03

دی

1403


اجتماعی

06 اردیبهشت 1401 08:25 0 کامنت
«دریا بخشی از خانه وزندگی من است، در دریای طوفانی گرفتار شدم، شناورهایم را از دست دادم، ولی دریا را رها نکردم».
یوسف حاجی خلف پور ناخدای شناور مسافربری نوروز 21 بابیان این مطلب می‌گوید:«در اوایل شروع سفرهای دریایی همراه پدرم درون لنج تجاری بودم که هوا طوفانی شد، دچار دریازدگی شده بودم و حالم خیلی بد بود، در طی 18 ساعت بر روی دریای متلاطم حتی نمی‌توانستم به جرعه آبی بخورم به‌طوری‌که پدرم فکر می‌کردم زنده نمی‌مانم، زمانی که به ساحل رسیدیم پدرم دست من را گرفت با من اتمام‌حجت کرد که دریانوردی را کنار بگذارم و به دنبال شغل دیگری بروم ولی من دریا و دریانوردی را دوست داشتم مصمم‌تر شدم که بر همه‌چیز غلبه کنم تا مانند پدرم ناخدا باشم چون همیشه به من گفته بود فقط دریای طوفانی ناخدای لایق می سازد». داخل کابین شناور نوروز هستم از بندرعباس راهی قشم. ناخدا با افتخار از شغلش و پیشه‌اش می‌گوید.این مرد خوزستانی که از سال 1364 در قشم مستقر است و خود را هرمزگانی می‌داند پس از سال‌ها دریانوردی از 94 به‌عنوان ناخدای شناور نوروز تاکنون در مسیر بندرعباس- قشم _ هرمز و لارک مشغول به فعالیت است.خلف پور در سال 99 به‌عنوان دریانورد نمونه استان هرمزگان شناخته شد.
  

خانواده دریانورد

«من بچۀ خوزستانم ولی 37 ساله که در قشم زندگی می‌کنم. من ناخدا هستم و برادرانم ملوان. پدر همسرم ناخدای یدک‌کش است و پسر و دامادم افسر شناور هستند». 
ناخدا خلف پور به کودکی‌اش اشاره می‌کند به سال‌هایی که با پدر، بدون نقشه و بی‌سیم به دریا می‌زدند.«در زمان نوجوانی با پدرم که دریا می‌رفتم نه نقشه داشتیم، نه بی‌سیم و نه وسایل دیگر. فقط یک قطب‌نمای کوچک داشتیم، هنگامی‌که طوفان می‌گرفت پدرم با هَم‌سَنگالِشون (کسانی که باهم به دریا می‌رفتند) که در دریا حرکت می‌کردند وسیلۀ خیلی پیشرفته‌ای نداشتند و ما ماه‌ها منتظر آمدنشان بودیم». وی حدود یک سال در لنج صیادی پدر
مشغول به فعالیت بود اما به علت سختی کار و علاقه نداشتن به آن به سمت شناورهای تجاری و مسافربری روی آورد.
 

دیدار با خانواده پس از 13 روز

نوروز 1401 به علت ازدحام مسافر، شناورها از ساعت 6 صبح تا 12 شب در حال تردد در بین مسیرهای بندرعباس، قشم، هرمز و لارک بودند و خدمه شناورها روزها و شب‌ها از دیدن خانواده‌هایشان محروم بودند. «یک ساعت بعد از آغاز سال‌تحویل، از خانواده خداحافظی کردم به دریا برگشتم از همان موقع تا آخرین ساعات روز 13 بدر نتوانستم به خانه بروم.به همراه عده‌ای از خدمه شب‌ها بر روی شناور می‌خوابیدیم  و ساعت 5 و نیم از خواب بیدار می‌شدیم و تا آخرین ساعت حرکت شناور (12 شب) به‌صورت مداوم در حال تردد بودیم و پس از اتمام جابجایی مسافر و تمیز کردن شناور ساعت یک و نیم تا 2 بامداد به خواب می‌رفتیم. خوشبختانه با مدیریت مسئولین 3 بندر با این حجم از مسافر و گردشگر عید خوبی و بدون هیچ درگیری و سانحه‌ای را پشت سر گذاشتیم».
 

