بیستم جمادی الثانی هر سال، به یمن زادروز بانوی اسلام، فاطمه زهرا (س) روز مادر نام گرفته‌است. بانویی که الگوی تمام بانوان عالم است و به دلیل معصومیت بی‌نهایتش لقب «ام‌ابیها» دارد؛ یعنی زنی که برای پدرش همچون مادری بود و از جانب خدا لقب کوثر به او عطا شد. اگرچه هر کشوری با فرهنگ خاص خود برای انتخاب روز مادر، سمبل و دلایلی دارد اما آنچه اهمیت دارد، قدردانی و تشکر از مقام والای مادر است. این روز بهانه‌ای است تا به مادران توجه بیشتری کنیم.

مهربانی و از خودگذشتگی مادر، نیازی به اثبات ندارد. قدرتمندی او در راه تربیت صحیح فرزندان و اداره امور منزل نیز قابل تحسین و ستایش است. او همچون راهنمایی است که فرزند را در مسیر صحیح زندگی هدایت می‌کند. در میانه راه خسته نمی‌شود و بار سنگین مسئولیتش را لحظه‌ای زمین نمی‌گذارد. مسئولیتی که در یک سال گذشته دو چندان شده‌است. مادری که راهنمای زندگی فرزندش بود، اکنون مسئولیت آموزش مجازی را درکنار آموزگاران نیز تجربه می‌کند. پابه‌پای کودکش درس می‌خواند و یاری‌رسان فرزندش است. برخی از مادران به‌واسطه تغییر شرایط این روزهای منحوس بیماری، شغل بیرون از خانه‌شان را به دلیل تعطیلی مهدهای کودک و مدارس ترک کرده‌اند تا در کنار فرزندان، قرنطینه اجباری را پشت سر بگذارند. بی‌شک سلامت خانواده از هر چیز دیگری باارزش‌تر است. داشتن سابقه کار بالا و شغلی پردرآمد برای مادران هیچ‌گاه مانع از صیانت خانواده نمی‌شود. این دسته از بانوان ماه‌هاست که به دلیل در خانه ماندن فرزندان‌شان، امکان انجام فعالیت‌های پیشین را ندارند. فعالیت‌هایی که در زمان معمول، می‌توانستند به آن بپردازند. گرچه تمهیداتی مانند دورکاری برای این دسته از مادران اندیشیده شد. این تمهیدات ولی نتوانستند مشکلات را به طور کامل حل کنند.

روز مادر امسال تجربه متفاوتی است. این روزها برای حفظ سلامت یکدیگر، جمع‌ها خانوادگی کم‌تر بر پا می‌شود. به‌ویژه اگر در جمع‌مان افراد مسن‌تری حضور داشته‌باشند که بیماری بیشتر تهدیدشان کند. پانزدهم بهمن‌ماه امسال برای همیشه در یادمان خواهد ماند. روزی که در آن چشمان مادر را در پشت قاب چهار ضلعی صفحه موبایل دیدیم و حسرت لمس دستانش به دل‌مان ماند.