صبح ساحل، سیاسی _ در هفته های گذشته تغییر و تحولات مهمی در بدنه نظامی و ارتش افغانستان و نیروهای خارجی حاضر در این کشور صورت گرفت از جانشینی فرمانده دانفورد تا فرمان کرزای برای استقلال بیشتر ارتش افغان. این مسایل در حالی اتفاق افتاد که نارضایتی ها بیشتر از هر وقت دیگری از عملکردهای نظامی در میان مردم این کشور بالا گرفته است حامد کرزای اخیرا گرفتن کمک هوایی برای سرکوب شورشیان را ممنوع کرده است تا شاید از تلفات حملات نا منظم ناتو در شهرها و روستاهای این کشور کاسته شود اقداماتی که خشم عمومی در این کشور را برانگیخته است.

  اما سوال مهمی که مطرح میشود اینکه آیا به راستی ارتش افغانستان توان مقابله با جنگهای پراکنده و چریکی شورشیان را دارد؟ و آیا این درخواست عدم همکاری دو سویه نبوده است؟ به نظر میرسد ارتش ناتو برای رفتن از صحنه افغانستان مشتاق است جایی که تا به امروز تلفات بسیار و دستاوردهای اندکی داشته است.

این ممنوعیت پس از آن صادر ‌شد که روز چهارشنبه هفته گذشته نیروهای ناتو در پی درخواست نیروهای افغان، حملات هوایی را انجام دادند که این حمله به کشته شدن 10 غیر نظامی از جمله 5 کودک و 4 زن منتهی شد. پس از آنکه کرزای درخواست حملات هوایی از طرف ناتو را ممنوع ساخت ژنرال دانفورد با خشنودی آن را پذیرفت و گفت که افغانستان کشوری مستقل است و کرزای نیز در حال تمرین برای حاکمیتی مستقل. وی افزود: «ما تلاش می‌کنیم که حمایت از (افغان‌ها) را در راستای خواسته‌های رئیس‌جمهور پیگیری کنیم.» اگرچه این اظهار نظر بسیار ساده و خوشبینانه بیان شد اما در عمل راه ارتش افغانستان بسیار دشوار خواهد بود ارتشی که از این به بعد قرار است امنیت را بعد از یک جنگ 11 ساله تامین کند از تبعیضها و کاستیهای فراوانی رنج میبرد شریک نبودن تمام اقوام افغان در این ارتش از جمله هزاره ها پایگاههای اجتماعی آن را در جامعه قبیله سالار افغانستان به شدت متزلزل ساخته است وجود پشتون ها در این سازمان هم نفوذ طالبان را در میان آن افزایش داده است. ضمن اینکه افراد ارتش افغانستان از لحاظ روانی و فکری نیز آمادگی رویارویی با طالبان را ندارند و این بیشتر به دلیل ناکامی های ارتش ناتو در این کشور است عملکرد نیروهای خارجی در افغانستان به گونه ای بوده است که اگر در گذشته ناامنی ها در شرق و جنوب و در پایگاه سنتی قدرت طالبان و محل تمرکز قوم پشتون اتفاق می افتاد در حال حاضر به غرب و مرکز و شمال افغانستان نیز گسترش یافته است .از طرف دیگر به نظر میرسد نیروهای ناتو نیز بیشتر از هر زمان دیگری مشتاق به عقب نشینی از ورطه بی سرانجام امنیت در افغانستان هستند هزینه های زیاد مالی و نظامی تحمیل شده به این کشورها در زمانی که هرکدام از آنها با رکود اقتصادی روبرو هستند میتواند غیر قابل تحمل باشد ضمن اینکه بالا بودن درصد اشتباهات ارتش ناتو و کشته شدن غیر نظامیان در این کشور موجی از اعتراضات مردمی بر علیه آنها را به دنبال داشته است این روند نه تنها موجب محبوبیت و گسترش نفوذ بیشتر شورشیان در میان مردم میگردد بلکه ریسک امنیتی افراد ارتش ناتو را به شدت بالا برده و احتمال خطر حملات تروریستی را افزایش می دهد. در نهایت ارتش افغانستان مجبور است تا سال 2014 کنترل کامل اوضاع در کشور را به عهده بگیرد اگر چه نیروهای آمریکایی برای آموزش و تجهیز ارتش افغانستان تلاش بسیاری کرده اند اما به نظر میرسد تنها راه حل بحران و برگرداندن آرامش به صحنه سیاسی و اجتماعی افغانستان آشتی ملی با طالبان و شرکت آنها در عرصه های سیاسی افغانستان باشد.

راه حل های منطقی به سوریه باز می گردد

با دعوت اخضر ابراهیمی نماینده ویژه سازمان ملل در بحران سوریه از طرف های درگیر در این کشور برای مذاکره و رسیدن به یک راه حل فراگیر و همچنین آمادگی مخالفان سوری و حمایت روسیه ، چین و ایران از شروع این مذاکرات به نظر میرسد گزینه های دیگر برای آینده سوریه نامحتمل به نظر آید. امروز در مساله سوریه حتی اتحادیه اروپا نیز بیشتر متمایل به گفتگو و ارائه راهکار سیاسی است تا تاکید لجوجانه بر سرنگونی بشار اسد. بنا به گفته این مسوولان، با وجود اینکه برخی کشورهای اروپایی مسلح کردن گروه‌های مخالف سوریه را خواستارند اما بیشتر اعضای اتحادیه اروپا در خصوص امکان ارسال سلاح به سوریه مخالف یا مردد هستند..تلاش های ایران برای به حاشیه راندن طرح مداخله نظامی در سوریه که بیشتر از جانب ترکیه و قطر حمایت میشد به همراه مقاومت ارتش سوریه در برابر مخالفان گزینه مذاکره را پر رنگ تر ساخته است. اگرچه هنوز میان دیدگاههای دو طرف اختلافات اساسی وجود دارد اما الزام به مذاکره که در بیان آنها مشاهده میشود میتواند نقطه عطفی در آغاز این کار باشد . به نظر میرسد با فرسایشی شدن درگیری سوریه و اختلاف نظر کشورهای مداخله کننده و همچنین نگاه مثبت واشنگتن به مذاکرات مخالفان با دولت و همچنین اصرار مسکو به بقا و نقش افرینی بشار اسد در تحولات آتی بالاخره این دو طرف درگیر هستند که برای گفتگو پیشقدم شده اند.حقیقت این است که برای حل بحران سوریه دستورالعمل های مختلفی مطرح شده است که همین مساله به تنهایی بحران جاری در آن را تعمیق می بخشد عدم شفافیت و روشنی خواست ها و راهکارهای ارایه شده تا به امروز خود یکی از دشواریهای مساله سوریه بوده اما در این برهه با کنار رفتن برخی حواشی و جنجالها راه حل های منطقی به عرصه بازمیگردد