اطلاعات این مقاله ممکن است برای برخی افراد تحریک‌کننده باشد. اگر افکار خودکشی دارید،  برای دریافت حمایت و کمک از یک مشاور آموزش دیده با خط ملی صدای مشاور به  شماره 1480 تماس بگیرید و اگر شما یا یکی از عزیزانتان در معرض خطر فوری هستید، با 123 تماس بگیرید.

اگر تا به حال فکر کرده‌اید"من تسلیم می‌شوم" یا "دیگر توان تحمل ندارم" یا "هیچ دلیلی برای زندگی کردن من وجود ندارد"، شما تنها نیستید. تجربه برخی از شرایط، بحران‌ها، رویدادهای غیرمنتظره، سختی‌های طولانی مدت، یا صرفاً احساس اینکه زندگی آن‌طور که فکر می‌کردید به نتیجه نرسیده است، دلایلی هستند که ممکن است باعث شوند احساس کنید باید زندگی را رها کنید. در حالی که غیرعادی نیست که این احساس را در زمان‌های خاص و سخت داشته باشید، وضعیتی است که شما و عزیزانتان باید آن‌ را بسیار جدی بگیرید. سالانه در تاریخ ده سپتامبر که امسال مصادف است با بیست شهریور سازمان بهداشت جهانی و به تبعیت از آن امور بهداشتی کشورهای مختلف سعی می‌کنند در مورد خودکشی و راه‌های مقابله به آن اطلاع رسانی کنند تا این همه‌گیری رو به رشد را مهار کرده و زندگی سالم‌تری برای افراد مهیا کنند. 

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه بیش از 700000 نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. خودکشی می‌تواند در هر مرحله از زندگی و در تمام مناطق جهان رخ دهد. در سال 2019، خودکشی چهارمین عامل مرگ و میر در بین جوانان 15 تا 29 ساله در سطح جهان بود و 77 درصد از کل خودکشی‌ها در کشورهای با درآمد کم و متوسط اتفاق افتاد. تقریبا 20 درصد از خودکشی‌های جهانی به دلیل مسمومیت با آفت‌کش‌ها بوده است. در حالی که ارتباط بین خودکشی و شرایط سلامت روان به ویژه، افسردگی و اختلالات مصرف الکل و اقدام قبلی به خودکشی در کشورهای با درآمد بالا به خوبی ثابت شده است، بسیاری از خودکشی‌ها به صورت تکانشی و در لحظات بحران اتفاق می‌افتد. عوامل خطر بیشتری که برای خودکشی تعریف شده‌است شامل تجربه از دست دادن و سوگ، تنهایی، تبعیض، قطع رابطه، مشکلات مالی، درد و بیماری مزمن، خشونت، سوء استفاده، و درگیری یا سایر موارد اضطراری می‌باشد. انگ در مورد شرایط سلامت روان و خودکشی شرایطی را ایجاد کرده است که بسیاری از افرادی که به خودکشی فکر می‌کنند به دنبال کمک نخواهند رفت.  

تمایل به دست کشیدن از زندگی می‌تواند یک احساس زودگذر یا پیش‌درآمدی برای خودکشی باشد. به همین دلیل است که هنگام بروز این احساس مهم است که با یک خط تلفن ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی، مددکار اجتماعی، معلم، دوست یا یکی از اعضای خانواده در تماس و گفتگو قرار بگیرید. با درمان و حمایت مناسب، اراده شما برای زندگی دوباره می‌تواند بازگردد. یک تصور عمدتا اشتباه در مورد افکار خودکشی این است که بیشتر مردم گمان می‌کنند خودکشی صرفاً مستلزم انجام اقدامات فعال برای پایان دادن به زندگی است. این یک شکل از افکار خودکشی است که به عنوان افکار خودکشی فعال شناخته می شود، اما تنها نوع این دسته از افکار نیست.

