فرسایش نامرئی در روابط اجتنابی

ریشه‌های نظریه دلبستگی

  
جان بولبی روانشناس، نظریه دلبستگی را در سال 1969 برای توضیح پیوندهایی که نوزادان با مراقبان خود ایجاد می‌کنند، معرفی کرد. او توضیح داد مراقبانی که پاسخگو و در دسترس هستند، احساس امنیت را در نوزادان خود القا می‌کنند که کودک را قادر می‌سازد بیرون برود و با اعتماد به نفس دنیا را کشف کند. در دهه 1970، مری آینزورث همکار بولبی، ایده‌های خود را با شناسایی سه الگوی دلبستگی خاص در نوزادان، که هم سبک دلبستگی ایمن و هم ناایمن را به حساب می آورد، گسترش داد. اگر در مورد سبک دلبستگی خود مطمئن نیستید، این آزمون سریع و رایگان می تواند به شما کمک کند تا بفهمید افکار و رفتارهای شما ممکن است در مورد دلبستگی شما چه بگوید. در سال 1990، بارتولومیو و هورویتز مدلی چهار دسته‌ای از سبک‌های دلبستگی بزرگسالان را پیشنهاد کردند که ایده دلبستگی ترسناک-اجتنابی را معرفی کرد. 
این مقوله‌ها بر اساس ترکیب دو مدل بود: از یک سو، اینکه آیا فرد احساس می‌کند شایسته محبت و حمایت است یا نه، و از سوی دیگر، آیا احساس می‌کند که دیگران قابل اعتماد و در دسترس هستند یا خیر. 
پاسخ این سوال چهار سبک دلبستگی بزرگسالان، یعنی یک سبک ایمن و سه سبک ناایمن ایجاد کرد: اولین سبک اجتناب کننده است و افراد مبتلا به دلبستگی اجتنابی، دارای ترکیبی از سبک‌های دلبستگی نگران‌کننده و طردکننده دلبستگی ناایمن هستند. 
آنها معتقدند که دوست داشتنی نیستند و همچنین به دیگران برای حمایت و پذیرش آن‌ها اعتماد ندارند، چرا که که فکر می‌کنند دیگران در نهایت آن‌ها را طرد می کنند، از روابط کنار می‌کشند و در عین حال، به شدت تمایل به صمیمیت دارند، زیرا پذیرش دیگران به آن‌ها کمک می‌کند تا احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند. افرادی که سبک دلبستگی اجتنابی دارند عشق، صمیمیت و ارتباط را عمیقا می‌خواهند، اما از آن می‌ترسند و اجتناب می‌کنند. دلبستگی ترسناک و اجتنابی می‌تواند منجر به رفتاری شود که ممکن است برای دوستان و شرکای عاشقانه گیج کننده باشد. افراد دارای این سبک ممکن است ابتدا صمیمیت را تشویق کنند و سپس زمانی که در رابطه احساس آسیب‌پذیری می‌کنند، از نظر احساسی یا فیزیکی عقب‌نشینی کنند.

علت سبک دلبستکی اجتناب

دلبستگی اجتنابی اغلب در دوران کودکی ایجاد می‌شود که در آن حداقل یکی از والدین یا مراقبان رفتار ترسناک و ناامنی از خود نشان می‌دهد. این رفتار ترسناک می‌تواند از سوءاستفاده آشکار تا نشانه‌های ظریف‌تر اضطراب یا عدم اطمینان متغیر باشد، اما نتیجه یکسان است. وقتی کودک برای دریافت آرامش به والدین نزدیک می‌شود، والدین قادر به تامین آن نیستند. از آنجایی که مراقب پایه امنی ارائه نمی‌دهد و ممکن است به عنوان منبع ناراحتی برای کودک عمل کند، انگیزه کودک این است که برای راحتی به مراقب نزدیک شود اما سپس عقب بکشد. افرادی که این دلبستگی اجتنابی را تا بزرگسالی با خود حمل می‌کنند، همان انگیزه را برای نزدیک شدن و سپس کناره‌گیری در روابط بین فردی خود با دوستان، همسران، شرکا، همکاران و فرزندان نشان می‌دهند.

