«امیر بی‌گزند» تاریخ ایران

 تاریخ هر کشور، مردان بزرگی وجود دارند که تاریخ‌سازند و همیشه در اذهان مردم ماندگار.

میرزامحمدتقی خان فراهانی معروف به امیرکبیریکی از ماندگارهای ایران است که همه ما حداقل دارالفنونی که ساخته است را می شناسیم. مردی با افکار بزرگ که   منشاء خدماتی بزرگ شد و می‌توانست خدمات بیشتری ارائه دهد، اگر مردم زمانه‌اش او را همراهی می‌کردند، اگر درک می‌شد و در پیاده کردن همه آن‌چه در سر داشت موفق بود، ایران ما امروزحال بهتری داشت.
او اقتضائات زمان خودش را می‌فهمید و دلسوزانه سعی داشت کشورش را به سرمنزل مقصود برساند. اقداماتی مثل تاسیس مدرسه دارالفنون که به آن اشاره شد، انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه، رسیدگی به وضع مالیه، اصلاحات مذهبی، جلوگیری از تجزیه کشور و توسعه دستگاه وزارت امورخارجه اقداماتی بود که او در دوران کوتاه صدارتش انجام داد. دارالفنون را تاسیس کرد و معلمانی از کشورهای پیشرفته استخدام کرد تا جوانان وطنش بدون این‌که به غرب بروند و مجذوب فرهنگ غربی شوند، علم روز را بیاموزند. برای بهبود اطلاع رسانی روزنامه تاسیس کرد در امور اقتصادی با رشوه‌خواری مبارزه کرد و نظام مالیاتی مدون و محکمی به وجود آورد، مواجب بی و‌جهی که ازسوی دستگاه‌های دولتی داده می شد را قطع کرد و سیستم مالی را به روزرسانی کرد. در مورد مسائل مذهبی هم با منع قمه‌زنی و سعی در اصلاح مراسم روضه‌خوانی، ضمن احترامی که به علما گذاشت و مبارزه ای که با بدعت‌های مذهبی داشت، سعی کرد اصلاحات لازم را انجام دهد. او در مقابل فردی که می‌خواست خراسان را ازایران جدا کند، ایستاد و با سروسامان دادن به ارتش سعی کرد امنیت و یکپارچگی را برای ایران به ارمغان آورد. او دستگاه وزارت امورخارجه را توسعه داد و برای اولین بار در کشورهای دیگر سفارت‌خانه و کنسولگری تاسیس کرد وبا سیاست موازنه منفی که از آن کوتاه نیامد، تلاش کرد منافع ایران را در مجامع بین المللی حفظ کند. سرانجام این مرد بزرگ تنها به دست خونریز ناصرالدین شاه قاجار سپرده شد و خبر تحریف شده مرگش در شماره چهل و نهم روزنامه‌ای که خودش پایه‌گذاری کرده بود منتشر شد و پیکرش در کربلا برای همیشه آرام گرفت. 
پرونده درخشان امیرکبیر در تاریخ بسته شده است و گرامی‌داشت یادش تنها کاری است که می توانیم برای او انجام دهیم، اما با امیرکبیرهای زمانه‌ خودمان چه می‌کنیم؟ آیا همراهشان هستیم تا آرزویشان که آبادی ایران است محقق شود، یا همچنان تنهایشان می‌گذاریم؟آیا ما هنوز مردمی هستیم که «جامعه شناسی نخبه کشی»توصیف می‌کند؟

نام کتابی ازعلی رضاقلی که نشرنی به چاپ رسانده است.