29

آبان

1403


اجتماعی

01 آذر 1402 08:00 0 کامنت
چندی پیش یکی از مراجعان با این شکایت به اتاق درمان مراجعه کرده بود:« مدتی است احساس می‌کنم هرچه تلاش می‌کنم بیشتر فرو می‌روم، زندگی برای من مانند دویدن روی تردمیل است. علی‌رغم تلاش‌هایی که می‌کنم همواره در همان جایی هستم که قبلا بوده‌ام».
این مراجع گمان می‌کرد دچار نفرینی شده یا تمام جهان هستی با هم متحد شده‌اند تا در مقابل پیشرفت او بایستند، اما نقش خودش را در درجا زدن در موقعیت فعلی و عدم حرکت رو به جلو نادیده می‌گرفت. باورها، تفکرات و رفتارهایی هستند که مانند آجر در کوله‌پشتی زندگی، موجب سنگینی و کاهش عملکرد می‌شوند. گاهی نیازمند آن هستیم تا کوله‌‌ی راه خود را باز کنیم و ببینیم چه چیزهایی را خواسته و ناخواسته داخل آن قرار داده‌ایم.
تمرکز برگذشته یکی از آن عواملی است که حرکت ما در زندگی را کند و حتی غیرممکن می‌کند. اگر خوب فکر کنید متوجه می‌شوید که در بسیاری از مواقع ناخواسته و ناخوداگاه در حال مرور اشتباهات گذشته‌ی خود هستید و در انبوهی از حسرت غرق شده‌اید. اما متمرکز شدن بر خطاهای گذشته مانند این است که در هنگام رانندگی فقط آینه‌ی عقب را نگاه کنیم، آن وقت دیگر موانعی که در جلوی راه است را نمی‌بینیم، از زیبایی مسیر لذت نمی‌بریم و حتی حوادث تلخی را رقم می‌زنیم. مطمئنا مهم است که کجا اشتباه کرده‌ایم، اما این خطاها نباید سد راه ما شوند. از آن‌ها بیاموزید، خود را ببخشید و سپس تمرکز خود را به مسیر پیش رو بازگردانید.
عامل دیگری که حرکت ما در زندگی را سخت می‌کند، ترس از تغییر است. کودکانی را در نظر بگیرید که برای یادگیری شنا از استخر کودکان شروع می‌کنند و بعد کم کم باید به استخر کم عمق و سپس عمیق بروند. ترس از تغییر و اصرار بر ماندن در موقعیت‌های پیشین مانند این است که تا ابد برای شنا به استخر کوچک کودکان برویم، به نظر مضحک است، اما اکثر ما دقیقا همین کار را انجام می‌دهیم. اگر احساس امنیت ماندن در شرایط آشنای قدیمی را رها نکنیم، هرگز نمی‌توانیم متناسب با موقعیت حرکت کرده و پیشرفتی رقم بزنیم. پذیرش تغییر، حتی اگر در ابتدا ناراحت کننده باشد، شما را به سمت تجربیات، رشد و  فرصت‌های تازه هدایت می‌کند. مورد بعد، نگرانی درباره‌ی تفکر دیگران در مورد خودمان است.
بسیاری از ما خودمان را منع و سرکوب می‌کنیم، چرا که ترجیح می‌دهیم در نگاه دیگران خوب باشیم تا در نگاه خودمان. روزهای زیادی ساعت‌ها مقابل آینه با خودمان کلنجار می‌رویم، چرا که گمان می‌کنیم دیگران ظاهر ما را دوست نخواهند داشت. واقعیت این است که مردم بیشتر مشغول زندگی خودشان هستند تا شما و به آنچه انجام می‌دهید بسیار کمتر از تصورتان اهمیت می‌دهند. هنگامی که خود را از ترس قضاوت دیگران رها کنیم، تازه شروع به زندگی خواهیم کرد و از شیرینی آن شگفت‌زده خواهیم شد. به طور کلی، اگر احساس می‌کنید زندگی برای شما سخت شده، نمی‌توانید از آن لذت ببرید و به سختی رو به جلو حرکت می‌کنید، بایستید، کوله‌بارتان را نگاه کنید و آنچه که حرکت را برای شما دشوار می‌کند به زمین بگذارید. 

روزنامه صبح ساحل

دیدگاه ها (0)
img