حال ناخوش هنری کهن در هرمزگان

 صبح ساحل ، اجتماعی - حصیربافی در سه دهه اخیر، رونق خود را در زادگاهش و شهرستان های میناب و بشاگرد از دست داده که با این وجود بیش از یک هزار و ۵۰۰ هنرمند هرمزگانی در رشته حصیربافی فعالیت می‌کنند.به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛ حصیربافی؛ یکی از معروف‌ترین صنایع دستی استان هرمزگان است که بیش از یک هزار و ۵۰۰ هنرمند در این رشته  فعالیت و بیشترین محصولات حصیری در شهرستان‌های بشاگرد و میناب تولید می‌شود.این در سه دهه اخیر، رونق خود را حتی در زادگاهش از دست داده  اما به نظر می‌رسد تحولی هرچند کوچک در بازار این هنر ایجاد شده و مشتریان آن نگاه ویژه ای به این هنر کرده اند.چگونگی شکل‌گیری حصیربافی در استان هرمزگان به زمان‌های بسیار دور بر می گردد؛ آن هنگام مردم از همه ظرفیت‌های اطراف خود برای گذران زندگی استفاده می‌کردند و مرور این هنر کهن خالی از لطف نیست.جبر محیط از زمان های دور، مردم روستایی هرمزگان را وادار به استفاده از تمامی امکانات موجود در اطراف خود می کرد و این امر باعث شد  تا با استفاده از شاخ و برگ درختانی مانند خرما، بید و… برای تهیه بعضی از نیازهای زندگی استفاده کنند.ر سالیان دور در هر روستا یا شهری که نخلستان وجود داشت حصیربافی نیز در کنار آن جا رونق پیدا می کرد ولی  هیچ‌گاه حصیر بافی به عنوان شغل اصلی اهالی آن منطقه نبوده و همیشه مردم و به خصوصا کشاورزان به این هنر به عنوان کار دستی اقدام کرده‌اند و از فروش و مختصر درآمد آن به اقتصاد خانواده کمک می‌کردند.حصیربافی به عنوان یکی از کهن ترین صنایع بومی دستی مردم استان هرمزگان کاری تفریحی بوده و ضمن کسب درآمد، بخشی از اوقات فراغت آنها را نیز پر کرده و به دلیل وجود نخلستان‌های زیاد در هرمزگان این شغل نیز به موازات شغل کشاورزی در این مناطق رواج داشته است.هنوز هم با وجود آن که از میزان حصیربافی به خاطر بی توجهی مسئولان کاسته شده ولی کم و بیش به ویژه در بین زنان خانه‌دار رواج دارد و در کنار فعالیت‌های زندگی به آن می‌پردازند.به هنگام عبور از روستاهای قدیمی استان هرمزگان از قبیل روستای شهوار، محمود آباد، حکمی، تزرج، آبگرم لایبیشه، برآفتاب، علی آباد و….  می‌توان زنانی را دید که در کنار کوچه‌ها به حصیربافی مشغول هستند.زنان جوان و میانسال در فصل زمستان بیشتر در حوالی صبح و در نقاط آفتاب‌گیر و در فصل تابستان اغلب در داخل منزل یا کوچه محله‌های خود دور هم جمع می شود و در کنار کپ و گفت های خودمانی و قصه گویی، به هنر حصیربافی  مشغول می شوند. ۳۰ سال در تولید صنایع دستی حصیری فعالیت دارمفاطمه رحیمی، یکی از هنرمندان روستای محمود آباد شهرستان بشاگرد در زمینه حصیربافی اظهار کرد: حدود ۳۰ سال در تولید صنایع دستی حصیری فعالیت دارم و از مسئولان انتظار داریم با راه‌اندازی کارگاه‌هایی در سطح استان و شهرستان ها و ایجاد نمایشگاه‌هایی مرتبط با صنایع دستی حصیری از ما را حمایت کنند.حصیربافی قدیمی ترین هنر دستی هرمزگانی هااین هنرمند بشاگردی با بیان اینکه حصیربافی قدیمی ترین هنر دستی زنان بشاگردی است، افزود: هنر حصیربافی شهرستان بشاگرد رو به فراموشی است که به احیای دوباره نیاز دارد.رحیمی در ادامه بر لزوم ایجاد کارگاه های آموزشی حصیربافی در سطح استان، به ویژه در شهرستان بشاگرد تأکید کرد و افزود: با آموزش و پژوهش می توان این هنر با ارزش را حفظ و به نسل آینده منتقل کرد.گسترش آموزش رشته های مختلف صنایع دستی امری ضروری استوی، گسترش آموزش رشته های مختلف صنایع دستی و جلوگیری از به فراموشی سپرده شدن آنها را امری ضروری برای فعالان این عرصه در شهرستان بشاگرد عنوان کرد.هنرمند بشاگردی با بیان اینکه مواد اولیه حصیربافان نقاط مختلف ایران به نسبت تنوع محیط جغرافیایی کشور متنوع است، اظهار کرد: این مواد در بشاگرد بیشتر از برگ در ختان خرما تشکیل شده است.رحیمی گفت: ابزار و وسایل مورد استفاده در حصیربافی بسیار ساده و محدود بوده که نظیر داس، انواع کارد، اره، رنده، انبردست، قیچی، سوزن، درفش، دفتین و سنگ نفت است.حصیربافی می‌تواند راهکار مناسبی برای ریشه‌کنی بیکاری باشدوی با بیان اینکه حصیربافی می‌تواند راهکار مناسبی برای ریشه‌کنی بیکاری در بشاگرد باشد، خاطر نشان کرد: این ابزار بیشتر برای قطع گیاهان و پیراستن آنها به منظور آماده سازی مواد اولیه مورد استفاده قرار می گیرد و گاهی نیز حین تولید به عنوان وسیله کمکی امر ساخت را آسان می کند.حصیربافی هنری رو به زوالقاسم شهدادی، یکی از هنرمندان حصیرباف شهرستان میناب، اظهار کرد: حصیربافی از صنایع دستی کهن هرمزگان که متاسفانه رو به زوال است و تعداد اندکی از میانسالان استان این کار را دنبال می‌کنند. ورود بی رویه صنایع دستی چینی با بازارهای بومی و محلی جلوگیری شوداین هنرمند مینابی افزود: ورود بی رویه صنایع دستی چینی با بازارهای بومی و محلی از معضلات اساسی هنرمندان شهرستان میناب است که باید مسئولان به این هنر که توجهی ویژه داشته باشند.شهدادی با اشاره به اینکه مردم از حصیر در گذشته به عنوان سفره، زیر انداز و حتی رو انداز استفاده می کردند، تصریح کرد: با پیشرفت جامعه امروزی و اختراع وسایل متعدد، حصیر دیگر کارآیی لازم را ندارد و حتی نبود آن نیز احساس نمی شود و نیازمند حمایت مسئولان برای احیای آن است.وی خاطر نشان کرد: با همراهی دولت ، وضع قوانین حمایتی دقیق، مسائل بیمه و معیشت و کار هنرمندان صنایع دستی به ویژه حصیر بافان باید رفع شود و آنها با خیال آسوده به فعالیت ارزشمند خود و حفظ هنر کهن استان خود تلاش کنند.