بندری‌ها، چهارشنبه آخر صفر به دریا زدند

 صبح ساحل ، اجتماعی -  بعدازظهر چهارشنبه آخر ماه صفر محله ساحلی سوروی بندرعباس میزبان جمعیتی از دیگر نقاط شهر و استان بود تا بر اساس یک باور دیرینه آرزوهای خود را با دریا در میان بگذارند و و رنج و بیماری و اندوه و عزای سال را به او بسپارند و از موج های خلیج فارس سلامتی بگیرند .قدیمی ها در اجرای این باور و سنن قدیمی این دعا را نیز زمزمه می کردند: «صفر آ در ,خطر آ در , جاش سلامتی » یعنی ماه صفر و خطرات آن  در حال تمام شدن است و به جای آن سلامتی و شادی می آید .علاوه بر این ,باورهای این مراسم متنوع و اجرای آن هر ساله انجام می گیرد:مقداری از آب دریا را  در چهار طرف خانه می ریزند تا روزی و برکت به خانه بیاید و چشم شور با آب شور دریا از بین برود.  زنان سه بار به سمت دریا می روند و نیت می کنند و همزمان یک حبه قند یا شیرینی را به دریا می اندازند و با گویش بندری میگویند: «شیرینی ما بیی تو , شفای تو بیی ما « یعنی ما برای تو شیرینی آورده ایم و تو به ما سلامتی  و شفا ببخش .منصور نعیمی پژوهشگر فرهنگ هرمزگان در این باره می گوید: این آیین مثل چهارشنبه سوری آخر سال که مردم بدی ها را به آتش می سپارند، آیینی کهن است که در چهارشنبه آخر ماه صفر در هرمزگان برگزار می گردد؛ مردم در این روز به دریا می آیند تا بدی ها و نحسی ها را از خود دور کنند و از دریا خواستار خیر و خوبی شوند.ماه محرم و صفر به جهت مصائب فراوانی که به اهل بیت وارد شده است، برای شیعیان ماه های حزن و اندوه است که در آن هر نوع شادی و طرب را بر خود حرام می دانند؛ این آیین در واقع پایانی بر حزن و اندوه و آغاز از سرگرفتن زندگی عادی و جشن ها و عروسی هاست.سنّت‌های اصیل هر ملّتی با احساس و اندیشه افراد آن ملّت پیوند ناگسستنی دارد، پیوندی که ریشه‌های آن در اعماق روح نسل‌ها نهفته و طی قرون و اعصار مهم‌ترین عامل اتحاد و همبستگی فکری و روحی در بین طبقات مختلف یک سرزمین بوده است.این آیین‌ها و آداب و رسوم، در بین جوامع مختلف مردمی چون ایرانیان که از تاریخ تمدن کهنی برخوردار هستند، تنوع و شکوه بیشتری می‌یابد؛ در برخی از شهرهای ایران از جمله ایلام، زاهدان، کاشان، گراش و... مراسم چهارشنبه سوری را آخرین چهارشنبه ماه صفر برگزار می‌کنند و اما در هرمزگان این آیین به گونه ای دیگر است.در اعتقادات مردم هرمزگان چهارشنبه به دریا رفتن عملی شایسته است اما اگر چهارشنبه آخر ماه صفر باشد متفاوت تر خواهد بود؛ سالهاست در این روز پیرترها جوان ها را به دریا راهی کرده و  همراه هم سر و تن خود را در آب شسته و آرزوهای خود را به دریا می گویند.اما متأسفانه این مراسم در حال فراموشی است و نسل جدید کمتر شاهد آن بوده و یا تمایلی به تداوم آن ندارد؛ از طرفی در هیچ جای استان این مراسم به صورت متمرکز برگزار نمی شود که جوان تر ها بیشتر با آن آشنا شوند و برای حفظ و نگهداری این آئین بکوشند.چهارشنبه گذشته سراسرساحل بندرعباس مملو بود از بومیانی که برای برگزاری این سنت کهن دورهم جمع شده بودند.از ساحل غرب تاشرق بندر جمعیت موج می زد.« مریم « شهروندبندرعباسی که به همراه دختر، عروس و نوه هایش به ساحل سورو آمده در این باره می گوید: از کودکی هرسال در این آیین شرکت کرده و به آن باور و اعتقاد دارم. وی می گوید : امسال به نسبت سال گذشته هوا گرم تر است اما بازهم مردم این سنت را به جا می آورد. به گفته این بانوی 53ساله، رفتن به دریا در چهارشنبه آخر صفر دردهای استخوانی را تسکین می دهد و گرما و حرارت بدن را می گیرد و طبع آدمی را خنک می کند. «آترینای» هشت ساله نیز امسال برای اولین بار به همراه خانواده به کنار دریا آمده تا امواج، پاهای کوچکش را قلقلک دهد و به باور بزرگترها از چشم زخم و بیماری در امان بماند.آنچه مسلم است این آیین ها باید با معیاری فراتر از واقعی بودن باور مردم سنجیده شوند و باید باور داشت:همین آداب و رسوم به همراه دیگر شاخص های فرهنگی و اجتماعی مانند پوشش و گویش،بخشی از هویت جوامع مختلف را که به خلاصه ‹فرهنگ ‹ خوانده می شود تشکیل می دهد.در روزگاری که به نظر می رسد تکنولوژی و ارتباطات و مولتی مدیاها مردم را در سراسر جهان به سمت یک شکل شدن و پوشیدن لباس های یکدست فرهنگی سوق می دهند، پاسداشت این آیین ها و البته پیرایش منطقی و سنجیده آنها می تواند، شناسنامه اصالت و هویت تاریخی اقوام مختلف باشد.