ابراهیم نجفی یادگار احمد متولد ۱۳۰۸ در معزآباد شهرستان رودان متولد شد، وی که در مسجد محله به شیخ ابراهیم مشهور بود، ۱۰ اردیبهشت سال ۶۱ در منطقه پاسگاه زید به شهادت رسید.
مهدی متوسل، از جانبازان شیمیایی دوران دفاع مقدس هرمزگان میگوید: بین نماز مغرب و عشا سر سجاده نماز همین‌طور که نشسته بودم و دانه‌های تسبیح در دست‌هایم را به آرامی شمارش می‌کردم؛ یکهو تصویر مؤذن مسجد محله‌مان جلوی چشمم آمد توی فکر فرو رفتم و چشمانم به یادش کمی خیس شد.
دوران نوجوانی صدای اذانش طنین اندازه بود و حین نماز جماعت‌ها که می‌شد شیطنت‌های ما نوجوان‌های مسجد هم گل می‌کرد و شیطنت‌هایمان به قدری زیاد می‌شد که بعضی وقت‌ها با زیرچشمی‌هایش تذکرهای تندی بهمان می‌داد.
سر اعتقاداتش با کسی شوخی نداشت با آن سن هفتاد سالگی‌اش بسیار صبور بود و قلب رئوفی داشت، مردم صدایش می‌کردند شیخ ابراهیم.
روحانی نبود مکتبی با سواد بود و اوایل جنگ یهو گفت می‌خواهم برم کسی باور نمی‌کرد با این سنش بخواهد جبهه برود.
سال‌ها خبری ازش نشد و کسی هم از سرنوشتش خبری نداشت تا زمان بازگشت اسراء و قصه همان ٢٣نفر نوجوان اسیری که پیش صدام برده بودند برای تبلیغات؛ قصه‌ای نوجوانانی که صدام را رسوا کردند. همان ۲۳ نوجوانی که در عملیات بیت‌المقدس به اسارت درآمدند و سال‌های شیرین نوجوانی‌شان را در اسارتگاه‌های عراق گذراندند.
نوجوانان آزادشده نحوه اسارتشان را این طور تعریف کردند: تاآخرین گلوله جنگیدیم چیزی حتی یک تیر نداشتیم تشنه و گرسنه نای ایستادن نداشتیم، پیرمرد مسنی که همراهمان بود حتی در محاصره دشمن حاضر نشد تسلیم شود.
از پشت خاکریز بلند شد توی دستانش پر از سنگ و کلوخ بود و به طرف عراقی‌ها پرتاب می‌کرد هر چه بهش اشاره کردند فایده نداشت.
سربازهای بعثی پیرمرد نحیف را تشنه به رگبار بستند، آن‌قدر تیر بهش زده بودند که بدنش مثل آبکش شده بود.
همه از ایستادگی این پیرمردتعریف می‌کردند که باعث شد روحیه بچه‌ها بالا برود و حتی پیشنهادهای صدام که فیلم مسنتدش هم موجود است، کارگر نیفتاد.
آن پیرمرد کسی نبود جز شیخ ابراهیم موذن محله‌مان؛ شهیدی که سال‌ها مفقودالاثر است اما صدای اذان و نگاهش به ما یاد داد بر سر اصول و اعتقاداتمان نباید با هیچ کس معامله کرد و کوتاه آمد؛ حتی در بدترین شرایط نیز نباید تسلیم شد.
متوسل در ادامه روایت خود از رشادت‌های شیخ ابراهیم نجفی گفت: امثال این شیخ ابراهیم‌ها کم نداریم، شهید شهسواری آزاده کهنوجی که با دستان بسته جلوی دوربین دشمن می‌گفت: «مرگ بر صدام ضد اسلام» نیز از این دست انسان‌های آزاده‌ای است که بر سر اعتقاداتش با کسی شوخی نداشت و رشادت‌ها کردند.
وی افزود: امروز اگر برخی‌ها بر سر اصول و اعتقادمان محکم نیستند و زود سست می‌شوند برای این است که شهید ابراهیم نجفی‌ها را خوب نشناخته‌اند.
این جانباز شیمیایی دفاع مقدس یادآور شد: نباید بگذاریم آخرتمان فدای دنیایمان شود و مادیات دنیایی به راحتی دین و دنیایمان را از ما بگیرد.
