03

دی

1403


سیاسی

20 مرداد 1403 11:11 0 کامنت
با نزدیکی به روزهای معرفی وزرای دولت چهاردهم به مجلس شورای اسلامی، نگاه‌ها این‌بار به بهارستان و رای اعتماد نمایندگان خانه‌ی ملت دوخته شده است. این در حالی است که طیف اصلاح‌طلبان و میانه‌روهای حامی دولت در مجلس، حداکثر حدود 60 نفر از نمایندگان مجلس دوازدهم را تشکیل می‌دهند و پزشکیان، در صورتی که ائتلافی جدی با طیف‌های درون مجلس برقرار نکند، راه سختی در معرفی وزرا پیش رو خواهد داشت.
در نگاه کلی اگر سه طیف را به ترتیب تعداد نفرات در مجلس دوازدهم در نظر بگیریم، عبارتند از جریان شانا، جریان پایداری و جریان اصلاح‌طلبان و میانه‌روها. اصلاح‌طلبان و میانه‌روها حامی بی‌تردید دولت چهاردهم و جریان پایداری قریب به یقین مخالفان سرسخت آن خواهند بود. اما آنچه  در این خصوص اهمیت‌دار است، دیدگاه اکثریت مجلس "شانا" به رهبری قالیباف است. اتفاقی نسبتا مشابه با آنچه در مجلس نهم و روی کار آمدن دولت یازدهم پدید آمد. لاریجانی، رئیس مجلس نهم که در آن سال‌ها در جناح راست سنتی و حتی اصولگرایان نزدیک به موتلفه تعریف می‌شد، به‌طوری که در مجلس هشتم و نهم با حمایت دو ائتلاف فراگیر اصولگرایان و جبهه‌ی متحد اصولگرایان به ریاست مجلس رسیده بود، با آغاز به کار دولت روحانی به آرامی از اردوگاه اصولگرایان فاصله گرفت و به تدریج به یک اصولگرای میانه و حتی نزدیک به اصلاح‌طلبان تبدیل شد. تا جایی که وی در مجلس دهم در ائتلاف اصولگرایان قرار نگرفت و به جای آن، در لیست امید اصلاح‌طلبان برای خود جایی باز کرد و یا در دوره‌ی سیزدهم انتخابات ریاست‌جمهوری، مورد حمایت گروهی از اصلاح‌طلبان بود. 
بهرحال، چرخش لاریجانی و هماهنگی وی با دولت وقت، دولت را در برابر مجلس تندروی نهم حفظ کرد. با کمی مسامحه، می‌توان محمدباقر قالیباف، رئیس فعلی مجلس شورای اسلامی را در موقعیت مشابه علی لاریجانی در مجلس نهم دید. 
قالیباف که چند ماه پیش در رقابت با جریان پایداری و حمایت اصلاح‌طلبان و میانه‌روهای مجلس دوازدهم و در میان جنجال‌های فراوان ریاست خانه‌ی ملت را به دست آورد، حالا در موقعیتی استراتژیک در میانه‌ی دو جناح قرار گرفته است؛ از سویی، نمی‌توان انکار کرد که در سال‌های اخیر قالیباف بارها تلاش داشته تا به اصلاح‌طلبان نزدیک شود و یا دست‌کم، چهره‌ای تکنوکرات و فن‌سالار متفاوت با سایر اصولگرایان از خود ارائه دهد؛ به عنوان مثال وی در ماجرای توافق هسته‌ای، برخلاف همفکرانش، تماما از دولت روحانی و برجام دفاع کرد و یا بنا به تاریخ شفاهی و شنیده‌ها، در سال 96 پیشنهاد تصدی وزارت کشور و حضور در دولت روحانی را به دولت دوازدهم مطرح کرد که مورد قبول دولت وقت واقع نشد. همچنین برخی موضع‌گیری‌های او در انتخابات 84 و 92، علاقه‌ی او به جذب پایگاه رای اصلاح‌طلبان و تفاوت بنیادین عقاید وی با سایر اصولگرایان را مشخصا نشان می‌دهد. از سوی دیگر، آنچه مشخص است، قالیباف از فاصله‌گرفتن از پایگاه رای خودش و گرفتاری به عاقبت سیاسی علی لاریجانی، هراس دارد؛ بخصوص آنکه تاکنون اصلاح‌طلبان به همراهی او با جریان متبوعشان، چراغ سبز نشان نداده‌اند. بنابراین محتمل است در جریان مذاکراتی که بین دولت و مجلس بر سر کابینه‌ی چهاردهم شکل می‌گیرد، اولین نشانه‌های گردش به چپ او و یارانش در بهارستان بروز پیدا کند و شکل جدیدی از ساختار سیاسی کشور میان بنیادگران جریان پایداری در یک سوی دوقطبی و طیف میانه‌روها، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان میانه در سوی دیگر این دوقطبی ساخته شود. شکل جدیدی که احتمالا دوگانه اصلاح‌طلب_اصولگرا را برهم خواهد زد و قالیباف و حامیانش را به تدریج از اردوگاه اصولگرایان خارج خواهد ساخت؛ چنانکه علی لاریجانی که روزگاری تندترین برنامه‌ها علیه دولت اصلاحات در صدا و سیمای تحت حمایت وی ساخته می‌شد، به تدریج او را به دوم‌خردادی‌ها نزدیک‌تر کرد.  
روزنامه صبح ساحل

تگ ها:

دیدگاه ها (0)
img