تئاتر معلولین بــه‌خــــــودیَ‌خود جذاب است

 صبح ساحل ، هنری - یک کارگردان تئاتر معتقد است تئاتر یعنی اعتمادبه‌نفس، جسارت، خودباوری، غیرممکن‌ها را ممکن کردن، ازخودگذشتگی و تفکر خلاق شاید این‌ها بیشتر شبیه شعار باشد ولی تا حالا با بچه‌های معلول به این چیزها رسیده‌ایم.   به گزارش ایسنا، رضا آزاد دریایی از کارگردانان مطرح هرمزگانی درزمینه‌تئاتر است، وی چند سالی است که به آموزش معلولین در این زمینه هنری می‌پردازد و در روزهای گذشته با گروه تئاتر معلولین آرتافرین به‌عنوان نماینده هرمزگان در چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر معلولین اصفهان شرکت کردند و افتخاراتی را کسب کردند، به همین جهت پای صحبت‌های این کارگردان نشستیم که در ادامه آن را می‌خوانید.چطور شد که تصمیم گرفتید با هنرمندان معلول، تئاتر را به صحنه ببری؟سال 84 سفری به تهران داشتم، در همان سفر با جشنواره بین‌المللی تئاتر معلولین آشنا شدم و چند تئاتر جشنواره‌ای را دیدم.بازی بازیگرانی که ازنظر جسمانی نقص‌هایی داشتند بسیار برایم جذاب بود و تا روزها و هفته‌ها فکرم را به خودش مشغول کرد و بعد از بازگشت با حسن سبحانی که از چند سال قبل با معلولین میناب تئاتر کار می‌کرد صحبت کردم؛ هرچند من از همکاری‌اش با معلولین بی‌اطلاع بودم اما حاصل صحبت‌هایمان آشنایی من با تعدادی از بچه‌های  معلول جسمی بااستعداد بود و کار را با همین بچه‌ها از آموزش‌های ابتدایی بازیگری شروع کردم.از آن روز تابه‌حال چند نمایش با گروه معلولین کارکرده‌اید؟ درمجموع 8 نمایش را کارکرده‌ایم که 3 نمایش میدانی و 5 نمایش صحنه‌ای بود و هرکدام از این نمایش‌ها در جشنواره‌های مختلف موفقیت‌های زیادی کسب کرد که چند نمایش هم برای اجرای عمومی در بندرعباس  آماده کردیم که با استقبال خوب مردم مواجه شد.ازآنجایی‌که بازیگر تئاتر نیازمند بدن و بیان خوبی است، کار با افرادی که به لحاظ فیزیکی اختلالی در حرکات وبیانشان دارند باید سخت باشد با این موضوع چه کردید؟اتفاقاً همین اختلال‌ها موجب خلاقیت در اجرا می‌شد، معمولاً این بازیگران به‌واسطه‌ی همین محدودیت‌های حرکتی اجباراً به سمت بازی‌های ساده و روان و همراه با خلاقیت می‌روند که در نوع خودش بی‌نظیر است و این بازیگران پیشنهادهای تازه‌ای برای بازیگری درصحنه دارند که بسیار جذاب است.منظورتان این است که این مشکلات به شکلی  برای هنر آن‌ها امتیاز محسوب می‌شود؟ درست است، منظورم این است که مشکل بازیگران معلول گاهی در بازیگری خودشان امتیاز محسوب می‌شود و گاهی برای باقی اعضای گروه شرایط جدیدی پیش می‌آورند.گاهی شما به‌عنوان بازیگر یا کارگردان اجازه هر کاری بر روی صحنه را ندارید و مجبورمی شوید دست به وضعیت تجربه نشده‌ای بزنید، ایجاد کردن این وضعیت تازه کارگردان را به خلاقیت و تفکر وا می‌دارد و همین نوآوری‌هاست که تئاتر را جذاب می‌کند، چه‌بسا که خود تئاتر معلولین به‌خودی‌خود جذاب است و ما در این بستر جذاب شاهد هنرنمایی هنرمندان توانمندی هستیم .تا چه حد از نتیجه کار با معلولین رضایت دارید؟سال 84 با معلولین جسمی آشنا شدم که از ترس نگاه‌های جامعه منزوی‌شده بودند و اغلب آن‌ها تحصیل را رها کرده و خانه‌نشین بودند حتی کارهای روزمره خود را هم به‌سختی انجام می‌دادند اما با آموزش و ایجاد فضایی صمیمی الآن همان‌هایی که درگذشته منزوی و از جامعه فراری بودند، ادامه تحصیل دادند و به‌عنوان مهندس،کارشناس و استاد دانشگاه و ... در همین جامعه مشغول فعالیت‌اند.رضایت یک مفهوم نسبی است و باید بگویم تا حد زیادی راضی هستم و می‌دانم روزی می‌رسد که معلولین با هنرنمایی‌شان ذهن معلول بعضی از افراد جامعه را درمان می‌کنند.فکر می‌کنید تئاتر برای معلولین به‌غیراز فراگیری تکنیک‌ها و فنون بازیگری چه چیزی را به آن‌ها اضافه می‌کند؟تئاتر یعنی اعتمادبه‌نفس، جسارت، خودباوری، غیرممکن‌ها را ممکن کردن، ازخودگذشتگی و تفکر خلاق شاید این‌ها بیشتر شبیه شعار باشد ولی تا حالا با بچه‌های معلول به این چیزها رسیده‌ایم.   قصد دارید کار با معلولین را ادامه دهید؟بله، چون در برخورد با این گروه، دستاوردهای برای من به وجود آمده است که هم در تئاتر و هم در زندگی برایم ارزشمند است.خواسته‌های حمایتی شما چست؟امیدوارم مسئولان نگاه ویژه‌ای به این افراد داشته باشند و بسترهای لازم را بیش‌تر از پیش برای آن‌ها فراهم کنند چون اگر توانایی این افراد کشف شود نقش سازنده‌ای در اصلاح جامعه خواهد داشت.