شورای بی‌برنامگی

نام‌نویسی در انتخابات، امسال مانند گذشته شور و هیجان خاصی نداشت. مردم بیشتر سرشان با نمودار آمار بیماران کرونا در استان گرم بود تا اسامی کاندیداهای قدیم و جدید. چند هفته پیش، نام‌نویسی کاندیداهای روستاها در استان به پایان رسید. «علی رئوفی»، رئیس ستاد انتخابات هرمزگان اعلام کرد که امسال، بیش از هشت هزار نفر در انتخابات شورای شهر و روستای استان نام‌نویسی کردند. مانند همیشه، بخشی از این داوطلبان، اعضا شورای دوره‌ی قبل بودند. اغلب این اعضا با استفاده از رسانه‌های مختلف، تلاش در موجه نشان‌دادن عملکرد گذشته خود دارند. عدم شفافیت و کارایی ناکافی شورای شهرهای مختلف استان در آستانه انتخابات، مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.

انتقاد به نمایندگان سابق شورا، حالا فقط به عدم ترمیم خیابان‌های پرچاله و رسیدگی به شهر خلاصه نمی‌شود. بسیاری از مردم معتقدند، این اعضا مانند پشت میزنشینان کشوری، نتوانستند در بحران کرونا دردی از مردم دوا کنند. شوراهای شهر و روستا که باید در مقابل برگزاری مراسم عزا و عروسی و کنترل وضعیت شهر، جدیت بیشتری به خرج می‌دادند، از ترس از دست‌دادن رای در دور جدید، کم‌کاری کردند و جان دادن همشهریان‌شان را به تماشا نشستند. مسئولان درحالی امیدوار به مشارکت حداکثری در انتخابات هستند که به قول سیدحسن خمینی، جامعه با حکومت قهر کرده است. چون دولت نه به وعده واکسیناسیونش عمل کرد و نه مانند کشورهای همسایه حداقل توانست سایه مرگ را از جان‌ها کمی دور کند. انگار حق با مسئولان است. مردم مقصرند؛ چون کسانی را انتخاب کرده‌اند که قدرت مدیریت ندارند. شهر و روستای کمی در استان پیدا می‌شود که مردم از عملکرد شورای‌ا‌ش راضی باشد. برخلاف شهردار، اعضا شورا مورد استیضاح قرار نمی‌گیرند.

انتخاب شورا و برگزاری انتخاباتش در شهر و روستاهای کوچک انگار به یک عادت بدل شده است. بیشتر مردم می‌گویند می‌دانیم شورا کار خاصی نمی‌کند اما خب بالاخره باید یک نفر انتخاب شود. تداوم رنج بسیار روستاهای استان، از کم‌آبی گرفته تا راه‌های ارتباطی نامناسب به حال خود رها شده، عملکرد شوراها را زیرسوال می‌برد. آنچه واضح است اینکه در روستاها کاندیداها با توجه برنامه پیشنهادی شان در آینده انتخاب نمی‌شوند. انتخابات در روستاها بیشتر قومی و قبیله‌ای است. هر کاندیدی که اعضا خانواده، فامیل و دوست آشنا بیشتری داشته باشد شانس بیشتری در شورا شدن دارد. همین موجب شده‌است تا این نهاد مهم که می‌تواند تاثیرگذاری ویژه‌ای داشته‌باشد، نقش چندانی در روستاها بازی نکند. شهرهای استان هم البته وضعیت بهتری ندارند. کاندیدی که در جایگاه سیاسی و اقتصادی بالاتری باشد، به راحتی می‌تواند رای‌ها را از آن خود کند.

البته چند سالی می‌شود که جوانان برخی شهرهای استان دست به کار شده‌اند و جلسات مناظره را پیش از انتخابات برگزار می‌کنند. در این جلسه‌ها کاندیدها به ارائه برنامه‌هایشان می‌پردازند و به پرسش‌های جوانان پاسخ می‌دهند. این جلسه‌ها اغلب جناحی، سردرگم و معدود برگزار می‌شود که چندان مورد استقبال عموم قرار نمی‌گیرد. با اندکی کاوش در فضای مجازی می‌توان متوجه شد که اغلب کاندیداها با پشت سرهم قرار دادن جملات کپی‌شده از سایت‌های سازمانی مختلف سعی در نگارش برنامه‌های پیشنهادی‌شان داشتند. این باز مهر تائیدی بر عدم وجود برنامه مشخص و عدم باور آنچه ارائه شده از سوی کاندیداهاست. غیر از شورای شهر بندرعباس، جلسه‌های سایر شوراهای شهر استان، پشت درهای بسته برگزار می‌شود. مردم از محتوای آن اطلاعی ندارند. عدم ارتباط شورا با مردم موجب می‌شود که مردم تصویر شفافی از عملکرد این نهاد نداشته باشند. درحال حاضر هم  نیز اطلاعات کافی از عملکرد شورهای مختلف، حتی شورای شهر بندرعباس در دست نیست.

شورای شهرهای کوچک گاهی برای انتشار عملکرد خود به انتشار چند عکس در فضای مجازی با توضیحی کوتاه بسنده می کنند. فعالیت بسیاری از شوراهای هرمزگان نیز به نصب بنر «درخانه بمانید» خلاصه شد. سوالی که سال‌ها بی جواب مانده، اینکه چرا شهروندان هرمزگانی اعضا شورای شهر و روستایشان را متعهد به ارائه ماهانه یا سالانه عملکردشان نمی‌کنند؟ شاید وقت آن رسیده که مردم کمی نهاد شورا را جدی‌تر بگیرند. اگر قصد شرکت در انتخابات را دارند، همچون کاندیداهای ریاست جمهوری با ذره‌بین تیزبینی عملکرد و رفتار داوطلبان شورا را  نیز پیش از انتخاب، مورد بررسی قرار دهند.