با آغاز به کار مراکز تجاری، پاساژها و بازگشایی بوستان‌ها و پارک‌ها، دوباره ترافیک به شهر بندرعباس بازگشت. بازارها شلوغ و ساحل مملو از جمعیت شد.در این روزهای کرونایی که روزانه تعداد مبتلایان به این ویروس کشنده سیر صعودی دارد و مسئولان بهداشت و درمان همچنان بر رعایت فاصله اجتماعی و قرنطینه خانگی تأکیددارند، عده‌ای بی‌خیال همه‌چیز را نادیده گرفته، به‌راحتی در سطح شهر، مراکز تجاری، بوستان‌ها، پارک‌ها و ساحل قدم می‌زنند.

درحالی‌که ساحل بندرعباس یک دوره سکوت و آرامش نسبی را در تعطیلات نوروز پشت سر گذاشت، از هفته گذاشت دوباره پیرو جوان به سمت ساحل و دریا هجوم آوردند تا در ساحل قدم بزنند وعده‌ای نیز تن به دریا بسپارند. همان دریایی که کارشناسان محیط‌زیست هرمزگان بر آلوده بودن مناطقی از آن تأکیددارند. در نوار ساحلی شهر بندرعباس از غرب تا شرق درجاهایی که در تصرف هیچ دستگاه دولتی و خصوصی نیست تنها در محدوده بوستان‌های غدیر و دولت که آلودگی میکروبی ندارد می‌توان شنا کرد. این در حالی است که مناطقی همچون محدوده ساحل خواجه عطا و خور شیلات مقطعی آلودگی دارند.

نکته بسیار مهم اینجاست که سه‌نقطه ساحلی این شهر پارک کپشکن، خور گورسوزان و سورو همیشه آلوده است. متهم اصلی آلودگی خورها و دریا فاضلاب است.فاضلابی که از منازل بالادست خور گور سوزان و سورو سوزان سرازیرشده روانه دریای بی‌پناه می‌شود. سال‌هاست مردم از سرازیر شدن فاضلاب به دریا، دچار خسارت و زیان می‌شوند، اما بازهم می‌بینیم که این حکایت همچنان باقی است. سال‌هاست فاضلاب شهر وارد خورها شده و ازآنجا نیز سرازیر دریا می‌شود. قرار بود خورهای سطح شهر بهسازی و به یک مکان گردشگری تبدیل شود، نه‌تنها این اتفاق نیفتد، بلکه داستان دنباله‌دار سرازیر شدن فاضلاب به درون خورها همچنان ادامه دارد. متأسفانه نبود مدیریت واحد شهری در شهرها به‌ویژه شهر بندرعباس باعث شده بسیاری از مشکلات لاینحل باقی‌مانده و فراموش شود.

خورها که قرار بود فرصتی برای آبادانی شهر باشد، همچنان سلامت شهروندان را تهدید می‌کند. نه‌تنها فاضلاب شهری شهروندان، حتی فاضلاب سطح معابر وارد خورها شده، روانه دریا می‌شود. به بیان ساده‌تر تمام آب‌هایی که از خانه‌های شهروندان خارج می‌شود و یا فاضلاب معابر وارد دریا می‌شود. متأسفانه بخش عمده این مشکل ناشی از خلأهای قانونی در این زمینه است. ا گر مدیریت واحد شهری وجود داشت، دستگاه‌ها در کنار هم انجام‌وظیفه می‌کردند نه علیه همدیگر موضع می‌گرفتند.

امروز همگان به این باور رسیده‌اند که دریا آلوده است. مسئولان نیز به‌خوبی به این موضوع واقف هستند. به‌راستی شهرداری به‌عنوان دستگاه خدمات رسان شهری که شهر را مدیریت می‌کند چرا برای حفظ محیط‌زیست دریا و سلامتی شهروندانش مناطق آلوده ساحلی را با نصب پرچم و علائم هشداردهنده، مشخص نمی‌کند. مگر نصب یک پرچم هشدار چقدر زمان‌بر و پرهزینه است. همان کاری که آتش‌نشانی سال‌ها پیش، مناطقی که احتمال فرورفتن خودرو در ساحل و دریا و جود داشت را با تابلوهای هشداردهنده به اطلاع مردم رساند.

متأسفانه در حفظ و پاکیزگی دریا تا به امروز بسیار غفلت شده و در این خصوص نیز هیچ‌کس پاسخگو نیست. چرا سلامتی مردم برای آقایان اصلاً مهم نیست؟ مردم انتظار دارند شرکت آب و فاضلاب با اجرای طرح فاضلاب مانع سرازیر شدن فاضلاب خانگی به درون خورها و دریا شود. از سویی دیگر نیز درخواست عموم این است که شهرداری با کمک مرکز بهداشت به‌عنوان متولی بهداشت، مردم را از مناطقی که به دلیل آلودگی نمی‌توان شنا کرد آگاه سازند. اطلاع‌رسانی وظیفه این دستگاه‌ها است که متأسفانه در این زمینه کوتاهی شده است. این قصور نتیجه‌اش ابتلای شهروندان به انواع و اقسام بیماری‌های پوستی است. آقایان برای همیشه تراژدی آلودگی دریا را به پایان برسانید و برای جان شهروندان ارزش قائل شوید. آقایان مسئول به جان مردم رحم کنید!!!!