اهمال کاری، قاتل زمان یا حتی زندگی!

اهمال‌کاری، تعلل است. ممکن است، شما هم از آن دسته از افراد باشید، که با وجود آگاهی بر متحمل شدن ضرر و آسیب، کارها را مدام به عقب می‌اندازید، درس‌های دانشگاه را می‌گذارید برای روز آخر؛ قبض‌ها را تا زمانی که مشمول جریمه نشوید، پرداخت نمی‌کنید، می‌دانید فرصت کمی برای تحویل مقاله‌تان دارید، اما همچنان آن را به فردا موکول می‌کنید.

نکته‌ی جالب ماجرا این است که اکثر ما انسان‌ها از زمان‌های بسیار دور، دچار این خصیصه یا شاید نقص رفتاری بوده‌ایم. اکثر انسان‌ها، به صورت پراکنده، اهمال‌کاری کاری می‌کنند، و چیزی حدود بیست درصد افراد، اهمال‌کارهای همیشگی هستند. عده‌ای از روانشناسان معتقد هستند، اهمال‌کاری به دلیل وجود اصل لذت اتفاق می‌افتند. ما انسان‌ها برای دوری از اضطراب، سر باز زدن از وظایفی که ناخشنودمان می‌کند و دفع هیجانات منفی، ترجیح می‌دهیم تا جای ممکن از وظایفی که بهر حال باید انجام‌شان دهیم، دوری کنیم، و زمانی که می‌بینیم چاره‌ای جز مواجهه با آن احساسات منفی نداریم، بیشتر و بیشتر دچار استرش می‌شویم و جالب اینجاست که بیشتر اهمال‌کاری می‌کنیم.

عده‌ی دیگری از روانشناسان تعلل را نتیجه‌ی کژکاری در خودنظم‌دهی می‌دانند. آن‌ها این طور استدلال می‌کنند، که درک ضعیف ما از زمان، خودآگاهی اندک و ناتوانی در تسلط بر احساسات عاملان عمده‌ی اهمال کاری هستند. اما نکته‌ی مهم این جاست که تعلل صرفا، یک عادت متوسط وپیش پا افتاده نیست.طبق نتیجه‌ی تحقیقاتی که در سایکولوژیکال ساینس منتشر شده است، اهمال کاران مقدار استرس و افسردگی بیشتری را تجربه می‌کنند. در واقع موضوع اصلی در اهمال کاری تسلط بر احساسات و واقع بینی است. پیکیل معتقد است:« موضوع اصلی تسلط بر احساسات است زیرا آنجا که من بتوانم، از پس احساساتم بر بیایم، می‌توانم به ادامه‌ی کارها بپردازم».

از طرفی به تعویق انداختن کارها به معنی خشنود کردن خویشتن در اکنون و ناکام کردن خویشتن در آینده است. ما گمان می‌کنیم، اگر رنج انجام کارها را به آینده موکول کنیم، لابد خویشتن ما در آینده بهتر از پس رنج آن بر می‌آید، یا اینکه بهتر می‌تواند درماندگی و استرس را تحمل کند. اما این حاصل یک خیال بافی است، چرا که در آینده یا فردایی که همیشه منتظرش هستیم، فشار و استرس انجام‌کارها بیشتر از امروز است. طبق تحقیقات ضرب الاجل‌ها در تعدیل اهمال‌کاری موثر هستند.

ضرب الاجل‌های بیرونی مثل مهلت پرداخت قبض تا جریمه نشدن موثرتر از ضرب الاجل‌هایی هستند که خودمان برای خودمان معین می‌کنیم، اما به هر حال ضرب الاجل‌ها از هر نوعی می‌توانند برای کاهش اهمال کاری به ما کمک کنند. مساله‌ی دیگر، تلاش برای ایجاد یا بهبود مساله‌ی خود تنظیمی است که بحث فراوانی می‌طلبد. تقسیم کردن کارها به اهداف کوتاه مدت با قدم‌های کوچک هم بسیار موثر است. پیکیل در مورد اشاره به کمبود زمان و از دست رفتن زندگی در اهمال‌کار یمی‌نویسد: « اهمالل‌کاری از نظر وجودی مساله‌ای مهم است، زیرا پیش نرفتن با خود زندگی است. شما فقط سالین مشخصی عمر خواهید کرد. پس دارید چه کار می‌کنید؟»

روزنامه صبح ساحل