شاید شنیده باشید که افراد مبتلا به کرونا ممکن است تا پایان عمر درگیر بیماری و آسیبهای آن باشند. این فرضی است که دانشمندان مشغول بررسی آن هستند، اما با مرور بعضی شواهد میتوان پاسخی موقت برای این ادعا پیدا کرد. هرچند که ممکن است برای بررسی اثرات بلندمدت یک بیماری جدید هنوز زود باشد. اما آسیبهای ویروس جدید کرونا از دید دانشمندان و محققان دور نمانده است و در اینباره حدسهایی وجود دارد.
به نوشته ایسنا، یک متخصص بیماریهای عفونی گفت: برای صحبت در مورد عوارض قطعی کرونا نیاز به گذشت زمان و مطالعات گسترده تری است ولی با وجود این شاهد عوارض متعددی در طول دوره بیماری هستیم که از مهمترین آنها عوارض قلبی- عروقی و مغزی به دلیل افزایش انعقاد پذیری در خون است.
دکتر سعیده آذری با اشاره به ماندگاری علایم در بدن بیماران کرونایی، اظهار کرد: بیماران با درگیری شدید ریوی و بیماران دچار حوادث عروقی در قلب و مغز زمان طولانی تری درگیر عوارض بعدی هستند که میتواند ماندگار باشد، از جمله این بیماریها شامل فیبروز ریوی و اختلالات عضله قلب(کاردیومیوپاتی)، سندرم خستگی مزمن مجموعهای، ضعف، درد عضلانی، اختلالات خواب و نوسانات روحی هستند.
وی ادامه داد: این موارد بیشتر در بیماران پس از بهبودی از بیماری کرونا مشهود بوده و یکی از علل شایع آن آزاد شدن وسیع فاکتورهای التهابی در خون طی روند بیماری است.
آذری با بیان اینکه برخی افراد که دارای بیماریهای زمینهای خاص هستند، ریسک بالاتری برای ابتلا به بیماری دارند و معمولا فرم شدیدتری از بیماری و عوارض آن را تجربه میکنند، خاطرنشان کرد: بیماران قلبی و کسانی که مشکلات زمینهای ریوی دارند نیز در این دسته قرار دارند.
وی تصریح کرد: البته شناخت ما از ماهیت این ویروس کافی نبوده و نیاز به مطالعات بیشتری روی بیماران است.
به گزارش صبح ساحل، تحقیقات پیش بینی می کنند که اثرات بلند مدت کووید- ۱۹ دور از انتظار نیست. این احتمال وجود دارد که این ویروس بتواند یک دوره نهفتگی را طی کند و پس از آن دوباره فعال شود. این عملکرد در مورد بعضی ویروسها مثل تبخال وجود دارد.
حمله کرونا به بدن تمام عیار است، شواهد نشان میدهد که اثرات این عفونت میتواند ادامهدار باشد. محققان دریافتند که تقریبا 12 درصد بهبود یافتگان از کرونا نارسایی قلبی بعد از درمان را داشته اند.
همچنین محققان هنگکنگی به این نتیجه رسیدهاند که ریه بعضی افراد مبتلا به ویروس کرونا بعد از بهبودی دچار اختلال میشود. بطوریکه با انجام فعالیتهای سرعتی مانند پیادهروی سریع، دچار نفس تنگی میشوند و در بعضی از موارد شدید، تنها ۲۰ تا ۳۰ درصد ریه مبتلایان عملکرد مفیدی دارد. بهبود یافتگان با انجام فعالیتهایی مانند شنا میتوانند ظرفیت ریه خود را به حالت عادی برگردانند.