زندگی پس از انتخابات

صبح ساحل-فرهنگ و هنر،-1 باز حضور مردم افتخارآفرین بود. باز سیاستمداران چه بازنده وچه برنده، دیدند وشاهد بودندکه مردم چگونه دعوت آ‌نهارا پذیرفته وبه پای صندوق های رای رفتند.مردم واژه ای که در صف های رأی خوب شناخته می شوند همان هایی هستندکه زندگی فرد فردشان ازهم تفکیک می شود. زندگی فردی آنها یعنی شغل ، خانواده،درآمد ،عقیده، فرزند و رفاه مالی. زندگی شخصی آنها متشکل از همة  آن نیازها وخصوصیات است. خصوصیاتی که تنوع آن را هیچ کس انکار نمی کند. تنوع عقیده و فکر ناگزیرترین تنوع که هرچه بخشی از صاحبان قدرت تاکنون تلاش کرده اند آن را زیر یک عنوان یکدست کنند فایده ای نداشته است و امروز کسی به کرسی ریاست جمهوری نزدیکتر می شودکه دایرة وسیعتری از عقاید را زیر چتر قدرت خود جمع کند.

 این مردم که دیروز حضور خود را بار دیگر اثبات کردند همان ها هستندکه علی رغم همه بداخلاقی های سیاسی گذشته بار دیگر به فضای انتخابات برگشتند.

همان هایی که بخشی از آنها 4 سال پیش ناامیدانه به تصور نادیده گرفته شدن ، به خیابانها آمدند و با برخوردهایی نظیر حوادث تلخ کهریزک و ... مواجه شد.حتی آنهایی که آن زمان آمال خود را تمام شده می پنداشتند دیروز بار دیگر برای ایفای نقش اجتماعی خود بسیار آرام و متین به پای صندوق های رأی رفتند. آنهایی که قهرکرده بودند هم. همه به این امر واقف شده اند که راه هرگونه تحول و پیشرفت از رای دادن می گذرد.سرانجام در تاریخ سیاسی ایران یک اتفاق مدنی بزرگ ولی آرام افتاد. اتفاقی که هیچ گونه هدایت کننده و راهبر نداشت، بلکه مردم خود تصمیم گیرنده شدندو این رویداد را بدون نیاز به حرکتهای سازماندهی شده ویا قهرمانی اصلاح طلب و اصولگرا رقم زدند. حرکتی که کمتر درتاریخ سیاسی ایران سابقه دارد به نظر می رسد نشانه ای باشد از روند رو به رشدتوسعه سیاسی. ملتی که سالهای اخیر در مقاطعی قدم هایی دراین مسیر زده بود اینک گام بلندتری نسبت به مراحل گذشته برداشته است. این حضور پرشور علی رغم حضور نیافتن کاندیداهایی که مطالبات حداکثری بخش زیادی از مردم را پاسخ گوید، سند معتبری است مبنی بر صحت این ادعا که مردم ما از مسیر قانونی ای که برای توسعه در پیش گرفته اند بر نمی گردند. اتفاق 24 خرداد 92 بالحاظ شرایطی که در تبلیغات امسال حاکم شد را نباید دست کم گرفت. مردم ما هیچ گاه تا به این حد متفکرانه ومنطقی حرکتی را شروع نکرده بودند.-2 سیاستمدارانی که درطول ایام تبلیغات به هر ترتیبی سعی درجلب حداکثر آرای مردم این کشور داشتند ازهمین امروز وظیفه ای متفاوت از هفته گذشته وهمه گذشته  باید برخود فرض بدانند.مردمی که این همه از غصه نان وغم دارویشان گفته شد همچنان این درد را با خود دارند، آنها به همه گفته ها وشنیده های تبلیغاتی امید بستند وبا هزاران آرزوی به حق برای بهبود شرایطی به پای صندوق های رأی رفته و وظیفه مدنی  خویش را به انجام رساندند.حال نوبت سیاستمداران است که تک تک شهروندان ایران را دارای حق بدانند وبرای تامین فضایی که تحقق حقوقشان را تضمین کند تلاش کنند.صحبت از حقوق طبیعی انسانی اولیه همچون امنیت اقتصادی ونجات سیاسی بسیار رفت و انتظار  طبیعی اینست که هریک ازکاندیداهایی که منتخب شده جز آن نتیجه دیگری رابرای کشور رقم نزند.اما اکنون  وقت آنست که برای حقوق دیگری  که به طور جدی از سوی همه مورد توجه خاص است، تلاش کنیم.امروز دیگر همه سخنان رهبر معظم را شنیده  اند.ایشان که برای همه مظهر وحدت بخش جامعه هستند همین 3 روز پیش ازهمه ایرانیان برای حضور در انتخابات دعوت کردند. سخنی که ایشان مطرح کردند نمی تواند بدون پشتوانه معنایی وتفکری عمیق برداشت شود. به یقین رهبر انقلاب خط بطلان بر روندی کشیدند که می خواست قدرت را انحصاری در دست گروه خاص و حتی رهبر را محصور به خود بداند. اما با سخنان هفته گذشته رهبر که گفتند«حتی آنهاکه اعتقادی به جمهوری اسلامی ندارند هم رأی بدهند» یعنی دیگر اعتقاد فردی ملاکی برای تفکیک شهروندان این کشورنیست و آنها هرجاکه باشند وبا هر اعتقادی که صاحب حق رأی ودرنتیجه صاحب حق حیات سیاسی و اجتماعی اند.آن کس که برای رأی  ازنظر رهبر معظم انقلاب حائز اهمیت شناخته می شود بدون تردید صاحب حق شهروندی برای زندگی در فضای سیاسی پس از انتخابات هم هست.