بحرانِ مدیریت؛ خواهش جانشین جریمه

ویروس کرونا بار دیگر گلوی هرمزگان را بی‌رحمانه می‌فشارد. درحالی‌که همه فکر می‌کردند این ویروس از رمق افتاده، حالا قوی‌تر از گذشته، داس مرگ بر گردن مبتلایان می‌نهد. قربانیان جدید، بیماری زمینه‌ای و‌ سیستم ایمنی ضعیف هم ندارند. اغلب جوان‌اند و سالم. «آرزو باهو»، پرستار بیمارستان کودکان بندرعباس، همین دو هفته پیش، برای همیشه چشم از جهان فرو بست. او نخستین نیروی درمانی استان بود که در جدال با کرونا تسلیم شد. آمارهای روزافزون شمار مبتلایان به ویروس ناشناخته دهه‌ی دوم قرن ۲۱ استان، جنجال به پا کرده است. فرضیه تاثیر گرما بر کاهش آمار مبتلایان به بیماری کووید-19 در استان شکست خورد. مسئولان مانند گذشته، در بحرانِ مدیریت، توپ را در زمین یکدیگر میندازند. مدیریتِ برخی تنها به هشدار و توصیه خانه‌نشینی خلاصه می‌شود. برخی نیز انگشت انتقاد را به سوی این و آن دراز می‌کنند. مردمِ تازه بازگشته از تعطیلات، در این آشفته بازار بحران، خواستار نوش داروی قرنطینه‌ و کاهش عبورومرور شدند.‌ استاندار بلاخره در شانزدهم خردادماه، پس از به مرز هشدار رسیدن وضعیت استان، دستور اعمال محدودیت‌ها را صادرکرد.‌ کهورستان اما زودتر دست به کار شده بود. دوشنبه دوازدهم خردادماه، این دهستان قرنطینه شد.‌ این تصمیم پس از افزایش شمار مبتلایان در این منطقه گرفته شد.‌ حالا روستاهای بزرگ و‌‌ کوچک بار دیگر بساط کنترل عبورومرور را پهن کرده‌اند. هرچند خیلی‌ها معتقدند که کار از کار گذشته است. ابوموسی همچنان تنها شهرستان استان است که در آمار تصاعدی شمار مبتلایان، از گزند کرونا در امان مانده است. اما آیا قرنطینه و اعمال محدودیت تردد مجدد، از شیوع بیشتر بیماری جلوگیری می‌کند؟ تردیدی نیست که عدم توجه به پروتکل‌های بهداشتی و توصیه‌‌های مسئولان بهداشت از ابتدای بحران کرونا، موجب شده تا وضعیت استان به مرز هشدار برسد. از 50 بیمار درگذشته بر اثر ابتلا به کووید- 19 در هفته گذشته، بیش از هشت بیمار سالم و بدون بیماری زمینه‌ای بوده‌اند. این آمار نشان می‌دهد که فرضیه مرگ ناشی از کرونا در بیماران بدون ابتلا به بیماری زمینه‌ای اشتباه است. تغییر سبک زندگی و افزایش اضطراب ناشی از خانه‌نشینی، مردم را بیش از پیش به خروج از خانه ترغیب می‌کند. همین عامل سبب شده که مردم استان پس از موج اول کرونا، کمتر از گذشته پروتکل‌ها را رعایت کنند. عکس‌های منتشر شده از کشورهای دیگر پس از قرنطینه اجباری، نشان از رعایت جدی فاصله‌گذاری اجتماعی دارد. در آن کشورها تلاش شده است که فضاهای شلوغی مانند رستوران، پارک‌ها و مترو به دقت فاصله‌گذاری شود.‌ صنف‌های مختلف نیز با اجبار مشتریان به رعایت بهداشت، به کاهش سرعت انتشار بیماری در کشورشان کمک می‌کنند. کافی است اما سری به سطح شهر بندرعباس بزنید. از نانوایی، سوپرمارکت و مراکز خرید گرفته تا اداره‌ها و میدان تره‌بار؛ خبری از فاصله گذاری اجتماعی نیست. صف دریافت نتیجه آزمایش کرونا هم پر ازدحام‌تر تشکیل می‌شود. بحران بی‌مسئولیتی شهروندان به اینجا ختم نمی‌شود. طبق گفته‌ی روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، برخی از مبتلایان کووید-19، قرنطینه خانگی را ترک و در سطح شهر تردد می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که نظارت بر وضعیت بیماران در قرنطینه، کافی نیست. فاطمه نوروزیان در پیامی که در یکی از پیام‌رسان‌‌ها در فضای مجازی منتشر کرد، از بیماران مبتلا به کووید-19 خواست تا برای امنیت جان دیگران در خانه بمانند. خواهش مسئولان دانشگاه علوم پزشکی استان از مردم برای رعایت قرنطینه و فاصله‌گذاری، به تنهایی دردی را دوا نمی‌کند. حالا که تخت‌های آی.سی.یو بندرعباس جای خالی ندارد، باید به فکر چاره بود. این روزها شاهدیم که مسئولان و چهره‌های مختلف سیاسی، یکدیگر را به بی‌کفایتی در کنترل بحران کرونا متهم می‌کنند؛ از اعضا شورای شهر گرفته تا نمایندگان مجلس. موضوعی که این وسط در بین دعواهای سیاسی گم می‌شود، اهمیت کنترل فوری چرخه انتقال بیماری است. پلمپ مراکز فروش و صنف‌هایی که پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نکرده‌اند، نشانه‌ی خوبی از برخورد جدی با متخلفان است که باید ادامه یابد. اگر قانون‌ها سخت‌گیرانه‌تر اجرا شود، جریمه جایگزین خواهش شود، ساحلِ مملو از جمعیت غدیر، به بهانه‌ی آب تنی، زنجیره انتقال بیماری را گسترش نخواهد داد.