تأثیرات سبک دلبستگی اجتنابی

  
افراد دارای دلبستگی اجتنابی می‌خواهند پیوندهای بین فردی قوی ایجاد کنند اما همچنین می‌خواهند از خود در برابر طرد شدن محافظت کنند. این عملکرد باعث می‌شود که آن‌ها به دنبال روابط باشند اما از تعهد واقعی اجتناب کنند یا به محض اینکه یک رابطه خیلی صمیمی شد  شریک عاطفی‌شان را ترک کنند. این باور که دیگران به آن‌ها صدمه می‌زنند و نمی‌توانند در یک رابطه میزان امنیت را اندازه‌گیری کنند، کسانی را که وابستگی اجتنابی دارند، به طیفی از مسائل سوق می‌دهد. دلبستگی اجتنابی اغلب از نظر پیامدهای منفی بالقوه بدترین در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، مطالعات متعدد نشان داده است که بین دلبستگی اجتنابی و افسردگی ارتباط وجود دارد. تحقیقات ون بورن و کولی نشان داد که این دیدگاه منفی نسبت به خود و انتقاد از خود است که همراه با دلبستگی اجتنابی است که افراد دارای این سبک دلبستگی را در برابر افسردگی، اضطراب اجتماعی و احساسات منفی آسیب‌پذیر می‌کند. 
در عین حال، مطالعه دیگری نشان داد که در مقایسه با سایر سبک‌های دلبستگی، دلبستگی اجتنابی پیش‌بینی‌کننده ارتباطات پرخطر جنسی بیشتر در طول زندگی می‌باشد. با این حال، مهم است که بدانیم اثرات دلبستگی اجتنابی به عوامل مختلفی از جمله سبک مقابله‌ای فرد و حمایتی که از دیگران دریافت می‌کند، بستگی دارد. آگاهی بیشتر از سبک دلبستگی ممکن است به شما کمک کند یاد بگیرید که به طور مؤثرتری با آن کنار بیایید.

  
راهکارهایی برای مواجهه با چالش‌های سبک اجتنابی

درباره سبک دلبستگی خود بیاموزید: اگر خودتان را در توصیف دلبستگی اجتنابی بشناسید، به یادگیری بیشتر کمک می‌کند زیرا بینشی نسبت به الگوها و فرآیندهای فکری می‌دهد که آگاهی شما را از مسئله‌ای که با آن درگیر هستید افزایش می‌دهد. به خاطر داشته باشید که هر یک از دسته‌بندی‌های دلبستگی بزرگسالان گسترده است و ممکن است توصیف کاملی از رفتار و احساسات شما نباشد. با این حال، اگر از الگوهای خود آگاه نباشید، نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید، بنابراین یادگیری در مورد سبک دلبستگی که به بهترین وجه برای شما مناسب است می‌تواند اولین قدم در این مسیر باشد. تعیین و برقراری مرزها در روابط گام بعدی برای فائق آمدن بر چالش‌های سبک ارتباطی اجتنابی است. اگر می ترسید که پیش روی  بیش از حد در یک رابطه به سرعت باعث کناره‌گیری شما شود، سرعت کار را کم کنید.
به شریک زندگی خود بگویید که ترجیح  می‌دهید به آرامی و به تدریج صمیمت را در ارتباط خود برقرار کنید. همچنین می‌توانید آنچه را که مضطرب‌تان می‌کند شناخته و در مورد آن با شریک عاطفی خود صحبت کنید. دریابید که چه چیزی به شما کمک می‌کند احساس امنیت بیشتری کنید، راحت‌تر ارتباط برقرار کنید و به شما امکان می‌دهد در رابطه احساس امنیت بیشتری داشته باشید. افرادی که دلبستگی ترسناک-اجتنابی دارند درباره خود منفی فکر می‌کنند و اغلب از خود انتقاد می‌کنند. 
سعی کنید پله پله با خود مهربان‌تر شده و دست از سرزنش خود بردارید، این مساله می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید با خودتان مانند یک دوست صحبت کنید و  در عین اینکه انتقاد از خود را کنار می‌گذارید، دلسوزتر باشید و خودتان را درک کنید.
به دنبال درمان باشید و چالش‌های خود را با دلبستگی ترسناک-اجتنابی با یک مشاور یا درمانگر مطرح کنید .
با این حال، تحقیقات نشان داده است که دلبستگی ترسناک-اجتنابی ممکن است مانع از درمان شود، زیرا افرادی که این سبک دلبستگی را دارند، مستعد اجتناب از صمیمیت حتی با یک درمانگر هستند.