15

آبان

1403


سیاسی

06 بهمن 1392 07:57 0 کامنت

 صبح ساحل ، سیاسی -  بارندگی های اخیر در بندرعباس و بسیاری شهرهای دیگر استان، اگرچه موجب خشنودی و نشاط شهروندان شد؛ اما آن قدر نبود که بتواند درمانی بر درد خشکسالی استان باشد و منجر به خبری که نگرانی های تامین آب شرب را کاهش دهد، بشود. از همین روست که بازهم از میانه زمستان دغدغه تأمین آب شرب بندرعباس مطرح شده است. تأمین آب شرب این شهر موضوع جدیدی نیست و از همان سالهایی که احداث سد استقلال میناب آغاز شد، قرار براین بود که این سد منبع انحصاری تأمین آب شهرستان میناب باشد و آب بندرعباس با احداث سدهای دیگری که پیش بینی شده بود تأمین شود. اکنون با گذشت  سه دهه از بهره برداری سد استقلال میناب، همچنان شبکه آب بندرعباس هرسال چشم به پرشدن سد استقلال میناب دارد و طرحهای گذشته اجرایی نشده است.با آشکارشدن آثار خشکسالی و کمبود شدید منابع آبی مثل سد استقلال، طی 15سال گذشته به تدریج گسترش استفاده از آبهای زیرزمینی آغاز وطی ده سال بهره برداری مداوم نهایتا زیانها و عوارض زیست محیطی و کشاورزی ناشی از آن ،خود را نشان داد.وضع به گونه ای شد که مسئولان ضمن انتقاد از رویه دستگاه های تامین آب ، حفر چاه را اشتباهی بزرگ خوانده و در سال 89 تأکید کردند« به منظور تأمین آب شرب با جذب سرمایه خصوصی ، طی 2 سال ، مجتمع آب شیرین کن به ظرفیت 100هزارمترمکعب راه اندازی خواهدشد». اکنون که سه سال از آن وعده گذشته است، باردیگر شاهد تکرار همان اشتباهات از سوی دستگاه های تامین آب هستیم.مدیرعامل آب منطقه ای از حفر 15 حلقه چاه دیگر در دشت شمیل ونیان خبرداده بدون آنکه به عوارض گران وسنگینی که تاکنون درنتیجه این اقدامات به محیط زیست و کشاورزی وارد شده،  اشاره ای کرده باشد.هزینه واقعی حفر چاه و استفاده از منابع آب زیرزمینی تنها هزینه ای نیست که امروز از سوی دستگاه تامین کننده آب شرب پرداخت   می شود، بلکه هزینه ایست که در طول زمان و در طول بهره برداری از  منابع به کاهش سفره های آب زیرزمینی، شورشدن زمینهای کشاورزی، و خشک شدن چاه های پایین دستی منجر می شود. اما از آنجا که مدیریتی که امروز در ایران و در استان هرمزگان می بینیم ، مدیریت مقطعی و امروزی است نه مدیریت منابع آینده، هیچ توجهی هم به هزینه هایی که درآینده برمردم و منطقه تحمیل می شود ، صورت نمی گیرد. طبق معمول مدیریتها درهمه بخشها، مقامات تنها گذراندن امروز و امسال را در نظر می گیرند ، و از آنجا که هزینه امروز حفرچاه ارزانتر از آب شیرین کن است ، به راحتی سراغ همین راه می روند ، اما هیچ کس نمی گوید هزینه ای که به دنبال حفرچاه ها  به طبیعت و محیط زیست و کشاورزی استان و  منطقه وارد می شود، چه قدر است؟ آیا هزینه ای که به این ترتیب تحمیل می شود ، جبران پذیراست؟

دیدگاه ها (0)
img