گذراندن روزی شلوغ در محیط کار، خستگی، از پیش نرفتن برنامه‌ها طبق روتین، کم خوابی و هزاران دلیل دیگر می‌تواند ذهن هر انسانی را آشفته کند که نتیجه‌ی آن بی‌حوصلگی، پرخاش و یا از کوره در رفتن است. این احساسات می‌تواند شما را به سوی بروز رفتاری ناشایست که فریاد زدن یکی از آنهاست، سوق دهد.

 

فریاد زدن اگر به همراه استفاده از الفاظ رکیک و توهین باشد می‌تواند تاثیرات منفی زیادی بر کودک بگذارد. اثرات طولانی مدتی مانند اضطراب، ترس، عدم اعتمادبه‌نفس و افزایش پرخاشگری جزو تاثیرات منفی این رخداد می‌باشد. شاید در گذشته تنبیه بدنی یکی از روش‌های مرسوم تربیت فرزندان بوده است اما امروزه کمتر والدینی دست به انجام تنبیهات بدنی می‌زند  و به جای آن از روش فریاد کشیدن استفاده می‌کنند. به عقیده برخی از کارشناسان، عدم کنترل عصبانیت و خالی کردن رگبارگونه‌ی حجم وسیعی از کلمات در قالب تنبیه می‌تواند اثراتی به مراتب بدتر را بر روح و روان فرزندان بر جای گذارد. فریاد کشیدن، شدت صدمات روحی ایجاد شده در کودک را بیشتر و متأسفانه عوارض این صدمات را طولانی‌تر خواهد کرد. بلند کردن صدا بر روی کودکان نه تنها پیام والدین را شفاف‌تر و واضح‌تر نمی ‎کند، بلکه باعث می ‎شود که همراهی کودکان و نظم و انضباط دادن به آن ها سخت‌تر هم بشود. زیرا هربار که والدین بر سر کودکانشان فریاد می ‎زنند، پذیرش کودک نیزپایین‌تر می ‌آید. به عنوان مثال اگر کودک شما برای رفتن به مدرسه دیر آماده می شود و شما را وادار به فریاد زدن می کند، بهتر است به او آموزش دهید از شب قبل لباس‌ها، وسایل و کیف مدرسه‌اش را آماده کند. همچنین شما می‌توانید با تمرین راه‌حل هایی ساده، داد زدن بر سر کودکتان را متوقف کنید و به جای آن از گزینه‌های تربیتی دیگر بهره گیرید. پس سعی کنید در هنگام عصبانیت خود را آرام کنید، چشمانتان را ببندید و تا 10 بشمارید، نفس عمیق بکشید. سعی در آرام کردن کودک خود بکنید و اگر در هنگام عصبانیت حرف نادرستی به او زدید از کودک خود معذرت‌خواهی کنید. محرک‌های محیطی را شناسایی و از آنها دوری کنید. آموزش کودکتان را در زمان‌هایی که آرام هستید انجام دهید. واقع‌بین باشید و ذهنتان را به سوی موارد مثبت سوق دهید. فراموش نکنید اگر چه فریاد می‌تواند در کوتاه مدت تاثیری آنی به همراه داشته باشد؛ اما اثرات منفی بلند مدت آن قابل جبران نخواهد بود. 

 

منبع: پزشکت/تصویر زندگی