شورای محل اختلاف

این روزها طرح سوال اعضای شورای اسلامی شهر بندرعباس از شهردار و دودستگی و اختلاف اعضای شورا نقل محافل و عموم است.
شورای ششم از سال 1400 با رأی مستقیم مردم انتخاب و آغاز به کار کردند. دو دستگی، اختلاف سلیقه و یارکشی اعضای شورا از همان ابتدای کار به چشم می خورد. با این همه، اعضا پس از مدتی از میان گزینه‌های موجود، مهدی نوبانی را به عنوان شخص منتخب و شهردار برگزیدند. اما هنوز 2 ماه از انتصاب وی نگذشته بود که شهردار منتخب مورد سوال و در معرض استیضاح قرار گرفت.
سؤال‌کنندگان مدعی بودند که در انتخاب این فرد اشتباه نموده و فرد منتخب آن‌ها فاقد توانمندی لازم جهت مدیریت و قدرت تصمیم‌گیری به موقع جهت رفع مشکلات پیش رو و مسائل جاری شهر است.
آن‌ها مدعی بودند بر اساس برنامه های منشور مدیریتی ارائه شده توسط مهدی نوبانی که دارای 5 محور اصلی (استفاده از خرد جمعی، تکریم ارباب رجوع، معیشت کارکنان، مبارزه با فساد و رانت خواری و شفافیت عملکرد) بوده، وی را به سمت شهردار برگزیده‌اند و پس از گذشت مدت کوتاهی به اشتباه خود پی برده و شروع به انتقاد از عملکرد وی کرده و خواستار عزل او شدند. این سوال که به لحاظ ساختاری سوال محسوب نمی‌شود و بیشتر بر اعلام عدم توانایی شخص برای انجام کار و تقاضای عزل وی دلالت دارد.
از سال 1400 تاکنون این رویکرد بارها تکرار شده و از قضا نمی‌تواند نقد سازنده‌ای باشد چراکه هرچند نظارت بر عملکرد شهرداری از وظایف شوراهاست، اما این نقد فاقد فاکتورهای یک نقد سازنده و ارائه راهکار عملی جهت بهبود اوضاع می‌باشد و بیشتر تهدید برای سهم‌خواهی از شهردار است و وجود اختلافات سلیقه‌ای را حکایت می‌کند. برای تحلیل این سوالات باید به نکاتی توجه نماییم؛ ابتدا اینکه نظارت بر عملکرد شهرداری باید سبب شود تا مدیران شهری تلاش نمایند بهترین عملکرد خود را ارائه کنند و چنانچه مدیری در اجرای وظایف خود مرتکب خطا شود، در معرض انتقاد و اعتراض مردم قرار خواهد گرفت. 
در واقع نظارت مردمی باید سبب ایجاد انگیزه تلاش بیشتر برای خدمت به مردم، تقویت ارتباط مردم و مدیران و درک متقابل بهتر و بالاتر آنان، حمایت‌های مردمی و شناخت مردم از مدیران کارآمد و موفق شود، ضمن اینکه متقابلا پاسخگویی مدیران به مردم نیز تقویت می‌شود.
از سوی دیگر، قطعا نقد سازنده و نگاه تیزبین اعضای شورای اسلامی شهر به عنوان نمایندگان مردم و شهروندان، بر عملکرد شهرداری و مدیران شهری می‌تواند تغییرات شگرف در نحوه مدیریت آنان ایجاد کند و مدیران دقت بیشتری در تصمیمات خود لحاظ خواهند کرد. چنانچه انتقاد سازنده، مستقیم، واضح و صادقانه باشد، می‌تواند ابزار مفیدی برای رشد شهر و تقویت روابط باشد، از مشکلات آتی پیشگیری نموده و تکرار اشتباهات را به حداقل رساند، ایده‌ها را به اشتراک گذارده و احساس امنیت ایجاد نماید. آنچه که در انتقادها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد این است که انتقاد یک نظر شخصی است و هرچند که واقعا به آن رفتار یا عملکرد منتقد باشیم، لزوما ممکن است صحیح نباشد.شهردار از کمتر از 2 ماه از آغاز فعالیت خود تا به امروز، بارها مورد این نقد که فاقد توانایی لازم جهت اداره شهر است قرار گرفته است. باید توجه داشت مدیریت شهری مفهومی گسترده است و موفقیت در مدیریت شهری، نیازمند هماهنگی بین نهادهای مختلف، وجود زیرساخت‌ها و بودجه لازم و مشارکت فعال شهروندان است. 
مدیریت حرفه‌ای شهر نیازمند کمک و حمایت مراکز علمی و تحقیقاتی است. وجود مدیران دانا و متخصص جهت شتاب توسعه شهری لازم و ضروری است تا بتوان در یک بازه زمانی 5 تا 10 ساله شهر را متحول کرد. این بازه برای شهرهای پیشرفته شاید کمتر بتواند تعریف شود اما در کشورهای کمتر توسعه یافته و دارای تنوع فرهنگی بالا، این بازه زمانی حداقل زمان قابل انتظار است.
از آنچه گفته شد چنین بر می‌آید خواسته منتقدین شهردار نه تنها معقول و منطقی نیست، بلکه حتی شاید کارآمدترین مدیران نیز نتوانند در چنین بازه‌ای (کمتر از 2 ماه) سبب تحول شهر شوند. چنانچه نقد سازنده باشد، باید راهکاری برای عبور از مشکل ارائه دهد نه اینکه صورت مسأله را پاک کند.
طرح دوباره این سوال در ایام نزدیک به انتخابات شورای شهر و عدم وجود فرصت کافی برای تحول در شهر، جز معطوف نمودن توجه پرسنل شهرداری به حواشی و ایجاد تنش و تفرقه افکنی، منحرف کردن پرسنل شهرداری از تمرکز بر اهداف اصلی و نگرانی افکار عمومی، نتیجه دیگری نخواهد داشت و هدفی جز سهم خواهی به ذهن نخواهد آورد.
در مدت سه سال، مهدی نوبانی تلاش خود را برای انتصاب بهترین افراد در هر حوزه به کار برده است. او برای این انتصاب‌ها از افراد دارای صلاحیت و حتی خود اعضای شورا تقاضای کمک نموده و حتی در جلسات علنی خواسته تا اعضای شورا افراد توانمند را به وی معرفی نمايند.