صبح ساحل ، سیاسی - «پخش فیلم های جشنواره فجر همزمان با تهران در بندرعباس» ، شنیدن این خبر در روزگار سردی سینما و اخبار نامطلوبی که از عدم استقبال تماشاگران در سالهای اخیر به گوش می رسید، خبری جان بخش برای علاقه مندان هنروسینما در استان است.

اتفاقی که هرچند بی سابقه نیست اما کم سابقه است. در سالهای دولت اصلاحات هنگامی که هنوز فرهنگسرای آوینی در مکان سابق ، تخریب نشده بود ، اکران همزمان فیلم های راه یافته به جشنواره آن دوران ، برای نخستین بار حس وحال تماشای جشنواره ای را به بندرعباس آورد. هرچند اکران فیلم ها در شهرستانها بسیاری عناصر جشنواره ای مثل حضور بازیگران مطرح سینماو تلویزیون و خیلی عناصر دیگر را کم دارد، اما همین که تازه ترین فیلمها اجازه اکران در این شهرمی یابند ، فرصتی برای علاقه مندان است که حس کنند می توان اثری از اتفاقات بزرگ هنری پایتخت را در جنوبی ترین استان کشور هم شاهد بود.

این رویداد شاید کسانی را که به دلیل رخوت فضای هنری گاه علایق خود را به کناری می گذارند، به خود بکشاند و به یاد بیاورد که می توانند اکران محصولات سینمایی را داغ داغ شاهد باشند.اگر بتوان با استفاده از تکنولوژی هایی که توانسته بر فاصله زمان و مکان غلبه کند، فاصله انتشار و توزیع محصولات فرهنگی در تهران و شهرهای بزرگ را باانتشار در شهرهایی چون بندرعباس هرچه کمتر کرد، قطعا حرکتها و جنبشهای فرهنگی بیشتری را در این شهر شاهد خواهیم بود.

در مطالبه وجستجوی محصولات فرهنگی حقیقتی وجود دارد، که هر محصول فرهنگی ، حتی محصولی پرمخاطب نسبت به سایر هنرها،چون سینما، اگر در معرض دید نباشد، به احتمال زیاد هیچ گاه ازسوی  مخاطبان عادی که با دغدغه های روزمره درگیرهستند، جستجو نمی شود. واقعیت این است که اگر رفع نیازهای اولیه زندگی انسانی به آسانی صورت نگیرد، فراغ بال و آسایشی برای او نمی ماند که بتواند برای پاسخ به نیازهای روحی اش در جستجوی کالای فرهنگی باشد.

اما پخش همزمان فیلمهای جشنواره ای در بندرعباس ، نفسی مسیحایی است که در کالبد فرهنگ شهر دمیده می شود ، به طوریکه حتی بی انگیزه ترین ها را می تواند به سوی خود جذب کند.

لذتی که تماشای این فیلم ها دارد می تواند باردیگر تماشاگران گذشته را باردیگر به تماشای مداوم سینما بکشاند. شاید حتی یادآوری ای باشد برای روح خسته ای که مدتهاست از روی آوری به هرآنچه نام هنری دارد و فرهنگی گریزان شده بود، گریزانی ای که حتی هنرمندان راهم  از عرصه کاری شان شامل شده بود.   

اما حالا همه بازگشته اند، روی ها گشوده و خندان است و وقت آن است که شهروندهرمزگانی هم این تغییررا شاهد باشد و با تماشای فیلم های تازه ، شاید نگاهی تازه را به زندگی آغاز کند، نگاهی تازه که ازرویاهای نویسندگان و کارگردانان و شخصیتهای تازه و جهان بینی تازه سرچشمه می گیرد  و ممکن است به یک رویکرد تازه در همه جنبه های دیگر زندگی اش منجر شود. پخش فیلم های جشنواره فجر اتفاق فرخنده و مبارکی است که می تواند مقدمه و زمینه ای برای حرکتهای تازه و بدیع در عرصه فرهنگ در ایام پیش رو باشد. حتی عرصه های غیرسینمایی.