دعوا بر سر ماسک

مسافران کشتی‌ها از هر قشری هستند یا ساکن مقصد هستند و یا مسافر. عده‌ای خوش‌اخلاق و عده کمی بداخلاق که سر هر موضوعی جنجال به پا می‌کنند. «روزانه با افراد زیادی از مردم در ارتباط هستیم و اکثراً باروی باز دقایقی مهمان شناور هستند، در طی این سال‌ها فعالیت با خیلی از مسافران آشنا شدم و روابط دوستی بین ما برقرارشده است تماس‌های تلفنی زیادی باهم داریم اما عده کمی از افراد وارد شناور که می‌شوند به قانون احترام نمی‌گذارند مانند ماسک نزدن، چند روز گذشته یکی از مسافران زن حاضر نمی‌شد ماسک بزند و او را وادار کردیم به رعایت حقوق مسافران باید ماسک به‌صورت داشته باشد و یا سر عدم اجازه رفتن مسافربر روی عرشه، عده‌ای با صدای بلند و به‌زور می‌خواهند از صندلی خود جدا شوند بر روی عرشه شناور قرار گیرند که ما به علت سلامت و ایمنی خود مسافر اجازه ورود به عرشه شناور در حال حرکت نمی‌دهیم، حتی شرکت‌های بیمه در قبال آسیب رسیدن افراد که در زمان حرکت شناور بر روی صندلی خود نیستند مسئولیتی بر عهده نمی‌گیرند».
 

زمان رسیدن به مقصد

شناور نوروز با ظرفیت 131 نفر در دوطبقه یکی از شناورهای است که زمان رسیدن به مقصد حدود 55 دقیقه تا یک ساعت است.
«خیلی از افراد به زمان دیر رسیدن به مقصد اعتراض می‌کنند که چرا دیرتر از شناورهای دیگر به مقصد می‌رسیم، به آن‌ها توضیح می‌دهیم به علت بزرگی شناور و... زمان رسیدن حدود 55 دقیقه است اما شناور آذرخش و پیشرو به دلیل حجم کم مسافر و سبک بودن آن حدود 15 دقیقه‌ای زودتر  از ما به مقصد می‌رسد». وی در ادامه سخنانش نامی از مالک شناور نوروز (حمید پذیرا) برد از اینکه در دوران کرونا و عدم مسافر، همراه و هم پای خدمه کشتی‌اش بود...
 

غرق شدن لنج باری

ناخدا خلف پور دارای چند فروند لنج تجاری بود که وی به علت‌های مختلف و در زمان‌های مختلف شناورها را ازدست‌داده است.
«مهر سال 1375 یک فروند لنج تجاری‌ام پس از بارگیری از اسکله آبادان به سمت کویت حرکت کرد اما در 8 مایلی کویت به علت طوفانی بودن دریا لنج دچار حادثه و غرق شد، در آن روز همه خدمه شامل برادرانم خانواده همسر و...دچار سانحه شدند که به‌سرعت توسط شناورهای دیگر نجات پیدا کردند و صبح روز بعد لنج غرق‌شده از آب بیرون کشیدند اما دیگر قابل‌استفاده نبود». چند سال گذشته نیز ناخدا خلف پور دریکی دیگر از لنج های تجاری 250 تنی اش که با برادرش شریک بود پس از حمل ماشین‌ها از قطر به سمت بندر بوشهر به راه افتاد اما در ابتدای مسیر گرفتار طوفان شدند و قطر اجازه خروج نداد. «هوا خیلی طوفانی بود مجبور شدیم تا صبح در قطر بمانیم تا اینکه هوا بهتر شد، هنوز به نصف مسیر نرسیده بودیم که هوا طوفانی شد، جو استرس و نگرانی آنجا حاکم بود که به‌سلامت به مقصد می‌رسیم یا نه، از یک‌طرف خدمه ازیک‌طرف ماشین‌های مردم. با هر سختی و مشقتی بود به مقصد رسیدیم».
 

فقط ایران

او هیچ کجای دنیا را مانند ایران‌دوست ندارد. «به خیلی از کشورهای خلیج‌فارس سفر کردم و سال‌ها و ماه‌ها در آن کشورها اقامت داشتم اما به ایران برگشتم، واقعاً مردم ایران مهربان‌ترین مردم دنیا هستند ویکی از زیباترین کشورها راداریم».
 

پایان سخن 55 دقیقه‌ای

به مقصد رسیدیم و شناور در اسکله شهید ذاکری پهلو گرفت و سخنان من و ناخدا خلف پور نیز به پایان رسید. 55 دقیقه گذشت، مدتی که با خاطرات و سخنان دل‌نشین ناخدای باتجربه گذشت و یکی از سفرهای به‌یادماندنی‌ام به خاطره‌ها پیوست.

روزنامه صبح ساحل

دیدگاه ها (0)
img