افرادی که به‌اندازه‌کافی مایعات نمی‌نوشند، در معرض خطر مرگ زودرس هستند

مطالعه جدید محققان نشان می‌دهد افرادی که به‌اندازه‌کافی مایعات نمی‌نوشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن قرار دارند.

دیجیاتو نوشت: مطالعه جدید محققان مؤسسه ملی بهداشت (NIH) نشان می‌دهد افرادی که به‌اندازه‌کافی مایعات نمی‌نوشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن قرار دارند و احتمال مرگ در سنین پایین‌تر در آن‌ها بالاتر است.

این مطالعه ارتباط بین هیدراتاسیون و پیری را تأیید می‌‌کند. مطالعه جدید از تحقیقات قبلی همین تیم تحقیقاتی الهام می‌گیرد و تأثیر طولانی‌مدت آب بر سلامت موش‌ها را بررسی می‌کند. این مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد موش‌هایی که به‌اندازه‌کافی مایعات نمی‌نوشند،‌ حدود 6 ماه طول طول عمر کمتری دارند که حدوداً معادل ۱۵ سال زندگی انسان است.

کمبود آب در بدن و احتمال مرگ زودرس

محققان در تحقیق جدید، موضوع سطح هیدراتاسیون در بدن انسان و ارتباط آن بر سلامت و پیری را بررسی کردند. برای انجام این کار، تیم داده‌های مطالعه طولانی‌مدت سلامت قلب را که اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد، مورد توجه قرار دادند. داده‌ها شامل بیش از ۱۵ هزار شرکت‌کننده است که به‌طور متوسط بیش از ۲۵ سال مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

به‌عنوان معیاری برای هیدراتاسیون، محققان سطوح سدیم سرم را در نمونه خون بررسی کردند. در یک فرد سالم سطوح طبیعی سدیم سرم بین ۱۳۵ تا ۱۴۶ میلی‌مول در لیتر است. سطح سدیم سرم در چندین دوره زمانی در طول ۲۵ سال، در کنار ۱۵ نشانگر دیگر سلامت مورد ارزیابی قرار گرفت. این نشانگرها شامل سنجش فشار خون، بیومارکرهای ایمنی و سطح قند خون بودند.

داده‌های این تحقیق نشان می‌دهد ارتباط معناداری بین سطوح سدیم سرم بالای ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر و تسریع پیری بیولوژیکی وجود دارد. به‌طور خاص، آن دسته از شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم سرم آن‌ها بالاتر از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر بود، تا ۱۵ درصد بیشتر از سن تقویمی خود به‌عنوان سن بیولوژیکی مسن‌تر شدند. این میزان در افرادی که سطح سدیم سرم بالای ۱۴۴ میلی‌مول در لیتر داشتند به ۵۰ درصد رسید.

با نگاهی به بیماری‌های مزمن، سطح سدیم سرم بالای ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر با افزایش ۶۴ درصدی خطر بیماری‌های مزمن از جمله نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل مرتبط است. افرادی که بالاترین سطح سدیم سرم، ۱۴۶-۱۴۴.۵ میلی‌مول در لیتر داشتند، ۲۱ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس در مقایسه با کسانی بودند که کمترین میزان سدیم سرم را داشتند.