روز متفاوتِ هنر انقلاب

بیست فرودین در تقویم کشورمان به نام روز هنر انقلاب اسلامی نامگذاری شده است روزی که امسال متفاوت می‌گذرد، تفاوتش با سال‌های گذشته در این است که فعالان این عرصه به دلیل شیوع ویروس کرونا امکان فعالیت و کسب درآمد ندارند.                      ‌‌

هنر،جزء جدایی ناپذیر زندگی انسان است و کمتر کسی‌ست که در زندگی خود با هنر و آثار هنری سروکار نداشته باشد. هنر انواع مختلفی دارد که هنر متعهد یکی از آن‌هاست. این شاخه از هنر که در ایران با نام هنر انقلاب اسلامی هم شناخته می‌شود، به شاخه‌ای از هنر گفته می‌شود که به انعکاس نوع خاصی از طرز تفکر می‌پردازد که این طرز تفکر در هنر انقلاب آن نوع اندیشه است  که منجر به انقلاب شده است.

 این نوع هنر پیش از وقوع این رویداد، با حضور هنرمندان مخالف رژیم وقت آغاز شد و آنان با الهام از آثار مبارزه‌جویانه و آزادی‌خواهانه سایر ملل، ‌آثاری با مضمون اعتراض و با هدف مبارزه با رژیم پهلوی خلق کردند. عده‌ای از هنرجویان دانشگاه هنرهای زیبا هم به این هنرمندان پیوستند و پس از پیروزی انقلاب، جریانی با عنوان هنر انقلابی-اسلامی را راه‌اندازی کردند که با آغاز جنگ تحمیلی شکل دیگری به خود گرفت و هنرمندان فعال در این زمینه با ارائه آثارشان سعی کردند مردم را با شرایط جنگی همراه کنند.

آنان تلاش کردند با پررنگ کردن مفاهیمی چون رشادت ومبارزه و با انعکاس موثر فضای جبهه‌های جنگ، مردم را به دفاع از کشور تشویق کنند. در دهه هفتاد و بعد از پایان جنگ هنرمندان این عرصه به واکاوی آن اتفاق و انعکاس رویدادهای آن سال‌ها پرداختند که این موضوع تا کنون ادامه دارد وهنوز شاهد خلق آثاری در این حیطه هستیم، خصوصا که حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی هنرمندان این عرصه را گردهم آورده است و از خلق آثار در این حیطه حمایت می کند اما این حمایت در این روزهای بحرانی کافی نیست.

 روزهایی که هنرمندان فعال در عرصه هنر انقلاب مثل سایر هنرمندان درگیر اپیدمی خطرناک کرونا هستند و نه تنها امکان شرکت در برنامه‌های مربوط با روز هنر انقلاب را ندارند، بلکه  با تعطیل شدن سالن‌های کنسرت، سالن‌های تئاتر و سینما و گالری‌های نقاشی و مواردی از این دست، راهی برای کسب درآمد ندارند و پوشش بیمه‌ایشان هم مناسب نیست و این روزها کمتر کسی به این موضوع فکرمی‌کند. مشاغل دیگر مثل فروشندگی، رانندگی تاکسی و موارد مشابه مورد بحث و گفتگو قرار گرفته‌اند، اما کسی از نوازندگان، نقاشان، بازیگران و کارگردانان تئاتر و مواردی از این دست سخنی به میان نمی‌آورد.

 شاید این کم‌لطفی به این دلیل است که تصویر مردم از هنرمند تقریبا محدود به سلبریتی‌هایی ست که با بارگذای مدام عکس‌هایشان سعی در نمایش دادن زندگی مرفهی دارند که چه بسا انطباق کامل با واقعیت زندگیشان نداشته باشد. مردم از هنرمندان فعال در رشته‌هایی غیر از هنر-صنعت‌های پولساز که با کم‌ترین درآمد و کمترین امنیت شغلی در حال فعالیت هنری هستند، اطلاع چندانی ندارند.

هنرمندان هرمزگان هم وضعی متفاوت با همکارانشان در سراسر کشورندارند و دور از ذهن نیست جغرافیای محدودتر کاریشان  با درآمد کمتری که براشان به همراه دارد، امکان پس‌انداز کافی را از آنان گرفته باشد و روزهای بیکاریشان را دشوارتر بگذرانند، در روزهایی که دیدن فیلم و سریال و خواندن کتاب به سبک زندگی خیلی از ما در قرنطینه خانگی بدل شده،وضع نامناسب معیشتی پدیدآورندگان این آثار، پارادوکس دردناکی را به وجودآورده است که با توجه به وضعیت شیوع کرونا فعلا باید با آن دست و پنجه نرم کرد.

 مسئولین فرهنگی استان از بیمه کارگاه‌ها و اصناف فرهنگی سخن گفته‌اند اما از بیمه خود هنرمندان خبری نیست. گویا ما در جامعه‌مان هنوز به این باور نرسیده‌ایم که هنر صرفا یک مقوله فانتزی نیست و یک نیاز جدی بشری به حساب می‌آید، روزهای سنگین کرونایی هم با وجود الزامی که برای استفاده ازآثار هنری به وجود آورده کمکی به تغییر این تفکر نکرده است.