اگر از درد همیشگی در بدنتان خسته‌اید، بخوانید

اگر مداوما احساس درد و بیماری دارید اما پزشکان قادر نیستند ریشه‌ی بیماری خاصی را در شما بیابند، احتمال وجود عارضه‌ی عاطفی یا روانی را در نظر بگیرید. در حیطه‌ی روانشناسی و طبق آخرین کتاب راهنمای آماری و تشخیصی اختلال‌های روان، به این حالت جسمانی سازی گفته می‌شود. به زبان ساده، جسمانی سازی به حالتی گفته می‌شود که فرد در آن، بدون وجود علت پزشکی از نشانه‌های جسمانی مانند دل‌درد، سردرد، تهوع و ... رنج می‌برد. معمولا نشانه‌های جسمانی همراه با استرس و فشارهای روانی است. تبدیل شدن پدیده‌های روانشناختی و عاطفی مانند حسرت، حسادت، حقارت، خشم، غم و... به نشانه‌های جسمانی و تمایل به بروز واکنش‌های بدنی، تبعاتی برای فرد خواهد داشت. دائما در رنج بودن از دردهای جسمانی، مراجعه مداوم به پزشک، تحت آزمایش‌های فراوان قرار گرفتن و گاه حتی بستری شدن بی پایه از عوارض و پیامدهای این اختلال است. ریشه‌ی اصلی بروز و شکلگیری جسمانی کردن به شیوه‌ی نادرست دفاعی برمیگردد. ما انسان‌ها برای محافظت از خودمان دربرابر اضطراب‌های خودساخته و اضطراب‌هایی که محیط به ما تحمیل می‌کند، به مکانیزم‌های دفاعی پناه می‌بریم. هرچقدر محیط اولیه‌ی ما سالم‌تر و پرورش دهنده‌تر باشد و هر چقدر خویشتن ما مدیریت بیشتر شخصیت را به عهده داشته باشد، دفاع‌های ما هم کارسازتر خواهد شد، اما اگر والدین و مراقبت کننده‌های کودکی در ارضا نیازهای ما ناکام بوده باشند و شخصیت ما هنوز در پی ارضا نیاز باشد، دفاع‌های ما ناپخته و بیمارگون می‌شوند. گاهی ما دفاع یا واکنش درست دربرابر احساسات ناخوشایند را نمی‌دانیم. برای مثال  نمی‌دانیم در مقابل تحقیر شدن در جمع چطور باید واکنش نشان بدهیم، یا نمی‌دانیم با فلان خاطره‌ی آزار دهنده در کودکی چه کار باید انجام دهیم. یا در مواقعی که باید نسبت به مسئله‌ای که خشمگین‌مان کرده پاسخ بدهیم، سکوت می‌کنیم.  در چنین حالاتی هیجان‌های منفی، باورهای نادرست وافکار مخدوش، آنقدر در روان ما وسعت پیدا می‌کنند و عمیق می‌شوند، که به ناچار ناخودآگاه ما آن‌ها را از طریق جسمانی کردن بیرون می‌ریزد. برای مثال، کودکی دچار سردردهای شدید می‌شود و این سردردها ادامه پیدا می‌کند، خانواده بارها او را نزد پزشک می‌برند، آزمایش‌های لازم را انجام می‌دهند، اما هیچ ریشه‌ی زیستی و جسمی وجود ندارد. آیا این کودک دروغ می‌گوید؟ خیر، به هیچ عنوان. او صرفا استرس‌ها، هیجان‌های منفی و ناخوشنودی‌هایش را به شکل درد بیرون ریزی می‌کند. اگر شما هم دچار این حالات هستید باید، خلاف میلتان دست از مراجعه به پزشک بردارید و برای تشخیص دفاع‌های ناکارآمد و باورهای نادرست به یک روانشناس مراجعه کنید. روانشناس به شما کمک می‌کند تا ضعف‌هایتان در بیان خویشتن، ابراز احساسات، کنار آمدن با خاطرات تلخ و حل کردن ناهمواری‌های ذهنی را پیدا و به مرور راهکارهای درست را جایگزین آن‌ها کنید.

روزنامه صبح ساحل