این روزها که زمینهی خواندن خبرها، شایعات و حتی یافتههای جدید علمی حسابی فراهم است و هر کس خواسته و ناخواسته روزانه با سیل عظیمی از جملات قصار و توصیهها بمباران میشود، احتمالا شما هم زیاد به این جمله برخوردهاید که اگر دردمند هستید، اگر رنج میکشید و اگر مضطرب هستید، سعی کنید به دیگران آسیبی وارد نکنید، یا دیگران را نرجانید.
در چنین روزی از سال 1367 هجری شمسی؛ دشمن در بامداد روز چهارم خرداد سال 1367، به منطقهی شلمچه حمله كرد و درنهايت پس از هشت ساعت درگيری، شلمچه در حالی سقوط كرد كه بيش از هفتاد درصد از توان دشمن در جنوب متمركز شده بود.
رژیم بعثی عراق در طول دوران جنگ تحمیلی بارها و بارها مناطق مسکونی کشور را مورد حمله هوایی قرار داد اما فجیعترین جنایت این رژیم استفاده از سلاح شیمیایی در این حملهها و دردناکتر از آن، غلفت جامعه جهانی از این جنایات بود. به مناسبت سالروز بمباران شیمیایی حلبچه، نگاهی به بمباران شیمیایی در جنگ تحمیلی میاندازیم.
در میان آوارهای شهر و تمام وسایل رادیو اکتیویته شده اطراف شهر، که هر موجودی را مریض و نابود می کرد، نشانه هایی از زندگی دیده شد. جایی که هیچ کس تصور آن را نمی نمود. در میان شاخه های خشک و عور درختانی که از اشعه و بمب اتمی هیروشیما نابود شده بودند، روزنه های امیدی دیده شد...