بدرود سال تاریخی

انبوهی از رنج درد و سایه ی شوم ناامیدی و کاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی ولی هنوز فانوس امیدی در سینه مان روشن است که این روزهای تلخ و زهر خواهد گذشت تا ما مردمان نجیب هرمزگان در سینه هایمان مهر و در افکارمان شور برای استانمان پرورش دهیم این رایحه عشق و گرمای محبت هدیه دریا به مردم ماست و دریا چه اسم قشنگی!

سال چهارده صفر سه؛ آغاز روند یک پایه گذاری حکمرانی مردم پایه با نگاه ویژه جامعه نخبگانی بومی استان بود. باشد که این وفاق بر جان همه بنشیند و لبریز این نگاه جدید کام وجود مردم ما را از دیده شدن، حمایت شدن و توسعه یافتگی شیرین کند. شاید فرحناک ترین گزاره ی این روزها باور داشتن معجزه امید است! هنوز مش حسین سوند میبافد. هنوز کل شهربانو نون مهیاوه می فروشد. پنجشنبه بازار میناب، هنوز نبض هیاهو دارد لنج ها در خور آذینی سیریک به پلیکان های مهاجر چشمک می زنند.

هنوز ترافیک گسیل مسافران به قشم و هرمز فرهنگ زیبای آب فروش ها رابه دنیا نشان می دهد.پیارم و مضافتی های حاجی آباد هنوز چشم بینای استان هستند. بوی کباب کهتویه هنوز به مشام می آید مرزبانان دریایی ما در جاسک جانانه به پاسداری ایستاده اند؛ این ها نهال امید است که در باغچه اذهان مردم استان هنوز امتداد زندگی را تمنا می کند. این تقارن جلابخش روح ها در ماه مبارک رمضان و مصفا شدن جان ها با نسیم روح نواز بهاری را به فال نیک بگیریم برای احوال خود برای استان و کشور خود و برای همه نیک اندیشان و صلح طلبان جهان در این شب های زمزمه و نیاز به درگاه الهی خاضعانه کرنش کنیم و بهترین تقدیرها را آرزو کنیم. باشد که سال جدید پر از حال خوب گشایش های مالی و معیشتی توسعه یافتگی های پایدار و توانمندسازی تاب آوری های چندوجهی برای مردم استان ما باشد.