زمانی که باید آستین‌ها را برای قطع ارتباط بالا بزنیم

ارتباط در هر سطح و موقعیتی برای ما انسان‌ها، از اساسی‌ترین موهبت‌ها و البته معضلات است. اگر نتوانیم با اطرافیان در تعامل  حیطه‌ی ارتباطات به مشکل برمی‌خوریم، اساسی‌ترین سوالی که از خود می‌پرسیم این است که آیا باید این ارتباط را به پایان برسانم؟ آیا این ارتباط زندگی مرا به بن بست می‌رساند؟ آیا می‌توانم آن را ترمیم کنم؟ هیچ‌کس نمی‌تواند این سوالات را با قطعیت پاسخ دهد و هیچ‌کس نمی‌تواند برای ما تصمیم بگیرد که با ارتباطاتمان چه‌کار کنیم. اما نشانه‌هایی وجود دارد که با شناخت آن‌ها می‌توانیم راحت‌تر برای ارتباط‌های خود تصمیم بگیریم. گاهی گمان می‌کنیم ارتباط یا دوستی، موضوعی است که باید تا آخر عمر ادامه پیدا کند، اما باید بدانیم همه‌ی دوستی‌ها طوری طراحی نشده‌اند که تا آخر عمر ادامه داشته باشند. درست است که همه‌ی زوابط ما در زندگی ارزش والایی دارند و اینکه بخواهیم پل‌های پشت سر خود را بسوزانیم یا ارتباطات و دوستی‌های خود را به دلایل بی‌اهمیت با دیگران قطع کنیم، ایده‌ی خوبی نیست. اما باید با توجه به آگاهی خود از سطح سلامت ارتباطات، بتوانیم آن‌ها را اولویت بندی، حفاظت یا حتی حذف کنیم. ارتباطی که مجبور باشیم برای حفظ آن از اصالت خویشتن‌مان بگذریم، ارتباطی است که باید برای ادامه‌ی آن بیشتر تامل کنیم. اگر مدام مجبور باشیم خود را پشت نقاب‌ها و فیلترهای مختلف پنهان کنیم و واکنش‌های‌مان را از ترس اینکه مبادا طرف مقابل ناراحت یا عصبی شود به شدت کنترل کنیم، به معنای آن است که ارتباط مذکور از شما با عنوان خود واقعی‌تان حمایت نمی‌کند. از طرف دیگر روابط سالم دو سویه است، مجموعی از دادن و گرفتن‌ها. دوستی که همیشه در مورد خودش صحبت می‌کند و هرگز در ارتباط با مسائل شما نمی‌پرسد، واقعیت شما را زیر سوال می‌برد. روابط یکطرفه می‌تواند خسته‌کننده باشد و منجر به این شود که حس کنید مورد غفلت قرار گرفته‌اید. اما از سوی دیگر، دوستانی که به زندگی شما علاقه واقعی نشان می‌دهند و مرتب در مورد شما می‌پرسند، ارزشمند هستند. این نوع ارتباط دو طرفه کلید ایجاد احترام متقابل و اعتماد در یک دوستی است. یک دوستخوب تلاش می‌کند شما را درک کند و در کنار شما باشد تا به نگرانی‌های شما گوش دهد، برخلاف دوستی‌های یک طرفه که ممکن است باعث شود شما احساس ناشناخته باقی ماندن و کم ارزش شدن را داشته باشید. سومین مساله‌ای که باید به آن توجه کنید این است که هنگام خبرهای خوبی که در مورد خودتان به دست دوست‌تان می‌دهید، چه وا کنشی دریافت می‌کنید؟ آیا آن‌ها هیجان زده و خوشحال می‌شوند یا واکنش منفی یا حسادت ورزانه از خود نشان می‌دهند ؟ همه‌ی ما انسان هستیم و ممکن است در عرصه‌ی زندگی روزهای بدی را تجربه کنیم و هنگام شادی دیگران نتوانیم با آن‌ها همدلی کنیم. اما اگر کسی در ارتباط با شادی ما مداوما و پیوسته واکنش منفی نشان می‌دهد، باید دوباره آن را ارزیابی کنید. مهم‌تر از اینکه بتوانیم ارتباطات خوبی برای خود مهیا کنیم، این است که بدانیم چه موقع باید از آن‌ها محافظت کنیم و چه موقع باید آن‌ها را به پایان برسانیم.