طلاق بلا است یا برکت؟

در هفته گذشته محل ملاقات فرزندان طلاق با والدینشان در بندرعباس همانند شهرهایی چون قم و تبریز راه‌اندازی شد. 

این مراکز با همکاری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری بندرعباس و معاونت پیشگیری از جرم دادگستری هرمزگان مرکز مهر خانواده شماره دو بندرعباس در فرهنگسرای شهدای دوراهی ایسینی راه‌اندازی شده است.به نقل از مسئولین، حتی این اتاق‌ها دارای فضای بازی هستند که کودکان و والدین بتوانند با آرامش بیشتری در کنار هم باشند.

تا پیش‌ازاین بسیاری از والدین مجبور بودند در مواردی برای دیدن کودک، دریافت فرزندان خود و یا جابه‌جایی آن‌ها به کلانتری یا پاسگاه‌های منطقه مراجعه کنند. همان‌طور که همه می‌دانند جو متشنج و نابسامان کلانتری‌ها به‌هیچ‌وجه برای حضور کودکان که خود احتمالاً از آن مسئله جدایی والدینشان آسیب‌دیده‌اند مناسب نیست.

پس می‌توان همین اتفاق کوچک راه‌اندازی مرکزی به همین سادگی را به فال نیک گرفت.اگرچه طلاق تبعات خوبی ندارد و بیشتر مواقع طرفین را متضرر می‌کند اما بازهم اتفاق میافتد و شاید تنها راه حل برای برخی زوج هاست. می‌توان گفت در بسیاری از موارد طلاق به نفع کودک وحتی والدین آن‌هاست.

طلاق یک فرآیند پیچیده است و هنوز نیاز به واکاوی‌های روانی و اجتماعی‌های بسیاری دارد. به‌خصوص در جامعه ایران که هم چنان موارد، قوانین و لایحه‌های موردبحث درزمینهٔ طلاق چه برای زن و چه برای مرد بسیار است. این مسئله در اجتماع‌های کوچک‌تر و مناطق محروم ابعاد تلخ‌تری نیز به خود می‌گیرد. از ازدواج‌های سنتی و اجباری گرفته تا عدم مشاوره و آگاهی در امور ازدواج.ساده‌سازی طلاق به‌اندازه ساده‌سازی ازدواج مهم است. البته ای‌کاش مشاوره‌ها و دوره‌هایی که قبل از طلاق اجباری است، قبل از ازدواج هم به‌صورت جامع و حرفه‌ای‌تر اجباری می‌بود.

شاید در ابتدا ساده‌سازی طلاق مخالف‌های زیادی داشته باشد اما یک مسئله کاملاً ناگزیر شده است. درواقع جوامع پیشرفته به این نتیجه رسیده‌اند که ساده‌سازی طلاق و پروسه طلاق تا حدودی معضلات اجتماعی را کمتر می‌کنند. موارد بسیاری از مشکلات جامعه را می‌توان درگرو ازدواج‌های ناموفق که صرفاً زن و شوهر به خاطر عدم طلاق و یا کشمکش‌های بد ازدواجشان دست به خشونت‌های سنگین‌تری می‌زنند دانست.

از کودک ربایی گرفته تا کتک و قتل همدیگر که در این میان کودکانی را رشد می‌دهند که از سیستم ایمنی بدنشان تا فیزیک و ذهنشان را نابود کرده‌اند.ازجمله موارد خوب ملاقات والدین با کودکان طلاق است.

مثلاً در کشور آمریکا و طبق قانون ایالت مریلند زوجین که فرزند زیر 18 سال داشته باشند باید به مدت 12 ماه در خانه بدون رابطه و در کنار فرزندان خود بدون خشونت باشند تا بتوانند طلاق توافقی بگیرند یا برای مثال طلاق یک‌طرفه که مخصوص مردان است در کشورهای غیر اسلامی اجرا نمی‌شود؛ و یا در یک مورد خوب زوجین که در امریکا طلاق می‌گیرند باید روزهایی رو در کنار هم باشند و روابط محترمانه خود را داشته باشند و حتی در رویدادهای تحصیلی کودکشان باهم شرکت کنند.

هم خود و هم فرزند و هم جامعه طلاق را نه به شکل یک معضل بلکه به‌عنوان یک‌راه حل پذیرفته‌اند.یا در برخی ایالت‌ها، بعضی از فرزندان بنا به نظر قاضی کمک‌هزینه کالج دریافت می‌کنند تا اضطراب‌های ناشی از طلاق برای کودک کمتر شود و او در محیط مناسب رشد کند.اما برگردیم به هرمزگان. جایی که سن ازدواج درآن هم چنان پایین است،

تنهادر سال 95 فقط ده دختر بین 10 تا 15 سال طلاق گرفته‌اند که امیدواریم این کودکان خود کودک نداشته باشند. چون فرآیند سخت طلاق قطعاً بزرگ‌سالان را دگرگون و مضطرب می‌ سازد چه برسد به این سن. این یعنی هرمزگان هنوز در فرهنگ‌سازی ازدواج مشکل دارد چه برسد به فرهنگ‌سازی طلاق.مسئله حادتر اینکه آمار اعتیاد و بیکاری هم در استان هرمزگان رو به افزایش است.

پس با بررسی اجمالی می‌توان به این نتیجه رسید که فشارها روی افراد متأهل می‌تواند زیاد باشد و افزایش درخواست طلاق یا خشونت‌های ناشی از ازدواج ناموفق امری ناگزیر است.

خشونتی که اگر وارد چرخه جامعه شود می‌توانند گریبان خیلی از مردم را ناخواسته بگیرد. پس همین قدم کوچک را می‌توان گامی بزرگ برای بندرعباس دانست. امیدواریم دیگر شهرهای استان نیز چنین مراکزی را دایر نمایند.