صبح ساحل ، ورزشی - همبازی سابق شادروان خدری گفت: هیچگاه منش پهلوانی و مناعت طبع ایرج خدری را فراموش نمی کنم.رضا هنگام پور افزود: هر چیز از خصوصیات شادروان خدری بگویم کم گفته ام زیرا تنها کسانی صحبت هایم را درک می کنند که با او برخورد داشته اند.وی با بیان اینکه در دوران ابتدای بازیگری همواره از کمک ها و راهنمایی هایش استفاده می کردم، تصریح کرد: با توجه به بار فنی بالا هیچ گاه آدم مغروری نبود و همواره به فکر کمک کردن بود.ملی پوش اسبق تیم ملی ایران در بیان یکی از خاطرات مشترکش با شادروان خدری، خاطرنشان کرد: در یکی از بازی ها مصدوم شدم و باتوجه به سنگینی وزنم، وی مرا تا فاصله 500 متری کول کرده و راهی آمبولانس کرد که هیچ گاه فراموش نمی کنم.هنگام پور با اشاره به این که هیچگاه شادروان خدری به دنبال برگزاری مراسم فرش قرمز نبود، اضافه کرد: هیچگاه مسئولین قدر این پیشکسوت را ندانستند و امیدوارم تنها به این جمله که پهلوان زنده را عشق است، توجه نکنیم.وی ادامه داد: امیدوارم مسئولینی که در زمان حیات این پیشکسوت کاری برای او نکردند در حال حاضر به فکر خانواده و فرزندانش باشند.دبیر هیات بسکتبال استان هرمزگان در خصوص برگزاری مراسم تدفین شادروان خدری، گفت: هیئت بسکتبال استان هرمزگان آمادگی لازم برای برگزاری مراسم تدفین در بندرعباس را دارد اما حال باید منتظر ماند تا خانواده مرحوم چه تصمیمی می گیرند که یا در بندرعباس یا در کرمانشاه زادگاهش این امر انجام شود. مربی شادروان خدری:بزرگ منشی و تعصبش به تیم و پیراهنش زبانزد بود مربی شادروان خدری گفت: بزرگ منشی و تعصبی که به تیم و پیراهنش داشت در هیچ بازیکنی مشاهده نکردم.سعید رضایی افزود: ایرج خدری همواره بازیکنی شاخص اما متواضع بود که الگوی بسیاری از بازیکنان بود که در رفتار و اخلاق بی مثال خواهد ماند. وی با بیان این که بزرگ منشی و تعصبی که به تیم و پیراهنش داشت در هیچ بازیکنی مشاهده نکردم، تصریح کرد:  مردمی بودنش، رفیق دوستی و منش بزرگی که داشت او را از سایر بازیکنان جدا کرده بود. رضایی با اشاره به این که چه از لحاظ فنی و چه اخلاقی شاردوان خدری الگویی بی مانند بود، اضافه کرد: امیدوارم مسئولین کمی به فکر خانواده این بزرگمرد که برای امرار و معاش جلوی هیچ کس سرخم نکرد، باشند.مربی شادروان خدری در پایان به بیان خاطره مشترکی پرداخت و اضافه کرد: در مسابقات قهرمانی کشور در ایلام، هیچ کس نمی توانست به خدری برسد و همه آویزان می شدند و او با خنده رو به من می کرد و می گفت چه کنم و من هم می گفتم هرکاری دوست دارد انجام بدهد.