«ام اس» چه علائمی دارد؟

اِم‌اِس Multiple Sclerosis که با نام اختصاریِ MS شناخته می‌شود، بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌بینند. میلین افزون بر افزایش سرعت انتقال پیام‌های عصبی ، وظیفه نگهداری از سلول‌های عصبی را نیز به عهده دارد.این آسیب‌دیدگی می‌تواند در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد کند و باعث به وجود آمدنِ علائم و نشانه‌های زیادِ جسمی شود. اگرچه علت بیماری مشخص نیست اما مکانیزمِ اصلیِ آن آسیب زدن توسط سیستم ایمنی بدن یا اختلال در سلول‌های تولیدکنندهٔ غلافِ میلین است. بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند

به گزارش صبح ساحل، خستگی یکی از شایعترین علائم ام اس است که در حدود 80% بیماران روی می‌دهد. خواب رفتگی صورت، بدن یا اندام‌ها (دست‌ها و پاها) یکی از علائم شایع ام اس است . مشکلات راه رفتن، حفظ تعادل و هماهنگی اعضای بدن مشکلات راه رفتن، جزء شایع‌ترین محدودیت‌های حرکتی در بیماران مبتلا به ام اس هستند. اختلال عملکرد مثانه و روده‌ یکی دیگر از نگرانی‌های عمده در مبتلایان به ام اس است. مشکلات بینایی، در بسیاری از مبتلایان نخستین علامت بیماری است. شروع ناگهانی دوبینی، درد چشم یا تاری شدید بسیار نگران کننده است.سرگیجه و احساس منگی،کاهش شنوایی و مشکل در بلع غذا،اختلال در صحبت کردن و درد نیز از دیگر عوامل ظهور این بیماری می باشد .بسیاری از مبتلایان به ام اس تا حدی دچار لرزش غیرقابل کنترل می‌شوند. این لرزش ممکن است در قسمت‌های مختلف بدن روی دهد.مراجعه به متخصص مغز و اعصاب ، انجام تست های تشخیصی مثل MRI ، آزمایش خون و... به منظور تشخیص قطعی بیماری و شروع درمان اولین گام در جهت مقابله با این بیماری است .
عوامل افزایش خطر ابتلا به ام اس را می توان به شکل زیر دسته بندی کرد:
سن: ام اس ممکن است در هر سنی بروز کند ولی شیوع آن در افراد بین 15 تا 60 سال بیشتر است.
جنسیت: خطر ابتلای زنان به این بیماری نزدیک 2 برابر مردان است.
سابقه‌ی فامیلی: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما به ام اس مبتلا بوده‌اند، خطر ابتلای شما به این بیماری نیز افزایش پیدا خواهد کرد.
برخی عفونت‌های خاص: برخی از ویروس‌ها مانند اپشتین بار، که باعث مونونوکلئوز عفونی می‌شود.
نژاد: افراد سفیدپوست بیشتر در معرض خطر برای ابتلا به این بیماری قرار دارند. افراد آسیایی، آفریقایی و یا بومیان آمریکا، کمترین خطر را دارند.
آب‌وهوا: ام اس در افرادی که در آب‌وهواهای معتدل زندگی می‌کنند شایع‌تر است.
استعمال دخانیات
برخی بیماری‌های خود ایمنی خاص: بیماری‌های تیروئیدی، دیابت نوع 1 و یا بیماری‌ها التهاب روده.
درمان بیماری:
بیماری‌ام اس هیچ درمان قطعی نداشته و روش‌های درمانی استفاده‌شده معمولاً بر روی کند کردن روند بیماری، تسریع روند بهبودی پس از حملات ام اس و مدیریت علائم آن تمرکز می‌کنند. برخی از افراد علائم بسیار خفیفی را تجربه کرده و نیاز به درمان ندارند.
منبع: وب سایت پین اکادمی، سایت علوم پزشکی کاشان