رویکردهای
فرهنگی و هنری در هرمزگان نیازمند بازنگری است. در این استان آنگونه که باید به فرهنگ و هنر اهمیت داده نمیشود. این موضوع موجب رنجش اهالی عرصه فرهنگ و هنر استان شده و تولیدات و رویدادهای فرهنگی و هنری در این استان را کاهش دادهاست. تا جاییکه دیگر پاسخگوی نیاز مردم نیست و حتی در مواردی از معیارها و دغدغههایشان حذف شدهاست.
فعالیتهای فرهنگی زیر نظر دولت انجام میشوند و نیازمند مجوزهای مختلف از سازمانهای مربوط است. کندی روند دریافت مجوز و حساسیت بیش از اندازه روی فعالیتهای هنری، میتواند یکی از عوامل دلسردی اهالی فرهنگ و هنر باشد. این فرآینده کشوری است اما آنچه کار را در استان هرمزگان سخت میکند، نوع نگاه مسئولان و مردم به موارد مورد بحث است. در هرمزگان اولویت با اقتصاد و تجارت است و فرهنگ و هنر جایگاه شایسته خود را ندارد. مقوله فرهنگ و هنر در هرمزگان اولویت چندم است.
شیوع کرونا این وضعیت را بد از بدتر کردهاست. موقعیت بدی که اگر فکری برای تغییر آن نشود، ممکن است بعد از کرونا به شرایط بدتری منتهی شود. نبود فضای مناسب برای فعالیت، میتواند فعالان فرهنگی و هنری را دلسرد و از ادامه کار منصرف کند. اهمیت اقتصاد و تجارت بر کسی پوشیده نیست اما این موضوع هم شایان توجه است که افرادی که به تنهایی و در پارهای موارد به صورت فصلی به هرمزگان میآیند، همه ساکنان این استان را تشکیل نمیدهند. در این استان خانوادههایی زندگی میکنند که شهرهای هرمزگان را به عنوان محل دائم زندگی خود انتخاب کردهاند.
این انتخاب یا به دلیل بومی بودن است یا به هدف دستیابی به شغل بهتر. در هر دو مورد لازم است که با درنظر گرفتن همه گروههای سنی، به نیازهای این خانوادهها توجه شود. هنر امری فانتزی و غیرضروری نیست و جامعه به آن نیاز دارد؛ چراکه با استفاده از آن میتوان انسانهای سالمی تربیت کرد که میتوانند برای اقتصاد هم سازندهتر باشند.
با فرهنگ میتوان خیلی از خصلتهایی را در افراد ایجاد کرد که برای رسیدن به شهر و استانی ایدهآل لازم است. فعالیت فرهنگی، باتوجه به کمبود خوراک فرهنگی و تشنگی مردم برای آن، میتواند از لحاظ اقتصادی هم بازده خوبی داشتهباشد. فقط کافی است نگاه تصمیمگیرندگان به این مقولات تغییر کند. آنگاه حتی در شرایط کرونا هم میتوان با بهرهگیری بیش از پیش از فضای مجازی و برپایی محافل کمجمعیت و بیخطر، چراغ هنر را روشن نگه داشت.