عکس های جدید تلسکوپ جیمز وب و زیبایی مسحورکننده‌ی دو کهکشان

جدید ترین عکس های تلسکوپ فضایی جیمز وب توسط یک دانشمند و اخترشناس منتشر شده که زیبایی محسورکننده‌ی دو کهکشان در جهان هستی را به رخ می‌کشند.

به گزارش صبح ساحل، از زمان انتشار نخستین تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ جیمز وب، ناسا همچنان ما را سورپرایز می‌کند. اگرچه تنها چند تصویر رسماً منتشر شده است، اما این باعث نشده که محققان حوزه نجوم، جستجو در داده‌های خام منتشر شده را جستجو نکنند و خودشان یافته‌ها را نبینند.

یکی از این دانشمندان جودی اشمیت است که با بازپردازش داده‌های فضایی خام، عکس های نفس‌گیر جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب را منتشر کرده است. به لطف تلاش‌های اشمیت، اکنون تصاویر شگفت‌انگیزی از دو کهکشان مارپیچی به دست آمده است.

عکس های جدید تلسکوپ جیمز وب از کهکشان NGC 628 و NGC 7496

اولی NGC 628 است که با نام «گلکسی فانتوم» نیز شناخته می‌شود. دومی هم NGC 7496 است. هر دو نزدیک کهکشان راه شیری و سوژه مشاهدات دائمی دانشمندان به عنوان بخشی از پروژه کهکشان‌های نزدیک (PHANGS) برای ترسیم بهتر ارتباط بین ستارگان جوان و ابرهای مولکولی سرد به وجود آورنده آن‌ها هستند.

کهکشان NGC 628 از نگاه تلسکوپ جیمز وب

یکی از مهم‌ترین وظایف جیمز وب، کمک به پروژه PHANGS است و تصاویری که اخیراً‌ منتشر شده نشان می‌دهد این تلسکوپ فضایی فوق‌العاده ارزشمند است. NGC 628 یکی از تماشایی‌ترین کهکشان‌هایی است که در آسمان ما وجود دارد. محققان آن را به عنوان یک کهکشان مارپیچی طرح بزرگ (Grand Design Spiral Galaxy) می‌شناسند؛ کهکشانی خوش هیکل و خوش فرم که بازوان برجسته‌ای دارد. فاصله این کهکشان هم با ما فقط ۳۲ میلیون سال نوری است؛ به قدری نزدیک که اطلاعات بسیار خوبی را برای مطالعه در اختیار اخترشناسان می‌گذارد.

  

کهکشان NGC 628 از نگاه تلسکوپ هابل

مشاهدات گذشته نشان می‌دادند که بازوان این کهکشان مارپیچی غنی از ستاره‌هایی با ظاهر گازی شکل با ستاره‌هایی جوان و نوظهور است. اخترشناسان همچنین از آغاز هزاره، حداقل سه ابرنواختر را در NGC 628 کشف کرده‌اند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در برابر هابل؛ تقابل پیشرفته‌ترین سازه‌های بشر

کهکشان NGC 7496 که در فاصله ۲۴ میلیون سال نوری از ما قرار دارد، به عنوان یک کهکشان مارپیچی میله‌ای با بازوانی مارپیچی که از یک میله در مرکز کهکشان عبور می‌کند، شناخته می‌شود. این می‌تواند نتیجه‌ی یک چگالی ناهموار در قرص کهکشان (جزء اصلی ساختار کهکشان های مارپیچی)  باشد؛ در واقع ناحیه‌ی متراکم‌تر ستاره‌ها را برای تشکیل میله‌ها به طرف خودش می‌کشد. یک کهکشان مارپیچی میله‌ای زیبا مثل NGC 7496 که به خوبی مشاهده می‌شود، می‌تواند یک آزمایشگاه عالی برای مطالعه در مورد چگونگی متولد شدن ستارگان باشد.

کهکشان NGC 7496 از نگاه تلسکوپ جیمز وب

به خاطر داشته باشید عکس های ثبت شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب با تلسکوپ هابل متفاوت است و این می‌تواند مثبت باشد. این دو تلسکوپ از نظر نور با یکدیگر متفاوتند. هابل یک تلسکوپ اپتیکال و تجهیزات فرابنفش است، در حالی که وب با مادون قرمز می‌بیند و به لطف آن نوری که با غبار و گاز در طول موج‌های نوری پوشیده شده را جذب می‌کند. این یعنی مشاهدات هر دو تلسکوپ مکمل همدیگر هستند. هابل گاز را جذب می‌کند و وب می‌تواند ستاره‌های تازه متولد شده داخل آن را ببیند.

کهکشان NGC 7496 از نگاه تلسکوپ هابل

آنطور که دیوید تیلکر، استاد اخترشناسی در دانشگاه جان هاپکینز توضیح می‌دهد:

ما به وضوح خوشه‌های ستاره‌ها را در قلب این ابرهای مولکولی متراکم می‌بینیم، در حالی که پیش از این ما فقط باید به شواهد غیرمستقیم بسنده می‌کردیم. وب به ما راهی برای تماشای درون این «کارخانه‌ی ستاره‌ها» را داد تا خوشه‌های ستاره تازه متولد شده را ببینیم و ویژگی‌هایشان را پیش از تکامل بررسی کنیم.

همانطور که در مقایسه این عکس ها با یکدیگر می‌بینید، تلسکوپ جیمز وب هم همچنان گاز‌های درخشان را ثبت می‌کند، اما نسبت به هابل جزئیات به مراتب بیشتری را هم به نمایش می‌گذارد. در تصاویر هابل هسته‌های کهکشان فقط پرنور بوده و خالی از جزئیات هستند. جیمز وب جزئیات به مراتب بیشتر از آنچه در فضای اطراف سیاه چاله‌های پرجرم که کهکشان ها به دور آن می‌چرخند رخ می‌دهد را در اختیارمان می‌گذارد.

ما اکنون در دوره‌ی جدیدی از علم فضایی هستیم. وب دورترین کهکشان به ما را شناسایی کرده است و این دستاورد بزرگی برای بشر پس از ۳۰ سال محسوب می‌شود. دانشمندان همچنان در حال کار هستند و به زودی اطلاعات جالب توجهی از عکس های ثبت شده توسط تلسکوپ جیمز وب را در اختیار عموم خواهند گذاشت.