آواز دهل از دور خوش است !!!!

صبح ساحل ، اجتماعی - وقتی در بندرعباس قدم می‌زنی و شهر را در قاب نگاهت می‌بینی، به این باور می‌رسی که ما در این شهر همه‌چیز داریم و هیچ‌چیز نداریم.در بخش‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی ورزشی و هنری جایگاه خوبی در کشور داریم. مسئولان آمارهای قابل‌تأملی به مردم می‌دهند. اعداد و ارقامی که می‌توان ساعت‌ها روی آن‌ها بحث کرد. استان هرمزگان غنی از نعمت‌های خدادادی است. دریا، ساحل، خشکی منبع بزرگی ازآنچه خداوند بدون منت به ما ارزانی داشته است. موهبت الهی که بسیاری از مردم کشورمان از آن بی‌نصیب هستند. همین دریایی که ما آن را به‌راحتی آلوده می‌کنیم، مردم استان‌های دیگر آرزوی داشتن آن رادارند. (غیر از استان‌های ساحلی). آوازه پایتخت اقتصادی کشور را با خود یدک می‌کشیم. به آمارها خوب دقت کنید: استان هرمزگان از بین ۳۲ مرز فعال کشور در جایگاه نخست ترانزیت کالا قرار دارد. ادارات کل استاندارد، امور مالیاتی، بنادر و دریانوردی، گمرکات استان نیز در بخش‌های مختلف درآمدی رتبه نخست‌های کشوری را به خود اختصاص داده‌اند. با این حجم درآمد چرا نباید بخشی از آن به‌طور ویژه به این استان اختصاص یابد. چرا نباید نمایندگان استان در خانه ملت به دنبال سازوکاری یا راهکاری باشند برای اینکه استان هرمزگان از این درآمدهای سرشار بهره بیشتری ببرد. چرا باید مسئولان استان به‌جای اینکه به دنبال چانه‌زنی برای گرفتن حق هرمزگانی‌ها از این درآمدهای میلیاردی از دولت باشند به این جمله اکتفا کنند که استان‌های فاقد گمرک و مناطق ویژه و... نیز گناهی نکرده‌اند و باید آن‌ها هم سهمی از این درآمدها داشته باشند. ما نمی‌گوییم آن‌ها سهمی ندارند، حرف ما این است مردمی که در گرمای بالای 50 درجه در این استان سختی می‌کشند و عرق می‌ریزند تا آقایان به دلیل کسب رتبه برتر از مافوق خود لوح تقدیر دریافت کنند، چرا نباید در شهرشان یک خیابان هموار، یک شهربازی، ساحل پاک، یک سرویس بهداشتی عمومی مناسب و... نداشته باشد. به‌راستی چرا ما که درآمد خوب داریم، نباید یک خیابان هموار داشته باشیم؟ دریاداریم، جزایر داریم، مناطق ویژه اقتصادی داریم، پالایشگاه داریم، صنایع بزرگ داریم. آوازه پایتخت اقتصادی کشور را با خود یدک می‌کشیم، بزرگ‌ترین بندر تجاری کشور داریم. چهار ناوگان حمل‌ونقل داریم که در کشور بی‌نظیر است. دریک جمله، ما همه‌چیز داریم و هیچ‌نداریم. نه ناوگان حمل‌ونقل عمومی پویا داریم، نه فضای سبز نشاط‌آور. نه شهربازی به معنای واقعی، نه بوستان سرسبز. ما دریاداریم، اما ماهی و میگو را باید گران‌ تهیه کنیم ما دریاداریم، اما به‌جای استفاده مفید از آن، فاضلاب و پساب‌ها را روانه آن می‌کنیم. ما دریاداریم، اما گازوییل به کام آبزیان می‌ریزیم. ما این‌همه گرو‌ه‌های نمایشی داریم،‌اما یک سالن استاندارد برای اجرای تئاتر نداریم. از بندرعباس به کریدور جنوب-شمال یاد می‌کنند، اما یک جاده خوب نداریم، ما خیلی چیزها داریم، اما هیچ‌نداریم. مشکلات این شهر یکی، دوتا نیست. با هزینه گزاف، خیابان‌های هسته مرکزی شهر یک‌طرفه شد، مبلمان شهری با بی‌سلیقگی دگرگون شد، این طرح نه‌تنها از ترافیک شهر نکاست، بلکه دردی پردردهای شهروندان افزود. ما هزاران دستگاه تاکسی و اتوبوس داریم، اما مجبوریم در بسیاری از مسیرها داد بزنیم دربست و سوار خودرو شخصی شویم، ما همه‌چیز داریم اما بازهم هیچ‌نداریم که از استان هرمزگان به‌عنوان استان محروم یاد می‌شود. ما هنوز در بندرعباس یک پایانه حمل‌ونقل ویژه شهرها و مناطق مختلف استان نداریم و هرروز تاکسی‌های برون‌شهری و مسافربرهای شخصی از هر نقطه مسافری به تورشان خورد هم آنجا را ایستگاه قرار می‌دهند. پیاده‌روها، حاشیه خیابان‌ها و معابر پرشده از زباله، آشغال و نخاله‌های ساختمانی که همچون زگیل برتن شهر خودنمایی می‌کنند. سال‌هاست مقامات این شهر، قول راه‌اندازی پارکینگ طبقاتی را در مرکز شهر داده‌اند، اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است. این استان و این شهر آن‌قدر درآمد دارد که بتوان با آن استان را ساخت و آباد کرد. چهار ناوگان حمل‌ونقل ریلی، هوایی، دریایی و زمینی داریم اما ایستگاه و سالن‌های انتظار مسافر این ناوگان‌ها از استانداردهای لازم به دور است. ما در چندین نقطه شهر «خور» داریم که از آن می‌توان، تفریحگاهی برای مردم و جذب توریست استفاده کرد؛ اما امروز خورها شده‌اند زباله‌دان روان که جز آلودگی و صرف هزینه برای لایروبی آن، دستاوردی دیگر ندارد، ما همه‌چیز داریم و هیچ‌چیز نداریم. باور بفرمایید که ما همه‌چیز داریم و هیچ‌چیز نداریم. هزاران کیلومتر ساحل داریم اما برای استفاده مردم از این نعمت خداوند هیچ برنامه‌ای نداریم... ما همه‌چیز داریم، هیچ‌نداریم. آیا شما این‌گونه فکر نمی‌کنید. ما اگر همه‌چیز داریم پس چرا گردشگر و توریست نداریم. اگر ما بندر داریم، پس چرا نشانی از یک شهر ساحلی نداریم. این درست که اجرای هر طرح و پروژه‌ای نیازمند منابع اعتباری مناسبی است، چرا نمایندگان استان در مجلس، نماینده عالی دولت در استان و مدیران دستگاه‌های اجرایی استان آن‌قدر تلاش نمی‌کنند که بودجه خوبی به این استان اختصاص یابد تا رفاه اجتماعی مردم هرمزگان بیش از گذشته تأمین شود. چرا ما باید در باطن همه‌چیز داشته باشیم، اما در ظاهر هیچ‌چیز نداشته باشیم.باید قبول کنیم که ما هیچ‌نداریم! نکته مهم اینکه مردم سایر استان‌ها تصور می‌کنند مردم این استان با داشتن دریا و ساحل و جزایر، مرفه‌ترین مردم ایران هستند اما نمی‌دانند که آواز دهل از دور خوش است.