بدون هیچ مقدمه‌ای می‌گویم با صندوق رای قهر نکنیم. چندی است که در پاسخ به دریافت و اقناع شخصی در این هیاهوهای دیکتاتورانه‌ی رسانه‌ها که اجازه تحلیل مستقل را از مخاطب سلب کرده است؛ به دنبال مقصود اصلی انقلاب اسلامی 1357 گشته‌ام. آب را از سرچشمه باید نوشید. سخنان شهید بهشتی «ره»را منطبق براین مقصود و او را یک انقلابی بدون روتوش یافتم‌.

تمام و شمول مبانی کلام او در باب  کلید واژه‌هایی مانند حکومت، عدالت، جمهوریت، آزادی؛ امروزه دچار تخفیف ادراکی در قامت تعریف‌ و تبیین شده‌اند. بعد از ۴ دهه، هنوز این مبانی بر وجدان بعضی ننشسته است که «اگر در جامعه‌ای که یک سوی آن گرسنه‌ها و یک سوی آن همیشه سیرها باشند؛ اگر قرآن بالای سر آن جامعه بگیرید ،آن جامعه لجن است‌! » سیرها از رانت ، سیرها از قدرت طلبی، سیرها از جاه پُست و گرسنه های مواسات، گرسنه‌های احساس برابری اجتماعی و گرسنه‌های چشیدن مزه‌‌ی ادای وظایف حاکمان نسبت به مردمان خویش.  

تحلیلی واقع نگر، بیانگر این است که شاهد به محاق رفتن بخشی از اراده‌ی جمهور در انتخابات پیش رو در قالب عدم مشارکت، مرددین، رای‌های خاکستری یا باطله باشیم ولی نمی‌توان به همه‌ی این نگاه‌ها با عینک ضد نظام و انقلاب نگریست! شاید برداشت عوام این است که هاضمه‌ی حکومت، توان راهبری و همراهی با هرنوع نگاه سیاسی-اجرایی را دارا نمی‌باشد! اما به نظر می‌رسد دستگاه نگهبان قانون ، قدرت تعاملی اقناعی خود را در برابر جمهور توسعه نداده است. شاید هنوز انقلاب اسلامی؛ کمال و تمام شعارهای  آن به تحقق نرسیده تا برخی جمهور، احساس دکوراتیو بودن بعضی شعارهای بنیادین آن را نداشته باشند! البته که این مدعا از سوی مسئولین هم مورد تایید است که تا قله فاصله بسیار است.

آنچه مشهود است قدرت اجماع جمهور در تجلی گاه انتخابات، پشتوانه‌ای بزرگ برای حاکمیت و دولت منتخب خواهد بود و ایران بزرگ؛ رشد ، بلوغ سیاسی و فهم باز تولید این قدرت محرک را دارا می‌باشد. آنچه که رهبری معظم هم در دیدار روز عید غدیر(5/4/1403) که با اقشار مردم چند استان  بیان داشتند این است که اولین برکت مشارکت بالا در انتخابات، مصونیت بخشی کشور خواهد بود.

ضریب تخریب رسانه‌های بیگانه ، کج فهمی و لجاجت برخی به ظاهر دلسوزها، خراشیدن چهره نهادهای حاکمیتی مردم سالار و خدمتگزار توسط برخی خواص و به اسارت گرفتن انتخاب صحیح مردم توسط بعضی کذاب های سیاست زده ؛ امروز فضایی را رقم زده که شاید در یک انبار کاه به دنبال سوزن‌هایی برای وصل بخشی از جمهور به دامن انقلاب باشیم! عدم تبیین گفتمانی رسالت رئیس جمهور طراز (تراز) انقلاب اسلامی  ایران و تقلیل و تنزل آن به حاشیه های روز مره و فرعی | وام و طلا و روسری و... | ؛ چالش انقلاب اسلامی می باشد. انقلاب اسلامی باید سطح مطالبه و رشد فکری اجتماعی جمهور خود را به ساز و کارهای ایجاد یک گستره ی تمدنی ارتقاء دهد، هر چند که جمهور با روان‌های ژولیده از تکانه‌های اقتصادی به جاودانگی نخواهند رسید! جمهوری اسلامی هنوز به انقلاب اسلامی بدهکار است!!! لاجرم مسیر تحقق خواسته‌ها از مجرای مدنیت با مشارکت جمهوریت خواهد گذشت و صندوق رای تنها پناه جمهور خواهد بود.پس با رای دادن در همین زمین بازی، جمهوریت را مهجور نکنیم.