  

با اینکه افکار اقدام به خودکشی، برنامه‌ریزی برای آن و در مواردی اقدام به خودکشی ناموفق می‌تواند بخش عمده و خطرناک خودکشی را شامل شود، باید نسبت به علائم خودکشی منفعل نیز حساس بود. افراد می‌توانند افکار منفعل خودکشی را تجربه کنند، به این معنی که فرد می‌خواهد بمیرد یا احساس می‌کند بدون داشتن هیچ برنامه مشخصی برای خودکشی جان خود را از دست می‌دهد یا اینکه روزانه به این فکر می‌کند که ای کاش بمیرم یا صبح دیگر از خواب بیدار نشوم. افکار منفعل خودکشی را نباید ساده انگاشت، زیرا افرادی که تمایل به زندگی را از دست داده‌اند و به شکل منفعل به مرگ فکر می‌کنند ممکن است روزی به طور فعال به خودکشی فکر کنند و به جای اینکه امیدوار باشند حادثه‌ای برای از بین بردن‌شان اتفاق بیفتد یا دیگر هرگز از خواب بیدار نشوند، شروع به فکر کردن به خودکشی کرده و برنامه‌ای برای گرفتن جان خود پی‌ریزی کنند. علائم هشدار دهنده افکار خودکشی فعال شامل تعدادی علائم رفتاری مانند تثبیت تفکر در مورد مرگ یا مردن، بخشش دارایی، بحث در مورد خودکشی یا پشیمانی از تولد، احساس ناامیدی، خداحافظی کردن، تهیه و آماده کردن اسلحه، قرص یا موارد دیگر برای پایان دادن به زندگی، افزایش مصرف مواد و سایر اشکال خودآزاری، منزوی شدن بیش از همیشه، نوسانات خلقی و سایر  تغییرات در برنامه‌های روزمره، سر و سامان دادن به امور بدون دلیل ظاهری و غیره است. ممکن است خود فرد یا اطرافیان فکر کنند که قضیه چندان جدی نیست اما وجود این علائم بسیار مهم است و با بی‌توجهی به آن‌ها زمان طلایی برای مداخله از دست می‌رود. 

  

یکی از ترسناک‌ترین تجربیاتی که یک فرد می‌تواند داشته باشد، شنیدن این است که یک دوست یا عزیزی بگوید می‌خواهد بمیرد. در حالی که نگریستن به این شرایط با برچسب زدن به آن به عنوان رفتار جلب توجه یا چسبیدن به این افسانه‌ی نادرست که افرادی که در مورد خودکشی صحبت می‌کنند عملاً آن را دنبال نمی‌کنند، وسوسه انگیز است‌، مهم است که نسبت به تمام علائم هشداردهنده آگاه و هوشیار باشید و خودکشی و افکار خودکشی را جدی بگیرید.

رابین گلن کارشناسی ارشد روانشناسی که با نوجوانان در معرض خطر و خانواده‌های آنها کار می‌کند، می‌گوید: «با صحبت نکردن در مورد خودکشی و احساس نگرانی برای دیگران، نمی‌توانیم ارتباطات لازم برای حمایت یا مداخله را ایجاد کنیم. با صحبت نکردن در مورد خودکشی ، کسانی که از ایده‌پردازی حول این مساله رنج می‌برند ممکن است ندانند که فضای امنی برای کمک گرفتن دارند و کمتر احتمال دارد که در صورت نیاز به حمایت  به سراغ اطرافیان امن خود بروند«. اگر مطمئن نیستید که چه بگویید، گلن توصیه می‌کند هنگام بحث درباره مشاهدات خود مستقیم و واقعی باشید. او عباراتی مانند "من نگران تو هستم زیرا متوجه شدم که اخیرا خوب نمی‌خوابی یا از خودت مراقبت نمی‌کنی یا خیلی کم با دیگران ارتباط برقرار می‌کنی" را توصیه می‌کند.

وقتی در مورد خودکشی می‌پرسید، او پیشنهاد می‌کند مستقیماً بپرسید: "آیا به خودکشی فکر می‌کنی؟

" مطالعات شفتل و متیاس در سال 2012  نشان می‌دهد که پرسیدن از دوستان و اعضای خانواده‌یی که در معرض خطر هستند در مورد اینکه که آیا به خودکشی فکر می‌کنند، برعکس تصور عموم، افکار خودکشی را افزایش نمی‌دهد. با پرسیدن در مورد خوکشی  ایده‌ی آن را در سر آن‌ها قرار نمی‌دهید. برعکس، درخواست گفتگو، سوال کردن و برقرار کردن ارتباط اطلاعات ارزشمندی در مورد چگونگی ادامه دادن و کمک به شما می‌دهد. 

