هنرِ ندیدن

هنر از دیرباز در ذهن ما با حس بینایی بیش از حواس دیگر عجین شده‌است. پدیدارشدن الفاظی مانند هنرهای زیبا و نمایشگاه‌های هنری هم از همین ذهنیت سرچشمه می‌گیرد؛ چرا که «زیبایی» و «نمایش» مفاهیمی عینی و نیازمند دیدن هستند. اما اگر خلق هنر بدون نیاز به دیدن باشد آن وقت دیگر ندیدن به مثابه یک امتیاز عمل می‌کند. آفرینش اثر یک هنر است و ندیدن اثر و فرایند خلق آن یک هنر مضاعف. حتی هنری شنیداری مثل موسیقی هم هم‌زمان نیاز به نت‌خوانی دارد. از این رو شاید بتوانیم بگوییم هنرمندان نابینا یا کم‌بینا از هنر ندیدن برخوردار هستند.

       

گفت‌وگو با «حمید پورحسن»، رئیس موسسه فرهنگی و هنری ستاره توانبخش بندرعباس درباره فعالیت اعضای کمبینا و نابینای این موسسه:

تاثیر فعالیت‌های هنری بر روحیه

کمی درمورد فعالیت‌های موسسه توضیح می‌دهید؟

موسسه ستاره توانبخش فقط محدود به بندرعباس است یا ساکنان دیگر شهرستان‌ها هم می‌توانند در آن عضو شوند؟

به جز موسیقی و تئاتر، اعضای موسسه به چه فعالیت‌هایی مشغول‌ هستند؟

موسسه برای اعضا چه خدماتی انجام می‌دهد؟

این کلاس‌ها رایگان هستند؟

شما خودتان هم نوازنده هستید. شاید برای ما کمی دور از ذهن باشد که چطور می‌توان بدون دیدن، نت‌های موسیقی را فراگرفت و نواخت. در این مورد کمی توضیح می‌دهید؟

کمی درمورد افتخاراتی که اعضای موسسه در این مدت کسب‌ کرده‌اند توضیح می‌دهید؟

این فعالیت‌ها از زمان تاسیس موسسه تاکنون چه تاثیری در روحیات و سلامت روانی اعضای موسسه داشته‌است؟

موسسه در حال حاضر با چه مشکلاتی روبه‌روست؟

شما در جلسه‌ای که چند روز پیش با حضور مدیرکل بهزیستی کشور به مناسبت روز جهانی عصای سفید در تهران برگزار شد حضور داشتید. دستاوردهای جلسه چه بود؟

روزنامه صبح ساحل