اینجا رودان است. سومین شهر پرجمعیت هرمزگان. در تابستان گرم یک سال مانده به اتمام قرن، شهر گرفتار در چنگال ویروس کرونا است. رودان را این روزها به لیموی پرآبش نمی‌شناسند. آمار بالای جانباختگان کووید-19 اش خودنمایی می‌کند. برای نخستین‌بار به رودان می‌روم. این‌بار حال‌وهوای مردم را نه با قلم، با دوربینی که دستانم با آن ناآشناست، توصیف می‌کنم. بیمارستان رنگ و بوی خاصی دارد. دیوارها رنگ پریده‌‌تر از گذشته‌اند. خبر از کم‌خوابی و خستگی کادر درمان می‌دهند. پرستارانی که صدای‌شان از پشت ماسک به زحمت شنیده می‌شود. بار بی‌مسئولیتی شهروندان و ضعف مدیریت بحران کشور را یک تنه به دوش می‌کشند. لبخند پزشک و پرستار که هنوز از لبشان محو نشده به بیماران کووید، امید می‌دهد. آنچه پیش‌رو دارید، حاصل همراهی چندساعته با کادر درمان بخش‌های کووید 1و2، مراقبت‌های ویژه (ICU) و اتاق سی‌تی‌اسکن بیمارستان امام علی(ع) شهرستان رودان است./سمیره حنائی توضیح: عکس‌ها با رضایت بیمار و همراهش گرفته شده است.
