گله های شورا؛ آيا پایان یک توافق است؟

صبح ساحل، اجتماعی _ به تازگی خبرهایی ازقول شورای شهر بندرعباس منتشرشده که به نظر می رسد پایان یک توافق سیاسی را نشان می دهد. خبرهایی که با گله از بی اعتنایی شهردار بندرعباس به این نهاد شروع شد وبا اعتراض به عملکرد نظافت شهری شهرداری ادامه یافت. گله ای که شورای شهر از شهردار درخصوص بی توجهی شهردار وشرکت نکردن وی در جلسات شورا حکایت داشت به نظر می آید از  قرارگرفتن  یک نهاد در موضع ضعف برآمده است.

چنانکه نهادی درمیان جمع تصمیم گیرندگان بزرگترسیاست درموضعی بالاتر تنها مانده باشد. گویی پس از روی آوردن اعضای شورای شهر به صورت ائتلاف های دوگانه به جریانهای سیاسی حال مناسبات یا معادلات تغییرکرده؛ تنهایی ای که ازاین خبر به نظر می آمد نه تنهایی از بی کسی بلکه تنهایی از حس نداشتن قدرت بود. که به نظر می رسد چنین برداشتی کاملا با حال و وضع شورای  امروز تطابق دارد.انتظاری جزاین نیست شورایی که مردم را به هیچ انگارد و دوعضوش بی هیچ  اعتنایی به آنها که انتخابش کردند شهروند تهران ودبی شوند وحتی جلسات شورا درتابستان به دلیل حضورنداشتن برخی از همان سفرکرده ها همزمان با برخی غیبتهای دیگر مانع از به حدنصاب رسیدن شود و بازهم این شورا هیچ اقدامی برای سلب عضویت آنها نکند،بارها حیف ومیل اموال شهرداری را ببیند و دم نزند بی شک اقبال مردم از او برمی گردد.

 اما چرا شورایی که با رای مردم انتخاب می شود ممکن است به ضعف دچار شود. باتوجه به اینکه جامعه ما مراحل ابتدایی رشد نهادی انتخابی همچون شورای شهر را تجربه می کند هنوز برای بسیاری مردم کارکردها و قدرت وظرفیت های آن ناشناخته است. بنابراین چگونگی قرار گرفتن  این نهاد در ساختار قدرت به رفتار منتخبان بستگی دارد. از سوی دیگر در  قانون به جز مواردی که شورای شهر درخصوص برخی تصمیمات شهرداری حق امضاء وحق تصویب دارد قدرت اجرایی دیگر به این نهاد اعطا نشده است.

این امضاءها و قدرت تصویب ها ابزارهایی هستندکه هم می توانند شورا را در موضع قدرت قرار دهند وهم در موضوع ضعف. عضویت هریک از اعضای شورای شهر درکمیسیون های مختلف شهرداری اگر به رفتارهای قانونی ومنطقی وبه دور از نیات شخصی دیده شود وهمزمان چنین عملکرد قانونی ای مرتبا درطول فعالیت اعضا به مردم اطلاع داده شود پتانسیل تبدیل شدن به یک ابزار قدرت برای شورا را دارد. البته این ارتباط مردم قطعا باید ارتباط مستمری باشد که بی شک  وابسته به استفاده از ابزارهای  ارتباط جمعی مثل شبکه های خبری ، سایت های اطلاع رسانی و روزنامه هاست. وگرنه به عنوان مثال اگر قرار باشد هرازگاهی به دلیل تلاش عده ای از اعضای شورا برای درحاشیه امن ماندن و یا برای آن که مدتی به آن کار دیگر  مشغول باشند وبه  علت حضور نداشتن نمایندگان در حوزه انتخابیه از رسانه ها دوری کنند و از چشم ها پنهان بمانند همه تلاشهای گذشته برای رسیدن به جایگاه ثابت درجامعه به فنا خواهد رفت.

در عین حال هنگامی که نهاد شورای شهر بعد از گذشت یک دوره کامل نتوانسته باشد به بهبود عملکرد شورای شهر و رفع مشکلات مردم( به طور عمومی نه خاص) منجر شود و مشکلاتی همچون رفتارهای غیر قانونی در مجموعه شهرداری، اوضاع نابسامان اداره شهر، ادامه یابد و در برخی موارد حتی شاهد ضعیف تر شدن عملکرد این مجموعه باشند، نه تنها اعتبار گذشته را نزد مردم نخواهند داشت بلکه به طور قطع از جایگاه اولیه خود نیز تنزل خواهد کرد. از سوی دیگر هنگامی که هیچ گاه گزارش خاصی از تک تک اعضای شورا در زمینه حضورشان درکمیته های خاص شهرداری به بیرون ارایه نشود یکی دیگر از ظرفیتهای قدرت زایی شورای شهر ازبین رفته است. ظرفیتی که می توانست به پشتوانه حمایتهای مردمی امروز موجبات قدرت گرفتن این نهاد را فراهم کند. قدرتی که از صلابت ناشی از صداقت وسلامت برمی آید. در شرایطی که مردم دوسال است بدترین شرایط خدمات رسانی شهری را شاهد هستند ،اعتراض کنونی شورای شهررا در این زمان با چنین تاخیری به چیزی جز بازی سیاسی نمی توان تعبیر کرد. اگرچه سخن گفته شده ازجانب شورا سخن حقی است اما حق وقتی که در زمان خود گفته نشود اعتبار آن کسی که سکوت کرده است را از بین می برد