نخلستان‌ها سال‌ها دروازه ورودی شهر بودند. همه را سر بریدند و به جایش، سنگ روی سنگ گذاشتند و ساختمان ساختند. دیگر خبری از سرسبزی میناب نیست. نخلستان‌ها خشکیدند تا شهر رنگ توسعه بگیرد. اما خبری از توسعه نشد. شکوه میناب را فقط باید در تاریخ و خاطرات قدیمی‌تر‌ها بیابی. میناب جدید، حال خوشی ندارد. مردمانش ناراضی از وضعیت و مسئولانش ناموفق در اجرای برنامه‌های عمرانی. جای‌جای شهر پر است از پروژه‌های نیمه‌تمامی که با جابه‌جایی صاحبان صندلی، به پایان نمی‌رسند. خیلی‌ها بار سفر بستند و رفتند. آن‌ها که ماندند هم پذیرفته‌اند شهر، به این زودی مانند گذشته «گلستان» نمی‌شود.