بیمارستان کودکان بندرعباس و اولین مدافع سلامت جانباخته بر اثر کرونا در هرمزگان بود. «سعادت سجادیان»، کارشناس رادیولوژی بیمارستان شهید محمدی بندرعباس بود. «لیلا بهمن‌زاده»، کارشناس پرستاری بیمارستان شهید محمدی بندرعباس بود. «ایرج رحیمی»، بهیار بخش جراحی مردان بیمارستان میناب بود. «حلیمه شب‌روا» یکی از پرستاران باسابقه بیمارستان سیدالشهدای منطقه یکم نیروی دریایی ارتش بود. آوردن نام مدافعان سلامت در استان هرمزگان که بر اثر کرونا فوت‌کردند، به این معنا نیست که جان این افراد از جان بقیه مردمی که براثر کرونا فوت‌شده‌اند با ارزش‌تر است. جان‌باختن یک مدافع سلامت با جان‌باختن فردی که برای کسب روزی خود مجبور به خروج از خانه و در نهایت ابتلا به کرونا شده‌است، هر دو به یک اندازه قلب آدمی را به درد می‌آورد. فقدان آنان اما غلبه به کرونا و تلاش برای بازگردان مبتلایان به زندگی عادی را سخت‌تر می‌کند.
   
 واکسیناسیون در ایران
حدود یک‌سال پس از شیوع ویروس کرونا، واکسیناسیون جهانی آغاز شد و میلیون‌ها نفر در جهان واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند. واکسیناسیون در انگلیس و آمریکا آغاز شده‌است. به زودی دیگر کشورهای اروپایی هم واکسیناسیون را آغاز می‌کنند.کشورهای آسیایی هم از قافله عقب نمانده‌اند و واکسیناسیون را آغار کرده‌اند. در کشور ما نیز از ابتدای بحث ساخت واکسن کرونا، دغدغه نحوه تامین این واکسن تحت تاثیر تحریم‌ها وجود داشت. بر همین اساس بود که وزارت بهداشت برای دسترسی به واکسن کرونا سه استراتژی تولید داخلی واکسن کرونا، تولید مشترک آن از طریق انتقال دانش فنی و در نهایت واردات واکسن را پیش گرفتند. در زمینه تولید مشترک واکسن هم چندی پیش مقامات بهداشت و درمان کشورمان از تولید مشترک واکسن کرونا بین ایران و کوبا خبر داده و اعلام کرده بودند که فاز اول آن در کوبا انجام شده و فاز دوم انسانی این واکسن هم در کوبا در حال انجام است. در زمینه تولید واکسن هم به گفته وزیر بهداشت، ایران سابقه‌ای ۱۰۰ ساله در واکسن‌سازی منطقه دارد. «مینومحرز»، عضو ستاد ملی مبارزه با کرونا هم درمورد تولید واکسن ایرانی می‌گوید: «موسسه برکت وابسته به ستاد اجرایی فرمان امام (ره) به موضوع واکسن ورود پیدا کرده است و برای تولید واکسن ویروس از بیماری که کووید داشته، گرفته شده و تاکنون کارآزمایی موفق بوده است». به گفته مسئول تیم نظارت بر آزمایش‌های انسانی واکسن کوو ایران برکت تا این لحظه واکسن تولیدی ستاد اجرایی فرمان امام، ایمن و بدون هرگونه عارضه بوده است. از طرفی چند روز پیش حسن جلیلی مدیر گروه تحقیقات تولید واکسن ستاد اجرایی فرمان امام از تاثیر این واکسن بر ویروس جهش‌یافته خبر داده و گفته‌بود: «پس از شیوع ویروس جهش یافته کرونا موسوم به کرونای انگلیسی، از طریق وزارت بهداشت نمونه‌ای از این ویروس جهش‌یافته که قدرت سرایت آن ۷۰ درصد بالاتر از کرونای معمولی است را دریافت کردیم و در اختیار محققان دارویی ستاد اجرایی قراردادیم. آزمایش‌های انجام گرفته نشان داد که واکسن ایرانی با موفقیت کامل، توانسته ویروس جهش‌یافته را به‌طور کامل خنثی کند.»
 
 چهره عریان مرگ
مرگ در شرایط کنونی عریان‌تر از هرزمان دیگری پیش رویمان قدعلم کرده‌است؛ سیلی‌های بی‌وقفه کرونا به چهره‌های‌مان هربار ضعف و ناتوانی ما در مقابل این دشمن نامرئی را تداعی می‌کنند. دشمنی که هر روز خرخره تک‌تک‌مان را می‌چسبد که بالاخره زورش به یک کدام‌مان بچربد و جان‌مان را بستاند. چنگال‌های خونینش را هربار پیش چشم‌مان نظاره می‌کنیم، آب دهان‌مان را از ترس قورت می‌دهیم و می‌رویم پی ادامه کارمان. تاجایی‌که دیدن این صحنه‌های وحشتناک به یک تجربه روزمره بدل شده‌است. در چنین شرایطی که مردم برای نجات خود تقلا می‌کنند، اطلاع‌رسانی دقیق و جلب اعتماد مردم اهمیت زیادی دارد. در اثر فقدان همین اعتماد عمومی بود که افرادی در ابتدای این همه‌گیری و به دنبال شایعه نگهداری بیماران مبتلا به کرونا در درمانگاه شهرک توحید بندرعباس، آن را به آتش کشیدند. مردمی که پیش از این هرگز مرگ را به این شدت در نزدیکی خود احساس نکرده‌بودند.