اکنون زمان اعتراض نیست

  صبح ساحل ، سیاسی - چهارشنبه هفته گذشته نخستین روزاکران فیلمهای جشنواره فجر در بندرعباس بود. برای سانس نخست اکران، ردکارپت فیلمی از رضا عطاران پیش بینی شده بود. برخلاف فضای سردسینمای بندرعباس درسرتاسرسال، استقبال مشتاقان جوان،گرمای امیدوارکننده ای بخشیده بود. این اشتیاق باعث شده بود بسیاری حتی ساعاتی از مرخصی اداری و کلاس را برای رسیدن به این اکران ، استفاده کنند. هرکس به نحوی برنامه روزانه اش را تغییرداده بود تا راس ساعت 14 شانزدهم بهمن به سالن سینما ستاره شهر برسد. جمعیتی200نفره کمی بیشترشاید، ثانیه به ثانیه چشم به درهای سالن این سینما می انداخت تا اولین اکران جشنواره ای در این شهر را شاهد باشد. دقایقی از وعده اکران بی نتیجه گذشت، کم کم زمزمه هایی پیچید که چرا درهای سالن بازنمی شود . برخی بادوستان مشغول گفتگوهای دوستانه اند، برخی هم گفتگوهای هنری، بین گفتگوها هراز گاهی،صدایی اعتراضی می پرسد چرااکران آغاز نمی شود، خبرهایی از بروز اشکال در پخش فیلم دهان به دهان می چرخد، هنوز اشتیاق و ذوق تماشای اکران همه را سرپانگاه داشته، ساعت از 14:30 می گذرد عده ای از بین جمعیت عبورمی کنند که اطلاعاتی درباره علت تاخیرکسب کرده اند، سایرین هم از گفته های آنها مطلع می شوند که هنوز ازساعت آغاز اکران خبری نیست، چاره ای جز انتظار نیست. مسئولان پخش هم از اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی در بین مردم در رفت و آمدند، تکاپوی برگزارکنندگان توجه همه را به خود جلب کرده وکوچکترین حرفی که از آنها شنیده می شود به سرعت بین جمعیت پخش می شود، انتظار حالا به حدی رسیده که جمعیت دیگر تحمل ماندن پشت در را ندارد و متقاضی رفتن به داخل سالن است. بالاخره هم در سالن سینما بازمی شود، مشتاقان تماشای فیلم کم کم واردسالن می شوند اما چراغ های سالن خاموش نیست، یعنی خبری از اکران نیست . باراهنمایی متصدیان هرنفر به صندلی هایشان راهنمایی می شوند، صحبت ها بازبه موضوعات مختلف کشیده شده و گفتگوهای دونفره وسه نفره همزمان با گشتن به دنبال صندلی و تا نشستن برشماره مخصوص ادامه دارد. همچنان همه حرکات مسئولان برگزاری جشنواره فیلم فجر در بندرعباس زیرنگاه جمعیت است. گاه سرها به سمت آپاراتخانه (اتاق پخش فیلم)چرخانده می شود . نگاه ها  بین پرده سینما و اتاقک پخش دیجیتالی ومسئولان و بین مسئولان وجمعیت در رفت و آمداست. بارحوصله عده ای سرمی رودو به بیرون از سالن بازمی گردند و منتظرمی مانند. حالا بیش از یک ساعت است که پخش به تأخیرافتاده ، اکثرجمعیت حالا به واسطه ارتباطات میان فردی با سایرین مطلع شده اندکه کد امنیتی ارسال شده از تهران که برای جلوگیری از کپی های غیرمجاز در فیلم های امسال پیش بینی شده، اشتباه است. تماس های برقرارشده و ایمیلهای متعدد برقرارشده با مراجع در تهران هنوز کارسازنشده، و پایان انتظار معلوم نیست.  ناگهان صدایی از میان جمعیت بلند می شود، صدایی که لحن اعتراضی آشکار می کند خواهان برخاستن و رفتن از سالن سینما و پایان دادن به این انتظار است، اعتراضی در برابر یک بی برنامگی. عده ای می شنوند و پاسخ مثبت می دهند وعده ای می شنوند و بی خیال هرنوع واکنشی می شوند. صاحب صدا بعد از لحظاتی تلاش برای قانع کردن سایرین از سالن خارج می شود، چندتن دیگر هم همین رویه را در پیش می گیرند اما توهمچنان نشسته ای. می دانی که بسیاری موضوعات برای اعتراض کردن به حق بوده که مردم هرمزگان معمولا از کنارش به سکوت گذشته اند، می دانی این اعتراض نکردن منجر به اصلاح نشدن بسیاری امورو پایمال شدن بسیاری حقوق از ملت شده و می شود. اما آیا اکنون تاخیر در اکران نخستین سانس فیلم جشنواره ای موضوع خوبی  برای جبران آن سکوت کردن ها و آغاز یک حرکت عاقلانه و حسابگرانه است؟  آیا باید اعتراض کرد؟ زمانی را که به سختی هماهنگ کرده بودی به راحتی تلف شده وحالا بی حاصل نشسته ای. و احتمال بی حاصل هم سالن را ترک خواهی کرد. پرسش مهمتر اعتراض به چه ؟ به تاخیردر شروع یکی از نخستین تجربیاتی  که همواره مشتاقش هستی وبودی؟ خب مگر نخستین هادر  کجای این کشور و بسیاری نقاط دیگر بدون اشکال است. نه بارها و بارها تجربه اش کرده ایم.حتی در برنامه های کوچک خانوادگی. حالا هم که می دانیم سیستم پخش دیجیتالی برای نخستین بار در بندرعباس در حال آزمون است و تازه برای همین جشنواره هم آماده شده است. اصلا مگر چقدر کار فرهنگی قابل قبول و خوشایند در این استان می شود که با یک تاخیرهرچندطولانی در پخش این یک اتفاق خوشحال کننده را زیربارنقدو اعتراض بگیریم؟! حقیقت برای من و بسیاری مشتاقان دیگر این است که نفس این اقدام که به مدت ده روز شاهد اکران تعدادی از بزرگترین فیلمهای سال کشور آنقدرشور بر می انگیزد که بتوان اشکالات را نادیده گرفت، سینما به اندازه کافی غریب افتاده است. اکنون زمان اعتراض و قهرکردن با سینما و اشکال سهوا پیش آمده نیست. یک سانس به انتظاربی حاصل گذشت. فرصتی برای ماندن ندارم اما برای اکران فیلم در نوبت بعد منتظراعلام عمومی می مانم.