به گزارش صبح ساحل، نور این کهکشان تقریبا ۸۰ میلیون سال پیش، بسیار قبل‌تر از مرگ دایناسورها، سفر خود را به سمت زمین آغاز کرد. این تصویر که به عنوان بخشی از هفته کهکشان هابل ناسا، که از دوم تا هفتم اکتبر است، منتشر شده، کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۱۰۸۷ را نشان می‌دهد که در صورت فلکی نهنگ واقع شده است. این تکه خاص از آسمان به نام یک هیولای دریایی افسانه‌ای یونانی نامگذاری شده و خانه صورت فلکی محبوب دلو و حوت است.
نور قرمز پیچ خورده و شکسته نشان دهنده گاز مولکولی سرد است، که ماده خامی است که ستاره‌های جدید از آن تشکیل می‌شوند و در طول اعصار رشد می‌کنند. در مقایسه، مناطق آبی میزبان ستارگان داغی هستند که در گذشته شکل گرفته‌اند. ستاره‌شناسان فکر می‌کنند بسیاری از آنها از دسته نادری از ستارگان بسیار ناپایدار به نام ولف-رایه(Wolf-Rayet) هستند.
با وجود این درخشش قابل توجه، این کهکشان تنها یک ستاره شناخته شده دارد که در ماه اوت سال ۱۹۹۵ به ابرنواختر تبدیل شد و در همان زمان ستاره‌شناسان متوجه یک جهش کوتاه در روشنایی کهکشان شدند.
با این حال، بارزترین ویژگی ان‌جی‌سی ۱۰۸۷، میله ستاره‌ای و سفید روشن آن در مرکز مسیرهای گازی پیچ خورده است. نشانه‌هایی شگفت‌انگیز از تولد ستارگان، این کهکشان را به جسمی هیجان‌انگیز برای اخترشناسان تبدیل می‌کند. این میله در مقایسه با نوار مرکزی کهکشان راه شیری بسیار کوتاه‌تر است.
موقعیت ما در کهکشان راه شیری تخمین دقیق اندازه و شکل این میله مرکزی را بسیار دشوار می‌کند، بنابراین کهکشان‌هایی مانند ان‌جی‌سی ۱۰۸۷ که دارای ویژگی‌های مشابه هستند، اهداف ارزشمندی برای مشاهده هستند.
وقتی ان‌جی‌سی ۱۰۸۷ از آسمان ما دیده می‌شود، می‌توان دقیقا آن را در جنوب استوای سماوی مشاهده کرد، به این معنی که از هر دو نیمکره شمالی و جنوبی قابل مشاهده است.
بر اساس بیانیه‌ای که همراه با این تصویر جدید منتشر شده است، ستاره‌شناسان از هابل که در سال ۱۹۹۰ به مدار زمین پرتاب شد، استفاده کردند تا درباره اتفاقاتی که پس از شکل‌گیری ستارگان در درون آنها برای گازها می‌افتد بیاموزند.
