بال‌هایتان را به‌ هم گره نزنید!

بارها در زندگی مشترک و عاطفی اطرافیان دیده‌ایم که روابط نزدیک، عاشقانه و حسرت برانگیز آن‌ها ناگهان فرو میریزد، زوج‌هایی که تا دیروز عاشقانه کنار هم زیست داشتند، حالا توان تحمل یکدیگر را حتی برای دقایقی ندارند و مایلند هرچه زودتر فاتحه‌ی رابطه‌شان را بخوانند.

 

چه اتفاقی افتاده؟ چطور آن همه عشق در چشم برهم زدنی محو شده؟ چه درسی در این شکل از روابط عاطفی برای ما وجود دارد؟ اولین نکته‌ی جالب توجهی که باید بدانیم این است که هیچ چیز ناگهان رخ نداده است. دسته‌ای از کنش‌های مختلف در بازه‌ای طولانی دست به دست هم می‎‌دهند و تعیین می‌کنند یک رابطه چطور پیش برود و به کجا برسد. پس اگر فکر می‌کنید یک عاطفه، در یک روز یا یک ماه ناگهان نیست می‌شود، سخت در اشتباه هستید. اما یکی از مهم‌ترین عوامل شکست یک ارتباط، در عاشقانه‌ترین کنش نهفته است، یعنی در هم تنیدگی زوج‌ها! در آغاز زندگی مشترک، این فشار از جانب جامعه‌ی غالب بر زوج‌ها وارد می‌شود که حالا شما ازدواج کرده‌اید، شریک زندگی یکدیگر هستید پس الزامی است که در تمام کنش‌ها، فعالیت‌ها و رفتارهای هم دخالت داشته باشید و در تمام وضعیت‌ها کنار هم حضور داشته باشید. این یک باور غلط و افراطی است که القا شدنش به زوج ها نه تنها به زندگی مشترک آنها کمکی نمی‌کند، که سراشیبی افول را هم برایشان مهیا می‌کند. اگر ازدواج کرده‌اید یا در شرف آن هستید، بدانید حفظ هویت فردی در ازدواج یک امر ضروری است. نباید اصرار داشته باشید در تمام امور یکدیگر دخالت کنید. ممکن است شما به فعالیتی علاقه داشته باشید و همسرتان از آن بیزار باشد و برعکس. برای مثال شما میل داشته باشید ساعت‌ها در کتابفروشی بین کتاب‌ها پرسه بزنید اما این کار برای همسرتان حوصله سر بر باشد، در عوض همسر شما دوست داشته باشد در فروشگاه‌های لباس وقتش را صرف کند. دلیلی ندارد برای اثبات ارتباط و میل‌تان، یکدیگر را تحت فشار قرار بدهید.

بگذارید فعالیت‌های فردی هر کدام از شما در جریان ازدواج ادامه داشته باشد . اگر هویت و فردیت شما به طور کامل در یک زندگی مشترک یا در هویت همسرتان حل بشود، ممکن است در ابتدا احساس خوبی داشته باشید و فکر کنید به طور کامل به یکدیگر متعلق هستید، اما همین موضوع در دراز مدت عامل خاموش مرگ ازدواج شما خواهد بود. چرا که بعد از مدتی، احساس می‌کنید بی‌هویت شده‌اید، فردیت و علاقه‌ای برای شما باقی نمانده، و بدون حضور همسرتان احساس پوچی می‌کنید. تمام این‌‎ها دست به دست هم می‌دهند تا در بررسی رفتار همسرتان ریزبین تر، انتقادی‌تر و سختگیرانه تر عمل کنید و در نهایت خودتان و همسرتان را تحت فشار بگذارید. این روند آهسته‌ی زندگی مشترکی است که زوجین هویت فردی‌شان را در آن حفظ نکرده‌اند. پس اگر خواهان ادامه‌ی موفقیت‌تان در زندگی زناشویی هستید، از حل شدن در یکدیگر جلوگیری کنید.