07

آذر

1403


اجتماعی

21 فروردین 1402 09:40 0 کامنت
همه‌ی ما در فرایند تعامل‌های روزمره گاهی دروغ می‌گوییم و در مقابل دروغ‌هایی می‌شنویم.  محققانی که در حیطه‌ی تعاملات پژوهش می کنند، به این نتیجه رسیده‌اند که همه‌ی مردم گاهی برای دوری از خجالت‌زدگی،  خوب جلوه کردن، محافظت از احساسات خود و دیگران یا حفظ وجه‌ی اجتماعی دروغ می‌گویند. برای مثال اگر کسی از شما بپرسد کتاب می‌خوانید؟ حتی اگر اهل کتاب خواندن نباشید، ممکن است برای فرهیخته نشان دادن خود یا دوری از احساس شرم، بگویید بله روزانه کتاب میخوانم. این دست دروغ‌ها، که به آن‌ها  دروغ معمولی گفته می‌شود، در سطح جامعه رواج دارد. اما عده‌ی دیگری هستند، که بدون هیچ دلیل یا الزامی دست به دروغگویی می‌زنند. 
دروغ‌های آنان ممکن است بسیار اغراق آمیز باشد، طوری که شنونده به راحتی تشخیص می‌دهد در یک گفتمان غلوآمیز گیر افتاده است. از طرفی ممکن است این دروغ‌ها به قدری ظریف و پیچیده باشد، که مخاطب نتواند حقیقت را تشخیص دهد. مثلا دوستی برای شما تعریف می‌کند که در مسیر بازگشت به خانه با یک گروه ادم‌ربا مواجه شده قصد داشتند کودکی را بدزدند، اویک تنه  با آن‌ها درگیر شده و همه‌‌ی دزدها را دست بسته تحویل قانون داده است‌. اغراق و دروغ این گفته آنقدر واضح است، که سریع متوجه می‌شوید در حال شنیدن دروغ هستید. اما همیشه اینطور نیست. برای مثال دروغگویی در اختلال شخصیت ضد اجتماعی، خودشیفته و مرزی بسیار ظریف است. طوری که آن‌ها حتی می‌توانند درمانگران خود را با این دروغ‌ ها گول بزنند و از اغراق‌های کوچک تا جعل‌های پیچیده را پشت سرم هم ردیف کنند. 
چنین دروغ‌هایی در ادبیات روانشناسی با عنوان «دروغ پاتولوژیک» شناخته می‌شود. این الگوی فریب می تواند بر روابط شخصی، تعاملات حرفه ای افراد و همچنین رفاه کلی آنها تاثیر منفی قابل توجهی داشته باشد. بسیاری از آنها می خواهند از دروغ گویی دست بردارند، زیرا باعث ناراحتی غیرقابل کتمان خواهد شد. حدود 90 درصد از مردم گزارش می دهند که با یک دروغگوی بیمارگونه ارتباط برقرار کرده اند و می‌گویند که دروغ گفتن اغلب یکی از ویژگی های اصلی فرد است. 
ویژگی‌ای که روابط با آن‌ها را آزار دهنده و مخدوش می‌سازد. دروغگویی پاتولوژیک یک تشخیص رسمی روانپزشکی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی  نیست. یعنی به‌عنوان یک اختلال روانی مستقل شناخته نمی‌شود. اما یکی از ابعاد مهم بسیاری از اختلالات روانشناختی محسوب می‌شود. بسیاری از مردم میخواهند بدانند که آیا ارتباط با فرد دارای دروغگویی پاتولوژیک برای‌شان آسیب زننده‌است؟ 
آیا امکان درمان این خصیصه وجود دارد؟ در بسیاری از موارد درمان این افراد کاری مشکل و پیچیده‌ به حساب می‌آید، چرا که با مشکلات سلامت روان زمینه‌ای پیوند خورده است. فی‌المثل فرد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی، از دروغگویی هیچ ابایی ندارد و دچار هیچ عذاب وجدانی نمی‌شود، حتی معتقد است که هیچ مشکلی ندارد، پس درمان بسیار سخت است. اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد، شیوه‌های درمانی مانند درمان شناختی-رفتاری، خانواده درمانی و گروه درمانی در تعدیل دروغ پاتولوژیک موثر است. اما هرگز به امید تغییر این افراد با آن‌ها وارد ارتباط نشوید. 
دیدگاه ها (0)
img