بدن هرگز دروغ نمی‌گوید

چندی پیش در یادداشتی، کتاب دلهره‌های کودکی از آلیس میلر معرفی شد که به بررسی ناهمواری‌های روانی و خلاءهای شخصیتی پرداخته بود و ارتباطی شگفت‌آور را میان تربیت والدین و شکل‌گیری شخصیت بزرگسالی افراد به تصویر کشیده بود.

 

آلیس میلر در تمام آثار خود به زبانی بدیع و دور از کلیشه‌های کتاب‌های خودیاری به واکاوی و بررسی شخصیت مخاطب می‌پردازد و کتاب "بدن هرگز دروغ نمی‌گوید: اثرات پایدار تربیت خشن" از بهترین کتاب‌های او در حوزه‌ی بررسی نوع برخورد والدین است. در بخش نخست این کتاب نویسنده به جای دست گذاشتن بر کیس‌های اختلال روان، به بررسی مرگ، آثار و شیوه‌ی زندگی نویسندگان بزرگی چون مارسل پروست، کافکا و ویرجینیا وولف پرداخته و نشان می‌دهد که تحقیر، سرخوردگی و خشم فروخورده‌ی دوران کودکی چطور خود را در بزرگسالی بروز می‌دهد و موجب ناخوشی‌های جسمی و روانی خواهد شد. آلیس میلر معتقد است بیشتر ما در کودکی آسیب می‌بینیم نه به این علت که والدین بدی داریم و آن‌ها عامدانه خواسته‌اند که به ما آسیب وارد کنند. بلکه به این علت که آن‌ها هم خوشان قربانی همین شیوه‌ی تربیتی بوده‌اند و ناآگاهانه این شیوه را در مورد فرزندانشان هم به کار می‌برند. این آزارها و شیوه‌های نادرست تربیتی شامل کتک زدن، تحقیر، اجبار، کنترل‌گری، سوءاستفاده از احساسات کودک، غفلت و دریغ کردن محبت، باج گیری عاطفی و غیره می‌شود. آلیس میلر معتقد است که وابستگی بیمارگونه‌ای که حاصل  ترس و اطاعت از والدین است را نباید با عشق و دوست داشتن اشتباه گرفت، وابستگی یکی از ترسناک‌ترین و آزاردهنده‌ترین آسیب‌هایی است که فرد نتیجه‌ی کمبودها و خلاءها به آن دچار می‌شود. میلر در جایی از کتاب بدن هرگز دروغ نمی‌گوید می‌نویسد: «ناتوانی در روبه‌رو شدن با رنج‌ها، خود را به شکل‌های گوناگونی نشان می‌دهد. گاهی به شکل تبعیت مذهبی، گاهی به شکل نظرات بدبینانه، گاهی هم از خود بیگانگی که معمولا به عنوان فلسفه یا ادبیات نمایان می‌شود. اما در نهایت، بدن شورش خواهد کرد.

 حتی اگر بتوان موقتا آن را با کمک مواد مخدر، نیکوتین یا دارو آرام کرد، معمولا حرف آخر را بدن می‌زند، چون زودتر از ذهن خود فریبی را تشخیص می‌دهد. ممکن است پیام‌های بدن را نادیده بگیریم یا مسخره کنیم، اما شورش آن باید مورد توجه قرار گیرد، چون فقط زبان بدن است که می‌تواند خود واقعی ما و قدرت سرزندگی ما را صادقانه بیان کند». خواندن این کتاب به همه افرادی که می‌خواهند تاریکی‌های درون خود را بشناسند 

توصیه می‌شود اما این کتاب به کسانی که کودکی ناهمواری را تجربه کرده‌اند و از نظر احساسی در کشمکش با والدین هستند، کمک شایانی خواهد کرد.