« بیا که قصر اَمل سخت سست بنیاد است »

شبیه مسکن مهر است این یکی بنیاد ...

- «چل سال بیش رفت که من لاف می زنم »

رندی به طعنه گفت نماینده می شوی ...

- « به کوی میکده هر سالکی که ره دانست »

ز ترس شیخ به ماالشعیر راضی شد ...

- « این جامه که من دارم ، در رهن شراب اولی »

منوال چنین باشد پیژامه نمی مانَد

- « روزگاریست که سودای بُتان دین من است » ُُمُفتی و محتسب و شیخ اگر بگذارند...

- « سحرم دولت بیدار به بالین آمد»

گفت: برخیز که این هم سفر استانیست ...

- « در خرابات مغان نور خدا می بینم »

ظاهراً برق خرابات مغان مجانی است ...

- « شربتی زان لب لعلش نچشیدیم و برفت »

ریق رحمت به سبو کرد که ما سر بکشیم ...

- « شرابی تلخ می خواهم که مردافکن بُوَد زورش »

وگرنه زِر زدن باشد چنین زوری که من دارم ...

 

«خواجه حافظ کرمونی»