با پایان رای‌گیری و معرفی نامزدهایی که به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم راه یافتند سوال بزرگ و پررنگی که در ذهن همه‌ی کارشناسان (صرف نظر از گرایش‌های سیاسی) و حتی مردم کوچه و بازار به وجود آمده است چرایی و علل کاهش مشارکت مردم در این دوره از انتخابات است.
امید موهبتی الهی است که الله متعال در همه‌ی بندگانش به ودیعت نهاده که تا زنده اند دست از تلاش و کوشش و ساختن و آباد کردن زندگی خود و زمین بر ندارند تا دنیا را از آن چه که تحویل گرفتند زیباتر و پویاتر به نسل بعدی تحویل دهند و این کمال و قله‌ی زندگی یک انسان موفق است.
چند روز از عروج ملکوتی رئیس جمهور عزیز، وزیر امور خارجه و سایر همراهان دوست‌داشتنی ایشان می‌گذرد؛ در و دیوار این مرز و بوم رنگ غم، اندوه و بهت به خود گرفته است، قلم و زبان بنده قاصر از بیان عظمت شهدای گرانقدرمان می باشد که در سانحه سقوط هلی‌کوپتر به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و به سعادت جاودانه رسیده اند، لکن به قول معروف؛ آب دریا را اگر نتوان کشید / هم به قدر تشنگی باید چشید، با این اوصاف به بیان چند مطلب مختصر در این خصوص می پردازم.
پس از آن كه احمد حسن البكر، رئیس جمهور پیر و ضعیف عراق به تدریج توانایی رسیدگی به امور دفتری خویش را از دست داد، نقش صدام به عنوان چهره دولت عراق در داخل و خارج از كشور پررنگ تر گردید.