  

شرایط زندگی دائماً در حال تغییر است و احساسات شما نیز تغییر خواهد کرد، مهم نیست که در حال حاضر چقدر ناامیدکننده است. اگر چه زمانی که احساس افسردگی شدید می‌کنید ممکن است دیدن نیمه‌ی پر لیوان سخت باشد، اما امیدی وجود دارد.

 در اینجا چند راه برای کمک به کاهش افکار خودکشی و دریافت کمک لازم برای بازگشت به مسیر وجود دارد، اگر شما یا یکی از عزیزانتان افکار خودکشی را تجربه کنید، باید ابتدا محرک ها را شناسایی کنید. به دنبال محرک‌ها یا شرایطی باشید که منجر به احساس ناامیدی، میل به مرگ، مصرف الکل یا مواد مخدر می‌شود.

 آنچه را که می‌توانید حذف کنید و با یک نفر، مانند یک مشاور یا دوست نزدیک، صحبت کنید. به یاد داشته باشید که احساسات موقتی هستند. هیجانات می‌آیند و می‌روند و دائمی نیستند. 

حتی زمانی که زندگی ناامید کننده به نظر می‌رسد، می‌توانید با درمان در مسیر احساس بهتر شدن قرار بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه با استرس‌های زندگی کنار بیایید و همچنین دیدگاه جدیدی نسبت به شرایطی که در حال تجربه‌ی آن هستید، به‌دست آورید.گاهی اوقات حتی فقط چرت زدن یا رفتن به رختخواب زمانی که احساس ضعف شدیدی دارید می‌تواند خلق و خوی شما را تغییر دهد، حداقل به اندازه‌ای که افکار خودکشی را متوقف کند. علاو بر خوردن منظم وعده‌های غذایی سالم و حذف یا تعدیل مصرف الکل، دخانیات یا مواد، استراحت و آرامش زیادی داشته باشید تا استرس را از خود دور کنید و به بدن خود کمک کنید تا از بار روزهای گذشته بهبود یابد. به یاد داشته باشید ورزش برای کاهش استرس و بهبود سلامت عاطفی شما مهم است، هر چقدر که فکر کنید توانایی شروع فعالیت بدنی را ندارید، آغاز فعالیت حتی در حد چند دقیقه می‌تواند حال و هوای شما را تغییر دهد. یک انجمن کوچک پشتیبانی برای خود بسازید و زمانی را برای بودن در کنار افرادی اختصاص دهید که تأثیرات مثبتی بر زندگی شما دارند و کسانی که به شما احساس خوبی نسبت به خودتان می‌دهند، در کنار خود داشته باشید. 

همچنین فراموش نکنید که از طریق کمک‌های بدون چشم داشت و نوع دوستانه انرژی اجتماعی خود را بازتولید کنید، فعالیت‌های اجتماعی و کمک دادن به دیگران می‌تواند راهی عالی برای بیرون آمدن از ذهن خود و یافتن معنی باشد. همانطور که عادات قدیمی برای رها شدن از افکار خودکشی باید از بین بروند، ایده‌های جدید نیز باید جای خود را باز کنند. علایق شخصی و حرفه ای خود را توسعه دهید. کارهای سرگرم‌کننده، فعالیت‌های داوطلبانه یا کاری که به شما احساس هدف می‌دهد، پیدا کنید. زمانی که کارهایی را انجام می‌دهید که به نظرتان رضایت‌بخش است، احساس بهتری نسبت به خودتان خواهید داشت و احتمال بازگشت احساس استیصال کمتر است. 

راه های شخصی برای کاهش سطح استرس پیدا کنید. علاوه بر ورزش، می‌توانید مدیتیشن کنید ، از استراتژی‌های حسی برای استراحت استفاده کنید، تمرین‌های تنفسی ساده را امتحان کنید و افکار خود را به چالش بکشید تا به شما در غلبه بر افکار خودکشی کمک کند.

در نهایت هنگام بروز افکار خودکشی فعال یا منفعل، هیچ چیز اندازه‌ی دریافت کمک حرفه‌ای موثر نیست. مشاوره، روان‌درمانی و حتی دریافت دارو می‌تواند تضمین کند که شما به سلامت این روزها را از سر خواهید گذراند، بنابراین نسبت به دریافت حمایت‌های بهداشت روان سریع‌تر اقدام کنید.