اهمیت هماهنگی تربیتی بین والدین

ازدواج مقوله‌ای بسیار حساس است که علاوه بر تفاهم و هماهنگی اخلاقی بین زوجین، حضور نفر سوم به‌عنوان فرزند بسیار حائز اهمیت است.

      
مشاجرات و  اختلاف نظر والدین تا جایی که مسیر تربیتی فرزند را دچار خدشه نکند، مساله بزرگی نیست؛ زیرا بگومگوها در اکثر خانواده‌ها امری عادی است. اما زمانی این مساله فرزند را دچار سردرگمی می‌کند که سبک تربیتی پدر و مادر بسیار متفاوت از هم باشد. اینجاست که تناقضات و تعارضات به صورت واضحی مشهود می شود و دوگانگی تربیتی رخ می‌دهد. تفاوت دیدگاه‌ها و حتی تفاوت‌های شخصیتی، نگاه متفاوتی نسبت به تربیت فرزند را به همراه دارد به همین دلیل است که وقتی از نظر شما یک رفتار بچه عادی به نظر می‌رسد،ممکن است همسرتان آن را فاجعه ببیند. اما این اختلاف نظر در تربیت فرزند وقتی خطرناک می‌شود که هر کدام از شما بخواهید ساز خودتان را بزنید و به دیگری بی‌توجه باشید.
در فرهنگ خانواده‌های ایرانی درصد بالایی از کودکان وقتشان را با مادر می‌گذرانند و پدر نقش کمرنگ‌تری در تربیت فرزند دارد. این وقت گذرانی‌های شبانه روزی با مادر ،موجب می شود فرزند شما بیشتر صفات و تربیتی که از سوی مادر بر او وارد می شود را اعمال کند.  توجه داشته باشید شکل گیری شخصیت کودکان در سنین 3 الی 4سالگی شکل می گیرد. پس سعی کنید  از اهمیت تربیت مشترک فرزندان و هماهنگی با یکدیگر غافل نشوید ؛زیرا حضور کمی و کیفی هر دو والد موجب سلامت روان بیشتر کودک و همچنین پیشگیری از آسیب ها و اختلالات رفتاری کودک خواهد شد.
در تربیت فرزند می‌بایست پیام ها یکسان و همسو باشند . در این راه قرار است به کودک آموزش داده شود که رفتار غلط کدام است و رفتار درست چیست.  عدم هماهنگی تربیتی بین والدین فرزند را دچار سردرگمی می‌کند که نتیجه این دوگانگی رفتار والدین ،استرس و اضطراب را برای کودک به دنبال دارد؛ زیرا نمی‌داند با انجام رفتاری خاص آیا مورد تنبیه قرار می‌گیرد یا تشویق می‌شود.
یکی دیگر از مشکلات کودکان این دوران تربیت غیر است به این معنی که به دلیل شاغل بودن پدر و مادر ،فرزند در کنار افراد دیگری مانند مادربزرگ و پدربزرگ بزرگ می شود. در این موارد کودک اکثر اوقات را با مقررات و سبک زندگی آنها  تجربه می کند که به این مساله اصطلاحا "دوتربیتی شدن" می گویند. اطرافیان شما به دلیل دلسوزی و یا مهربانی بیش از حد ممکن است روش های خاص خودشان را بر روی فرزند شما اعمال کنند. در درجه اول بهتر است حتی الامکان برای جلوگیری از دوتربیتی شدن فرزندان ، سالهای اولیه را در کنار کودک بمانید و اگر شرایط ماندن در خانه را ندارید با احترام مانع از رفتارهایی شوید که جزو مقررات منزل شما نیست برای آنها توضیح دهید که قانون خانه شما متفاوت است و در این راه با شما همکاری داشته باشند.